جزء سی‌ام قرآن کریم+متن و ترجمه

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه ، ماه رمضان بهترین فرصت برای انس با قرآن است؛ هر روز با یک جز از این کلام آسمانی را قرائت کنید. 
متن و ترجمه جزء بیست و  نهم قرآن کریم به شرح زیر است:

 سوره النبا
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿ ۱ ﴾
     
 درباره چه چيز از يكديگر مى‏پرسند ( ۱)
     
 عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿ ۲ ﴾
     
از آن خبر بزرگ ( ۲)
     
 الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿ ۳ ﴾
    
كه در باره آن با هم اختلاف دارند ( ۳)
     
 كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾
     
 نه چنان است به زودى خواهند دانست ( ۴)
     
  ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۵ ﴾
     
 باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست ( ۵)     
 
  أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿ ۶ ﴾
     
 آيا زمين را گهواره‏اى نگردانيديم ( ۶)
     
 وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿ ۷ ﴾
     
 و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] ( ۷)
     
  وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿ ۸ ﴾
     
 و شما را جفت آفريديم ( ۸)
     
  وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿ ۹ ﴾
     
 و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم ( ۹)
     
  وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿ ۱۰ ﴾
     
 و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم ( ۱۰)
     
 وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿ ۱۱ ﴾
     
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم ( ۱۱)
     
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿ ۱۲ ﴾
     
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم ( ۱۲)
     
 وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿ ۱۳ ﴾
     
و چراغى فروزان گذارديم ( ۱۳)
     
 وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿ ۱۴ ﴾
     
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم ( ۱۴)
     
 لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿ ۱۵ ﴾
     
 تا بدان دانه و گياه برويانيم ( ۱۵)
     
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿ ۱۶ ﴾
     
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه ( ۱۶)
     
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿ ۱۷ ﴾
     
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است ( ۱۷)
     
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿ ۱۸ ﴾
     
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد ( ۱۸)
     
 وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿ ۱۹ ﴾
     
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود ( ۱۹)
     
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿ ۲۰ ﴾
     
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند ( ۲۰)
     
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿ ۲۱ ﴾
     
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده ( ۲۱)

 لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿ ۲۲ ﴾
     
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است ( ۲۲)
     
 لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿ ۲۳ ﴾
     
روزگارى دراز در آن درنگ كنند ( ۲۳)
     
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿ ۲۴ ﴾
     
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى ( ۲۴)
     
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿ ۲۵ ﴾
     
جز آب جوشان و چركابه‏اى ( ۲۵)
     
جَزَاء وِفَاقًا ﴿ ۲۶ ﴾
     
كيفرى مناسب [با جرم آنها] ( ۲۶)
     
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿ ۲۷ ﴾
     
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند ( ۲۷)
     
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿ ۲۸ ﴾
     
و آيات ما را سخت تكذيب مى‏كردند ( ۲۸)
    
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿ ۲۹ ﴾
     
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‏ايم ( ۲۹)
     
 فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿ ۳۰ ﴾
     
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى‏افزاييم ( ۳۰)
     
 إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿ ۳۱ ﴾
     
مسلما پرهيزگاران را رستگارى است ( ۳۱)
     
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿ ۳۲ ﴾
    
باغچه‏ها و تاكستانها ( ۳۲)
     
 وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿ ۳۳ ﴾
     
 و دخترانى همسال با سينه‏هاى برجسته ( ۳۳)
     
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿ ۳۴ ﴾
    
و پياله‏هاى لبالب ( ۳۴)
    
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿ ۳۵ ﴾
    
در آنجا نه بيهوده‏اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] ( ۳۵)
     
 جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿ ۳۶ ﴾
     
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب ( ۳۶)
     
 رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿ ۳۷ ﴾
     
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست ( ۳۷)
     
 يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿ ۳۸ ﴾
     
روزى كه روح و فرشتگان به صف مى‏ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد ( ۳۸)
     
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿ ۳۹ ﴾
     
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد ( ۳۹)
     
 
 إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿ ۴۰ ﴾
     
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم ( ۴۰)
     
 سوره النازعات
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند ( ۱)
     
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿ ۲ ﴾     

و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند ( ۲)
     
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿ ۳ ﴾
     
و به فرشتگانى كه [در درياى بى‏مانند] شناكنان شناورند ( ۳)
     
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿ ۴ ﴾
     
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گيرنده‏اند ( ۴)
     
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿ ۵ ﴾
     
و كار [بندگان] را تدبير مى‏كنند ( ۵)
     
 يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿ ۶ ﴾
     
آن روز كه لرزنده بلرزد ( ۶)
     
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿ ۷ ﴾
     
و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد ( ۷)
     
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿ ۸ ﴾
     
در آن روز دلهايى سخت هراسانند ( ۸)
     
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿ ۹ ﴾
     
ديدگان آنها فرو افتاده ( ۹)
     
 يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿ ۱۰ ﴾
     
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‏گرديم ( ۱۰)
     
 أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿ ۱۱ ﴾
     
آيا وقتى ما استخوان‏ريزه‏هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‏گيريم] ( ۱۱)
     
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾
     
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيان‏آور است ( ۱۲)
     
 فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾
     
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] ( ۱۳)
     
 فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿ ۱۴ ﴾
     
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود ( ۱۴)
     
  هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿ ۱۵ ﴾
     
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد ( ۱۵)
     
 إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿ ۱۶ ﴾
     
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد ( ۱۶)
     
 اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿ ۱۷ ﴾
 
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است ( ۱۷)
     
 فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾
     
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى ( ۱۸)
    
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿ ۱۹ ﴾
     
و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى ( ۱۹)
     
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿ ۲۰ ﴾
     
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود ( ۲۰)
     
فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿ ۲۱ ﴾
     
و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد ( ۲۱)
     
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿ ۲۲ ﴾
     
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست ( ۲۲)
     
 فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿ ۲۳ ﴾
     
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد ( ۲۳)
     
 فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿ ۲۴ ﴾
     
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم ( ۲۴)
     
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿ ۲۵ ﴾
     
و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد ( ۲۵)
     
 إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿ ۲۶ ﴾
     
در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است ( ۲۶)
     
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿ ۲۷ ﴾
     
آيا آفرينش شما دشوارتر است‏يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است ( ۲۷)
     
 رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿ ۲۸ ﴾
     
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد ( ۲۸)
     
 وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿ ۲۹ ﴾
     
و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد ( ۲۹)
     
 وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿ ۳۰ ﴾
     
و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد ( ۳۰)
     
 أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿ ۳۱ ﴾
     
 
آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد ( ۳۱)
     
 وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿ ۳۲ ﴾
     
و كوهها را لنگر آن گردانيد ( ۳۲)
     
 مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۳ ﴾
     
[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد ( ۳۳)
     
 فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿ ۳۴ ﴾
     
 پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد ( ۳۴)
     
  يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿ ۳۵ ﴾
     
 [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد ( ۳۵)
     
 وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿ ۳۶ ﴾
     
 و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد ( ۳۶)
     
  فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿ ۳۷ ﴾
     
 اما هر كه طغيان كرد ( ۳۷)
     
  وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۳۸ ﴾
     
 و زندگى پست دنيا را برگزيد ( ۳۸)
     
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۳۹ ﴾
     
پس جايگاه او همان آتش است ( ۳۹)
     
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿ ۴۰ ﴾
     
و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت ( ۴۰)
     
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۴۱ ﴾
     
پس جايگاه او همان بهشت است ( ۴۱)
     
 يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿ ۴۲ ﴾
     
در باره رستاخيز از تو مى‏پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است ( ۴۲)
     
 فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿ ۴۳ ﴾
     
تو را چه به گفتگو در آن ( ۴۳)
     
 إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿ ۴۴ ﴾
     
علم آن با پروردگار تو است ( ۴۴)
     
 إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿ ۴۵ ﴾
     
تو فقط كسى را كه از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى ( ۴۵)
     
 
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿ ۴۶ ﴾
     
 روزى كه آن را مى‏بينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‏اند ( ۴۶)
     
 سوره عبس
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
 
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱ ﴾
     
 چهره در هم كشيد و روى گردانيد ( ۱)
 
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿ ۲ ﴾
     
 كه آن مرد نابينا پيش او آمد ( ۲)
 
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿ ۳ ﴾
     
 و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد ( ۳)
 
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۴ ﴾
     
 يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد ( ۴)
 
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿ ۵ ﴾
     
 اما آن كس كه خود را بى‏نياز مى‏پندارد ( ۵)
 
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿ ۶ ﴾
     
 تو بدو مى‏پردازى ( ۶)
 
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿ ۷ ﴾
     
 با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست ( ۷)
 
وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿ ۸ ﴾
     
 و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد ( ۸)
 
وَهُوَ يَخْشَى ﴿ ۹ ﴾
     
 در حالى كه [از خدا] مى‏ترسيد ( ۹)
 
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿ ۱۰ ﴾

تو از او به ديگران مى‏پردازى ( ۱۰)
 
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾
     
 زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است ( ۱۱)
 
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿ ۱۲ ﴾
     
 تا هر كه خواهد از آن پند گيرد ( ۱۲)
 
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾
     
 در صحيفه‏هايى ارجمند ( ۱۳)
 
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾
     
 والا و پاك‏شده ( ۱۴)
 
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾
     
 به دست فرشتگانى ( ۱۵)
 
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾
     
 ارجمند و نيكوكار ( ۱۶)
 
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿ ۱۷ ﴾
     
 كشته باد انسان چه ناسپاس است ( ۱۷)
 
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿ ۱۸ ﴾
     
 او را از چه چيز آفريده است ( ۱۸)
 
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿ ۱۹ ﴾
     
 از نطفه‏اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد ( ۱۹)
 
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿ ۲۰ ﴾
     
 سپس راه را بر او آسان گردانيد ( ۲۰)
 
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿ ۲۱ ﴾
     
 آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد ( ۲۱)
 
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿ ۲۲ ﴾
     
 سپس چون بخواهد او را برانگيزد ( ۲۲)
 
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿ ۲۳ ﴾
     
 ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است ( ۲۳)
 
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿ ۲۴ ﴾
     
 پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد ( ۲۴)
 
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿ ۲۵ ﴾
     
 كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم ( ۲۵)
 
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿ ۲۶ ﴾
     
 آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم ( ۲۶)
 
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿ ۲۷ ﴾
     
 پس در آن دانه رويانيديم ( ۲۷)
 
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿ ۲۸ ﴾
     
 و انگور و سبزى ( ۲۸)
 
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿ ۲۹ ﴾
     
 و زيتون و درخت‏خرما ( ۲۹)
 
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿ ۳۰ ﴾
     
 و باغهاى انبوه ( ۳۰)
 
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿ ۳۱ ﴾
     
 و ميوه و چراگاه ( ۳۱)
 
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۲ ﴾
     
 [تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد ( ۳۲)
 
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿ ۳۳ ﴾
     
پس چون فرياد گوش‏خراش دررسد ( ۳۳)
 
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿ ۳۴ ﴾
     
 روزى كه آدمى از برادرش ( ۳۴)
 
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿ ۳۵ ﴾
     
 و از مادرش و پدرش ( ۳۵)
 
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿ ۳۶ ﴾
     
 و از همسرش و پسرانش مى‏گريزد ( ۳۶)
 
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿ ۳۷ ﴾
     
 در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‏دارد ( ۳۷)
 
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿ ۳۸ ﴾
     
 در آن روز چهره‏هايى درخشانند ( ۳۸)
 
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿ ۳۹ ﴾
     
 خندان [و] شادانند ( ۳۹)
 
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿ ۴۰ ﴾
     
 و در آن روز چهره‏هايى است كه بر آنها غبار نشسته ( ۴۰)
 
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿ ۴۱ ﴾
     
 [و] آنها را تاريكى پوشانده است ( ۴۱)
 
أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿ ۴۲ ﴾
     
 آنان همان كافران بدكارند ( ۴۲)
 
سوره التكوير
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿ ۱ ﴾
     
 آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد ( ۱)
     
وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿ ۲ ﴾
     
و آنگه كه ستارگان همى‏تيره شوند ( ۲)
     
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾
     
و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند ( ۳)
     
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿ ۴ ﴾
     
وقتى شتران ماده وانهاده شوند ( ۴)
     
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿ ۵ ﴾
     
و آنگه كه وحوش را همى‏گرد آرند ( ۵)
     
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿ ۶ ﴾
     
درياها آنگه كه جوشان گردند ( ۶)
     
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿ ۷ ﴾
     
و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند ( ۷)

وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿ ۸ ﴾

پرسند چو زان دخترك زنده به‏گور ( ۸)
     
بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿ ۹ ﴾
     
به كدامين گناه كشته شده است ( ۹)
     
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و آنگاه كه نامه‏ها زهم بگشايند ( ۱۰)
     
 وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿ ۱۱ ﴾
     
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود ( ۱۱)
     
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿ ۱۲ ﴾
     
و آنگه كه جحيم را برافروزانند ( ۱۲)
     
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿ ۱۳ ﴾
     
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند ( ۱۳)
     
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿ ۱۴ ﴾
 
هر نفس بداند چه فراهم ديده ( ۱۴)
     
 فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿ ۱۵ ﴾     
 
نه نه سوگند به اختران گردان ( ۱۵)
     
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿ ۱۶ ﴾
     
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند ( ۱۶)
     
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿ ۱۷ ﴾
     
سوگند به شب چون پشت گرداند ( ۱۷)
     
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿ ۱۸ ﴾
     
سوگند به صبح چون دميدن گيرد ( ۱۸)
     
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿ ۱۹ ﴾
     
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است ( ۱۹)
     
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿ ۲۰ ﴾
     
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است ( ۲۰)
     
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿ ۲۱ ﴾
     
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است ( ۲۱)
     
وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿ ۲۲ ﴾
     
و رفيق شما مجنون نيست ( ۲۲)
     
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿ ۲۳ ﴾
     
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده ( ۲۳)
     
 وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿ ۲۴ ﴾
 
و او در امر غيب بخيل نيست ( ۲۴)
     
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿ ۲۵ ﴾
     
و [قرآن] نيست‏سخن ديو رجيم ( ۲۵)
     
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿ ۲۶ ﴾
     
پس به كجا مى‏رويد ( ۲۶)
     
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿ ۲۷ ﴾
     
اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست ( ۲۷)
     
لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿ ۲۸ ﴾
     
براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود ( ۲۸)
     
 
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۲۹ ﴾
     
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست ( ۲۹)
     
سوره الانفطار
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿ ۱ ﴾
     
 آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)
     
 وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿ ۲ ﴾
    
و آنگاه كه اختران پراكنده شوند ( ۲)
     
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾
     
 
و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند ( ۳)
     
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿ ۴ ﴾
     
و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند ( ۴)
     
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿ ۵ ﴾
     
 هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند ( ۵)
     
 
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿ ۶ ﴾
     
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته ( ۶)
     
 الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿ ۷ ﴾
     
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد ( ۷)
     
 فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿ ۸ ﴾
     
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد ( ۸)
     
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿ ۹ ﴾
     
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد ( ۹)
     
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند ( ۱۰)
     
كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿ ۱۱ ﴾
     
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند ( ۱۱)
     
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿ ۱۲ ﴾
     
آنچه را مى‏كنيد مى‏دانند ( ۱۲)
     
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۱۳ ﴾
     
قطعا نيكان به بهشت اندرند ( ۱۳)
     
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿ ۱۴ ﴾
     
و بى‏شك بدكاران در دوزخند ( ۱۴)
     
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿ ۱۵ ﴾
     
روز جزا در آنجا درآيند ( ۱۵)
     
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿ ۱۶ ﴾
     
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود ( ۱۶)
     
 
 وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۷ ﴾
     
و تو چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۷)
     
 ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۸ ﴾
     
باز چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۸)
     
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿ ۱۹ ﴾
     
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست ( ۱۹)
     
 سوره المطففين
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿ ۱ ﴾
     
واى بر كم‏فروشان ( ۱)
     
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿ ۲ ﴾
     
كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند ( ۲)
     
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿ ۳ ﴾
     
و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند ( ۳)
     
 أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿ ۴ ﴾
     
 مگر آنان گمان نمى‏دارند كه برانگيخته خواهند شد ( ۴)
     
 لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿ ۵ ﴾
     
[در] روزى بزرگ ( ۵)
     
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۶ ﴾
     
روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند ( ۶)
     
 كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿ ۷ ﴾
نه چنين است [كه مى‏پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است ( ۷)
     
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿ ۸ ﴾ 

و تو چه دانى كه سجين چيست ( ۸)
     
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۹ ﴾
     
كتابى است نوشته ‏شده ( ۹)
     
 وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۱۰ ﴾
     
 واى بر تكذيب‏كنندگان در آن هنگام ( ۱۰)
     
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿ ۱۱ ﴾
     
آنان كه روز جزا را دروغ مى‏پندارند ( ۱۱)
     
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿ ۱۲ ﴾
     
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى‏گيرد ( ۱۲)
     
 
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۳ ﴾
     
[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه‏هاى پيشينيان است ( ۱۳)
     
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿ ۱۴ ﴾
     
نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى‏شدند زنگار بر دلهايشان بسته است ( ۱۴)
     
 
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿ ۱۵ ﴾
     
زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند ( ۱۵)
     
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ ﴿ ۱۶ ﴾
     
آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند ( ۱۶)
     
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿ ۱۷ ﴾
     
سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى‏گرفتيد ( ۱۷)
     
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿ ۱۸ ﴾
 
نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است ( ۱۸)
     
 وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿ ۱۹ ﴾
     
و تو چه دانى كه عليون چيست ( ۱۹)
     
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۲۰ ﴾
     
كتابى است نوشته‏شده ( ۲۰)
     
 يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۱ ﴾
     
مقربان آن را مشاهده خواهند كرد ( ۲۱)
     
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۲۲ ﴾
     
براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود ( ۲۲)
     
 عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۲۳ ﴾
     
بر تختها [نشسته] مى‏نگرند ( ۲۳)

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿ ۲۴ ﴾
     
از چهره‏هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‏يابى ( ۲۴)
     
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿ ۲۵ ﴾
     
از باده‏اى مهر شده نوشانيده شوند ( ۲۵)
     
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿ ۲۶ ﴾
     
[باده‏اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند ( ۲۶)
     
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿ ۲۷ ﴾
     
و تركيبش از [چشمه] تسنيم است ( ۲۷)
     
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۸ ﴾
     
چشمه‏اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند ( ۲۸)
     
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿ ۲۹ ﴾
     
[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مى‏كردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى‏گرفتند ( ۲۹)
     
وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿ ۳۰ ﴾
     
و چون بر ايشان مى‏گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‏كردند ( ۳۰)
    
وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿ ۳۱ ﴾
     
و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى‏گشتند به شوخ‏طبعى مى‏پرداختند ( ۳۱)
     
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿ ۳۲ ﴾
     
و چون مؤمنان را مى‏ديدند مى‏گفتند اينها [جماعتى] گمراهند ( ۳۲)
     
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿ ۳۳ ﴾
     
و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند ( ۳۳)
     
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿ ۳۴ ﴾
     
و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مى‏زنند ( ۳۴)
     
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۳۵ ﴾
     
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى‏كنند ( ۳۵)
     
 
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿ ۳۶ ﴾
     
[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى‏كردند رسيده‏اند ( ۳۶)
    
سوره الانشقاق
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿ ۱ ﴾
     
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)
     
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۲ ﴾     
 
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۲)
     
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿ ۳ ﴾
     
و آنگاه كه زمين كشيده شود ( ۳)
     
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿ ۴ ﴾
    
و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود ( ۴)
     
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۵ ﴾
     
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۵)    
 
 
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿ ۶ ﴾
     
اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد ( ۶)
     
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿ ۷ ﴾
     
اما كسى كه كارنامه‏اش به دست راستش داده شود ( ۷)
     
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿ ۸ ﴾
     
بزودى‏اش حسابى بس آسان كنند ( ۸)
     
وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۹ ﴾
     
و شادمان به سوى كسانش باز گردد ( ۹)
     
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و اما كسى كه كارنامه‏اش از پشت‏سرش به او داده شود ( ۱۰)
     
 
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿ ۱۱ ﴾
     
زودا كه هلاك [خويش] خواهد ( ۱۱)
     
وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿ ۱۲ ﴾
     
و در آتش افروخته درآيد ( ۱۲)
     
 
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۱۳ ﴾
     
او در [ميان] خانواده خود شادمان بود ( ۱۳)
     
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿ ۱۴ ﴾
     
او مى‏پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت ( ۱۴)
     
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿ ۱۵ ﴾
     
آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود ( ۱۵)
     
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿ ۱۶ ﴾
     
نه نه سوگند به شفق ( ۱۶)
     
 
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿ ۱۷ ﴾
     
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند ( ۱۷)
     
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿ ۱۸ ﴾
     
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود ( ۱۸)
     
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿ ۱۹ ﴾
     
كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست ( ۱۹)
     
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿ ۲۰ ﴾
     
پس چرا آنان باور نمى‏دارند ( ۲۰)
     
 
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿ ۲۱ ﴾
     
و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‏شود چهره بر خاك نمى‏سايند ( ۲۱)
     
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿ ۲۲ ﴾
     
[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيده‏اند تكذيب مى‏كنند ( ۲۲)
     
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿ ۲۳ ﴾
     
و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است ( ۲۳)
     
 فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿ ۲۴ ﴾
     
پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده ( ۲۴)
     
 إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۲۵ ﴾
     
 مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه آنان را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود ( ۲۵)
     
سوره البروج
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان    
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به آسمان آكنده ز برج ( ۱)
     
وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿ ۲ ﴾
     
و به روز موعود ( ۲)
     
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿ ۳ ﴾
     
و به گواه و مورد گواهى ( ۳)
     
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿ ۴ ﴾
     
مرگ بر آدم‏سوزان خندق ( ۴)
     
 النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿ ۵ ﴾
همان آتش مايه‏دار [و انبوه] ( ۵)
     
 إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿ ۶ ﴾
     
آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند ( ۶)
     
وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿ ۷ ﴾
     
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى‏آوردند گواه بودند ( ۷)
     
 وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿ ۸ ﴾
     
و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند ( ۸)
     
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿ ۹ ﴾
     
همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه] بر هر چيزى گواه است ( ۹)
     
إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿ ۱۰ ﴾
     
كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكرده‏اند ايشان راست عذاب جهنم و ايشان راست عذاب سوزان ( ۱۰)
     
 
 إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿ ۱۱ ﴾
     
 
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن جويها روان است اين است [همان] رستگارى بزرگ ( ۱۱)
     
 إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿ ۱۲ ﴾
     
آرى عقاب پروردگارت سخت‏سنگين است ( ۱۲)
     
إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿ ۱۳ ﴾
     
هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى‏كند و بازمى‏گرداند ( ۱۳)
     
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿ ۱۴ ﴾
     
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] ( ۱۴)
     
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿ ۱۵ ﴾
     
صاحب ارجمند عرش ( ۱۵)
     
 فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿ ۱۶ ﴾
     
هر چه را بخواهد انجام مى‏دهد ( ۱۶)
     
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿ ۱۷ ﴾
     
آيا حديث [آن] سپاهيان ( ۱۷)
     
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿ ۱۸ ﴾
     
فرعون و ثمود بر تو آمد ( ۱۸)
     
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿ ۱۹ ﴾
     
[نه] بلكه آنان كه كافر شده‏اند در تكذيب‏اند ( ۱۹)
     
وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿ ۲۰ ﴾
     
با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است ( ۲۰)
     
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿ ۲۱ ﴾
     
آرى آن قرآنى ارجمند است ( ۲۱)
     
 فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿ ۲۲ ﴾
     
كه در لوحى محفوظ است ( ۲۲)
     
سوره الطارق
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد ( ۱)
     
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿ ۲ ﴾
     
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست ( ۲)
     
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿ ۳ ﴾
     
آن اختر فروزان ( ۳)
     
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿ ۴ ﴾
     
هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است ( ۴)
     
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿ ۵ ﴾
     
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است ( ۵)
     
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿ ۶ ﴾
     
از آب جهنده‏اى خلق شده ( ۶)
     
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿ ۷ ﴾
     
[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى‏آيد ( ۷)
     
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿ ۸ ﴾
     
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست ( ۸)
     
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿ ۹ ﴾
     
آن روز كه رازها [همه] فاش شود ( ۹)
     
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿ ۱۰ ﴾
     
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى ( ۱۰)
     
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿ ۱۱ ﴾
     
سوگند به آسمان بارش‏انگيز ( ۱۱)
     
 وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿ ۱۲ ﴾
     
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] ( ۱۲)
     
 إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿ ۱۳ ﴾
     
 [كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است ( ۱۳)
     
 وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿ ۱۴ ﴾
     
 و آن شوخى نيست ( ۱۴)
     
 إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿ ۱۵ ﴾
     
آنان دست به نيرنگ مى‏زنند ( ۱۵)
     
 وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿ ۱۶ ﴾
     
و [من نيز] دست به نيرنگ مى‏زنم ( ۱۶)
     
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿ ۱۷ ﴾
     
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار ( ۱۷)
     
سوره الاعلي
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿ ۱ ﴾
     
نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى ( ۱)
     
 الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿ ۲ ﴾
     
همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد ( ۲)
     
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿ ۳ ﴾
    
و آنكه اندازه‏گيرى كرد و راه نمود ( ۳)
     
 وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿ ۴ ﴾
     
و آنكه چمنزار را برآورد ( ۴)
     
 فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿ ۵ ﴾
     
و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره‏گون گردانيد ( ۵)
    
سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى ﴿ ۶ ﴾
     
ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى ( ۶)
     
 إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿ ۷ ﴾
     
 جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‏داند ( ۷)
     
 وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿ ۸ ﴾
     
 و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى‏گردانيم ( ۸)
     
 
 فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿ ۹ ﴾
     
 پس پند ده اگر پند سود بخشد ( ۹)
    
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى ﴿ ۱۰ ﴾
     
آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد ( ۱۰)
     
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿ ۱۱ ﴾
     
و نگون‏بخت‏خود را از آن دور مى‏دارد ( ۱۱)
     
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿ ۱۲ ﴾
     
همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد ( ۱۲)
     
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿ ۱۳ ﴾
     
آنگاه نه در آن مى‏ميرد و نه زندگانى مى‏يابد ( ۱۳)
     
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى ﴿ ۱۴ ﴾
     
رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد ( ۱۴)
     
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿ ۱۵ ﴾
     
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد ( ۱۵)
     
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۱۶ ﴾
     
ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى‏گزينيد ( ۱۶)
     
 وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿ ۱۷ ﴾
     
با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است ( ۱۷)
     
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿ ۱۸ ﴾
     
قطعا در صحيفه‏هاى گذشته اين [معنى] هست ( ۱۸)
     
 صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿ ۱۹ ﴾
     
 صحيفه‏هاى ابراهيم و موسى ( ۱۹)
     
سوره الغاشيه
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿ ۱ ﴾
     
آيا خبر غاشيه به تو رسيده است ( ۱)
     
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿ ۲ ﴾
     
در آن روز چهره‏هايى زبونند ( ۲)
     
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿ ۳ ﴾
     
كه تلاش كرده رنج [بيهوده] برده‏اند ( ۳)
     
تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿ ۴ ﴾
     
[ناچار] در آتشى سوزان درآيند ( ۴)
     
تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿ ۵ ﴾

از چشمه‏اى داغ نوشانيده شوند ( ۵)
     
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ ﴿ ۶ ﴾
     
 خوراكى جز خار خشك ندارند ( ۶)
     
 لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ ﴿ ۷ ﴾
     
 [كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد ( ۷)
     
 وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿ ۸ ﴾
     
 در آن روز چهره‏هايى شادابند ( ۸)
     
 لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾
     
از كوشش خود خشنودند ( ۹)
     
 فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿ ۱۰ ﴾
     
در بهشت برين‏اند ( ۱۰)
     
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿ ۱۱ ﴾
     
سخن بيهوده‏اى در آنجا نشنوند ( ۱۱)
     
 فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾
     
در آن چشمه‏اى روان باشد ( ۱۲)
     
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾
     
تختهايى بلند در آنجاست ( ۱۳)
     
 وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿ ۱۴ ﴾
     
و قدحهايى نهاده شده ( ۱۴)    
 
 وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿ ۱۵ ﴾
     
و بالشهايى پهلوى هم [چيده] ( ۱۵)
     
 وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿ ۱۶ ﴾
     
و فرشهايى [زربفت] گسترده ( ۱۶)
     
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿ ۱۷ ﴾
     
آيا به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفريده شده ( ۱۷)
     
 وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿ ۱۸ ﴾
     
و به آسمان كه چگونه برافراشته شده ( ۱۸)
     
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿ ۱۹ ﴾
     
و به كوه‏ها كه چگونه برپا داشته شده ( ۱۹)
     
 وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿ ۲۰ ﴾
     
و به زمين كه چگونه گسترده شده است ( ۲۰)
     
 فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿ ۲۱ ﴾
     
پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده‏اى ( ۲۱)
     
 لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿ ۲۲ ﴾
     
 بر آنان تسلطى ندارى ( ۲۲)
     
 إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿ ۲۳ ﴾
     
مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد ( ۲۳)
     
 فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿ ۲۴ ﴾
     
كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند ( ۲۴)
     
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿ ۲۵ ﴾
     
در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست ( ۲۵)
     
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿ ۲۶ ﴾
     
 آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست ( ۲۶)

سوره الفجر
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 وَالْفَجْرِ ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به سپيده‏دم ( ۱)
     
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿ ۲ ﴾
     
و به شبهاى دهگانه ( ۲)
     
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿ ۳ ﴾
     
و به جفت و تاق ( ۳)
     
 وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿ ۴ ﴾
     
و به شب وقتى سپرى شود ( ۴)
     
 هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿ ۵ ﴾
     
 آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است ( ۵)
     
 أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿ ۶ ﴾
     
 مگر ندانسته‏اى كه پروردگارت با عاد چه كرد ( ۶)
     
 إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿ ۷ ﴾
     
با عمارات ستون‏دار ارم ( ۷)
     
 الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۸ ﴾
     
 كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود ( ۸)
     
 وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿ ۹ ﴾
     
و با ثمود همانان كه در دره تخته‏سنگها را مى‏بريدند ( ۹)
     
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و با فرعون صاحب خرگاه‏ها [و بناهاى بلند] ( ۱۰)
     
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۱۱ ﴾
     
همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند ( ۱۱)
     
 فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿ ۱۲ ﴾
     
و در آنها بسيار تبهكارى كردند ( ۱۲)
     
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿ ۱۳ ﴾

تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت ( ۱۳)
     
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿ ۱۴ ﴾
     
زيرا پروردگار تو سخت در كمين است ( ۱۴)
     
 فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿ ۱۵ ﴾
     
 اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى‏آزمايد و عزيزش مى‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏دهد مى‏گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است ( ۱۵)
     
 وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿ ۱۶ ﴾
     
و اما چون وى را مى‏آزمايد و روزى‏اش را بر او تنگ مى‏گرداند مى‏گويد پروردگارم مرا خوار كرده است ( ۱۶)
     
 كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿ ۱۷ ﴾
     
 ولى نه بلكه يتيم را نمى‏نوازيد ( ۱۷)
     
 وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۱۸ ﴾
     
و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى‏انگيزيد ( ۱۸)
     
 وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿ ۱۹ ﴾
 
و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مى‏خوريد ( ۱۹)
     
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿ ۲۰ ﴾     
 
و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار ( ۲۰)
     
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿ ۲۱ ﴾
     
نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود ( ۲۱)
     
 وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿ ۲۲ ﴾
     
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آيند ( ۲۲)
     
 وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۲۳ ﴾
     
 و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد ( ۲۳)
     
 يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿ ۲۴ ﴾
     
 گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم ( ۲۴)
     
 فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۵ ﴾
     
پس در آن روز هيچ كس چون عذاب‏كردن او عذاب نكند ( ۲۵)
     
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۶ ﴾
     
و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد ( ۲۶)
     
 يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿ ۲۷ ﴾
     
اى نفس مطمئنه ( ۲۷)
     
 ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿ ۲۸ ﴾
     
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد ( ۲۸)
     
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿ ۲۹ ﴾
     
و در ميان بندگان من درآى ( ۲۹)
     
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿ ۳۰ ﴾
     
و در بهشت من داخل شو ( ۳۰)
     
سوره البلد
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به اين شهر ( ۱)
    
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۲ ﴾
    
و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى ( ۲)
     
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿ ۳ ﴾
  
سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد ( ۳)
     
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿ ۴ ﴾
     
براستى كه انسان را در رنج آفريده‏ايم ( ۴)
     
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿ ۵ ﴾
     
آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت ( ۵)
     
 يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿ ۶ ﴾
     
 گويد مال فراوانى تباه كردم ( ۶)
     
 
 أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿ ۷ ﴾
     
آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است ( ۷)
     
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿ ۸ ﴾
     
آيا دو چشمش نداده‏ايم ( ۸)
     
 وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿ ۹ ﴾
     
 و زبانى و دو لب ( ۹)
     
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم ( ۱۰)
     
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿ ۱۱ ﴾
     
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏نگرى] بالا رود ( ۱۱)
     
 
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿ ۱۲ ﴾
     
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست ( ۱۲)
     
 فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾
     
بنده‏اى را آزادكردن ( ۱۳)
     
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾
     
يا در روز گرسنگى طعام‏دادن ( ۱۴)
     
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾
     
به يتيمى خويشاوند ( ۱۵)
     
 أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾
     
يا بينوايى خاك‏نشين ( ۱۶)
     
 ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿ ۱۷ ﴾
     
علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‏اند ( ۱۷)
     
 أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿ ۱۸ ﴾
     
 اينانند خجستگان ( ۱۸)
     
 وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿ ۱۹ ﴾
     
و كسانى كه به انكار نشانه‏هاى ما پرداخته‏اند آنانند ناخجستگان شوم ( ۱۹)
     
 عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۲۰ ﴾
     
بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد ( ۲۰)
     
سوره الشمس
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿ ۱ ﴾
     
 سوگند به خورشيد و تابندگى‏اش ( ۱)
     
 وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿ ۲ ﴾
     
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود ( ۲)
     
 وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿ ۳ ﴾
     
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند ( ۳)
     
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿ ۴ ﴾
     
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد ( ۴)
     
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿ ۵ ﴾
     
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت ( ۵)
     
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿ ۶ ﴾
     
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد ( ۶)
     
 وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿ ۷ ﴾
     
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد ( ۷)
     
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿ ۸ ﴾
     
سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏اش را به آن الهام كرد ( ۸)
     
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿ ۹ ﴾
     
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد ( ۹)
     
 وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿ ۱۰ ﴾
     
و هر كه آلوده‏اش ساخت قطعا درباخت ( ۱۰)
     
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿ ۱۱ ﴾
     
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند ( ۱۱)     
 
  إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿ ۱۲ ﴾
     
آنگاه كه شقى‏ترينشان بر[پا] خاست ( ۱۲)
     
 فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿ ۱۳ ﴾
     
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] ( ۱۳)
     
 فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿ ۱۴ ﴾
     
 
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد ( ۱۴)
     
 وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿ ۱۵ ﴾
 
و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد ( ۱۵)

 سوره الليل
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به شب چون پرده افكند ( ۱)
     
 وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿ ۲ ﴾
     
سوگند به روز چون جلوه‏گرى آغازد ( ۲)
     
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿ ۳ ﴾
     
 
و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد ( ۳)
     
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿ ۴ ﴾
     
كه همانا تلاش شما پراكنده است ( ۴)
     
فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿ ۵ ﴾
     
اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت ( ۵)
     
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۶ ﴾
     
و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد ( ۶)
     
 
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿ ۷ ﴾
     
 بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت ( ۷)
     
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿ ۸ ﴾
     
و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى‏نياز ديد ( ۸)
     
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۹ ﴾
     
و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت ( ۹)
     
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿ ۱۰ ﴾
     
بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود ( ۱۰)
     
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿ ۱۱ ﴾
     
و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى‏آيد ( ۱۱)
     
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿ ۱۲ ﴾
     
همانا هدايت بر ماست ( ۱۲)
     
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿ ۱۳ ﴾
     
و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست ( ۱۳)
     
 فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿ ۱۴ ﴾
     
پس شما را به آتشى كه زبانه مى‏كشد هشدار دادم ( ۱۴)
     
 لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿ ۱۵ ﴾
     
جز نگون‏بخت‏تر[ين مردم] در آن درنيايد ( ۱۵)
     
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۶ ﴾
     
همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت ( ۱۶)
     
 وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿ ۱۷ ﴾
     
و پاك‏رفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد ( ۱۷)
     
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾
     
همان كه مال خود را مى‏دهد [براى آنكه] پاك شود ( ۱۸)
     
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿ ۱۹ ﴾
     
و هيچ كس را به قصد پاداش‏يافتن نعمت نمى‏بخشد ( ۱۹)
     
إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿ ۲۰ ﴾
     
جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] ( ۲۰)
     
 وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿ ۲۱ ﴾
     
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد ( ۲۱)

سوره الضحي
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
وَالضُّحَى ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به روشنايى روز ( ۱)
     
  وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿ ۲ ﴾
     
 سوگند به شب چون آرام گيرد ( ۲)
     
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿ ۳ ﴾
     
[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است ( ۳)
     
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿ ۴ ﴾
     
و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود ( ۴)
     
 وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿ ۵ ﴾
     
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى ( ۵)
     
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿ ۶ ﴾
     
مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد ( ۶)
     
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿ ۷ ﴾
     
و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد ( ۷)
     
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿ ۸ ﴾
     
 و تو را تنگدست‏يافت و بى‏نياز گردانيد ( ۸)
     
 فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿ ۹ ﴾
     
و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار ( ۹)
     
 وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿ ۱۰ ﴾
     
 و گدا را مران ( ۱۰)
    
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿ ۱۱ ﴾
     
و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى ( ۱۱)
     
سوره الانشراح
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿ ۱ ﴾
 
آيا براى تو سينه‏ات را نگشاده‏ايم ( ۱)
     
وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿ ۲ ﴾
     
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم ( ۲)
     
الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿ ۳ ﴾
     
[بارى] كه [گويى] پشت تو را شكست ( ۳)
     
 وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿ ۴ ﴾

و نامت را براى تو بلند گردانيديم ( ۴)
     
 فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۵ ﴾

پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است ( ۵)
     
 إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۶ ﴾
     
آرى با دشوارى آسانى است ( ۶)
     
 
 فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿ ۷ ﴾
     
پس چون فراغت‏يافتى به طاعت دركوش ( ۷)
     
وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿ ۸ ﴾
     
و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور ( ۸)

سوره التين
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به انجير و زيتون ( ۱)
     
 وَطُورِ سِينِينَ ﴿ ۲ ﴾
     
و طور سينا ( ۲)
     
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿ ۳ ﴾
     
و اين شهر امن [و امان] ( ۳)
     
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿ ۴ ﴾
     
[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم ( ۴)
     
 
 
 
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿ ۵ ﴾
     
سپس او را به پست‏ترين [مراتب] پستى بازگردانيديم ( ۵)
     
 إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۶ ﴾
     
مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه پاداشى بى‏منت‏خواهند داشت ( ۶)
     
 فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿ ۷ ﴾
     
 پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامى‏دارد ( ۷)
     
 أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿ ۸ ﴾
     
آيا خدا نيكوترين داوران نيست ( ۸)

سوره العلق
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿ ۱ ﴾
     
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد ( ۱)
     
 خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿ ۲ ﴾
     
انسان را از علق آفريد ( ۲)
     
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿ ۳ ﴾
     
بخوان و پروردگار تو كريمترين [كريمان] است ( ۳)
     
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿ ۴ ﴾
     
همان كس كه به وسيله قلم آموخت ( ۴)
     
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿ ۵ ﴾
     
آنچه را كه انسان نمى‏دانست [بتدريج به او] آموخت ( ۵)
     
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ﴿ ۶ ﴾
     
حقا كه انسان سركشى مى‏كند ( ۶)
     
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿ ۷ ﴾
     
همين كه خود را بى‏نياز پندارد ( ۷)
     
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿ ۸ ﴾
     
در حقيقت بازگشت به سوى پروردگار توست ( ۸)
     
 أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿ ۹ ﴾
     
آيا ديدى آن كس را كه باز مى‏داشت ( ۹)
     
 عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿ ۱۰ ﴾
     
بنده‏اى را آنگاه كه نماز مى‏گزارد ( ۱۰)
     
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿ ۱۱ ﴾
     
چه پندارى اگر او بر هدايت باشد ( ۱۱)
     
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿ ۱۲ ﴾
     
يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست] ( ۱۲)
     
 أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۳ ﴾
     
 [و باز] آيا چه پندارى [كه] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد] ( ۱۳)
     
 
 أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿ ۱۴ ﴾
     
مگر ندانسته كه خدا مى‏بيند ( ۱۴)
     
 كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿ ۱۵ ﴾
     
 زنهار اگر باز نايستد موى پيشانى [او] را سخت بگيريم ( ۱۵)
     
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾
     
[همان] موى پيشانى دروغزن گناه‏پيشه را ( ۱۶)
     
فَلْيَدْعُ نَادِيَه ﴿ ۱۷ ﴾
     
[بگو] تا گروه خود را بخواند ( ۱۷)
     
 سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿ ۱۸ ﴾
     
بزودى آتشبانان را فرا خوانيم ( ۱۸)
     
  كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿ ۱۹ ﴾
     
زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزديك گردان ( ۱۹)
     
سوره القدر
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿ ۱ ﴾
     
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم ( ۱)
     
 وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿ ۲ ﴾
     
و از شب قدر چه آگاهت كرد ( ۲)
    
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿ ۳ ﴾
     
شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است ( ۳)
     
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿ ۴ ﴾
     
در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند ( ۴)
     
 سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿ ۵ ﴾
     
 [آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است ( ۵)
     
سوره البينه
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۱ ﴾
     
كافران اهل كتاب و مشركان دست‏بردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد ( ۱)
     
 رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً ﴿ ۲ ﴾
     
فرستاده‏اى از جانب خدا كه [بر آنان] صحيفه‏هايى پاك را تلاوت كند ( ۲)
     
 فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿ ۳ ﴾
     
كه در آنها نوشته‏هاى استوار است ( ۳)
     
 وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۴ ﴾
     
و اهل كتاب دستخوش پراكندگى نشدند مگر پس از آنكه برهان آشكار براى آنان آمد ( ۴)
     
 وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿ ۵ ﴾
     
و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند و در حالى كه به توحيد گراييده‏اند دين [خود] را براى او خالص گردانند و نماز برپا دارند و زكات بدهند و دين [ثابت و] پايدار همين است ( ۵)
     
 إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۶ ﴾
     
 كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيده‏اند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند [و] در آن همواره مى‏مانند اينانند كه بدترين آفريدگانند ( ۶)
     
 إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۷ ﴾
     
در حقيقت كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند آنانند كه بهترين آفريدگانند ( ۷)
     
 جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿ ۸ ﴾
     
پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى هميشگى است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است جاودانه در آن همى مانند خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد ( ۸)
     
 سوره الزلزال
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿ ۱ ﴾
     
 آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود ( ۱)
     
 وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿ ۲ ﴾
     
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند ( ۲)
     
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿ ۳ ﴾
     
و انسان گويد [زمين] را چه شده است ( ۳)
     
 يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿ ۴ ﴾
     
آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد ( ۴)
     
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿ ۵ ﴾
     
[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است ( ۵)
     
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿ ۶ ﴾
     
آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود ( ۶)
     
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿ ۷ ﴾

پس هر كه هموزن ذره‏اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۷)
     
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿ ۸ ﴾
     
و هر كه هموزن ذره‏اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۸)
 
سوره العاديات
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى‏جهانند ( ۱)
     
 فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿ ۲ ﴾
     
و برق [از سنگ] همى جهانند ( ۲)
     
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿ ۳ ﴾
     
و صبحگاهان هجوم آرند ( ۳)
     
 فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿ ۴ ﴾
     
و با آن [يورش] گردى برانگيزند ( ۴)
     
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿ ۵ ﴾
     
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند ( ۵)
    
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿ ۶ ﴾
     
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است ( ۶)
     
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿ ۷ ﴾
     
و او خود بر اين [امر] نيك گواه است ( ۷)
     
 وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿ ۸ ﴾
     
 و راستى او سخت‏شيفته مال است ( ۸)
     
 أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿ ۹ ﴾
     
 مگر نمى‏داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد ( ۹)     
 
 وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و آنچه در سينه‏هاست فاش شود ( ۱۰)
     
 إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ ﴿ ۱۱ ﴾
     
 در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است ( ۱۱)
     
 سوره القارعه
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 الْقَارِعَةُ ﴿ ۱ ﴾
     
 كوبنده ( ۱)
     
مَا الْقَارِعَةُ ﴿ ۲ ﴾
     
چيست كوبنده ( ۲)
     
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿ ۳ ﴾
     
و تو چه دانى كه كوبنده چيست ( ۳)
     
 يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿ ۴ ﴾
     
روزى كه مردم چون پروانه[هاى] پراكنده گردند ( ۴)
     
 وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿ ۵ ﴾
     
 و كوه‏ها مانند پشم زده‏شده رنگين شود ( ۵)
     
 فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿ ۶ ﴾
     
 اما هر كه سنجيده‏هايش سنگين برآيد ( ۶)
     
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿ ۷ ﴾
     
 پس وى در زندگى خوشى خواهد بود ( ۷)
     
 وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿ ۸ ﴾
     
 و اما هر كه سنجيده‏هايش سبك بر آيد ( ۸)
     
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾
     
پس جايش هاويه باشد ( ۹)
     
 وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿ ۱۰ ﴾
     
و تو چه دانى كه آن چيست ( ۱۰)
     
 نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾
     
آتشى است‏سوزنده ( ۱۱)
     
سوره التكاثر
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
    
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿ ۱ ﴾

تفاخر به بيشترداشتن شما را غافل داشت ( ۱)
     
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿ ۲ ﴾
     
تا كارتان [و پايتان] به گورستان رسيد ( ۲)
     
 كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿ ۳ ﴾
     
نه چنين است زودا كه بدانيد ( ۳)
     
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾

باز هم نه چنين است زودا كه بدانيد ( ۴)
     
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿ ۵ ﴾
     
هرگز چنين نيست اگر علم‏اليقين داشتيد ( ۵)
     
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿ ۶ ﴾
     
به يقين دوزخ را مى‏بينيد ( ۶)
     
 ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿ ۷ ﴾

سپس آن را قطعا به عين‏اليقين درمى‏يابيد ( ۷)
     
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿ ۸ ﴾
     
سپس در همان روز است كه از نعمت [روى زمين] پرسيده خواهيد شد ( ۸)
     
سوره العصر
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 وَالْعَصْرِ ﴿ ۱ ﴾
     
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] ( ۱)
     
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿ ۲ ﴾
     
كه واقعا انسان دستخوش زيان است ( ۲)
     
 إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿ ۳ ﴾
     
 مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كرده‏اند ( ۳)
     
سوره الهمزه
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿ ۱ ﴾
     
 واى بر هر بدگوى عيبجويى ( ۱)
     
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿ ۲ ﴾
     
كه مالى گرد آورد و برشمردش ( ۲)
     
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿ ۳ ﴾
     
پندارد كه مالش او را جاويد كرده ( ۳)
     
كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿ ۴ ﴾
     
ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد ( ۴)
     
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿ ۵ ﴾
     
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست ( ۵)
     
 نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿ ۶ ﴾
     
آتش افروخته خدا[يى] است ( ۶)
     
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿ ۷ ﴾
     
[آتشى] كه به دلها مى‏رسد ( ۷)
     
إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۸ ﴾
     
و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامى‏گيرد ( ۸)
     
 فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿ ۹ ﴾
     
 در ستونهاي كشيده و طولاني! ( ۹)
     
 سوره الفيل
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿ ۱ ﴾
     
 مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد ( ۱)
     
 أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿ ۲ ﴾
     
آيا نيرنگشان را بر باد نداد ( ۲)
     
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿ ۳ ﴾
     
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابيل فرستاد ( ۳)
     
 تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ ﴿ ۴ ﴾
     
[كه] بر آنان سنگهايى از گل [سخت] مى‏افكندند ( ۴)
     
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ ﴿ ۵ ﴾
     
و [سرانجام خدا] آنان را مانند كاه جويده‏شده گردانيد ( ۵)
 
سروه قريش

به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
 
براى الفت‏دادن قريش ( ۱)
     
 لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿ ۱ ﴾
 
الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان [خدا پيلداران را نابود كرد] ( ۲)
     
 إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿ ۲ ﴾
 
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند ( ۳)
     
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿ ۳ ﴾
 
همان [خدايى] كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم [دشمن] آسوده‏خاطرشان كرد ( ۴)
     
 الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿ ۴ ﴾
 
  سوره الماعون
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿ ۱ ﴾
     
 آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‏خواند ديدى ( ۱)
     
فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿ ۲ ﴾
     
اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى‏راند ( ۲)
     
 وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۳ ﴾
     
و به خوراك‏دادن بينوا ترغيب نمى‏كند ( ۳)
     
 فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿ ۴ ﴾
     
پس واى بر نمازگزارانى ( ۴)
     
الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿ ۵ ﴾
     
كه از نمازشان غافلند ( ۵)
     
الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ ﴿ ۶ ﴾
     
آنان كه ريا مى‏كنند ( ۶)
     
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿ ۷ ﴾
     
 و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مى‏ورزند ( ۷)
     
سوره الكوثر
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿ ۱ ﴾
     
ما تو را [چشمه] كوثر داديم ( ۱)
     
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿ ۲ ﴾
     
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن ( ۲)
     
 إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿ ۳ ﴾
     
دشمنت‏خود بى‏تبار خواهد بود ( ۳)
     
 سوره الكافرون
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿ ۱ ﴾
     
 بگو اى كافران ( ۱)

لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿ ۲ ﴾

آنچه مى‏پرستيد نمى‏پرستم ( ۲)
     
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿ ۳ ﴾
     
و آنچه مى‏پرستم شما نمى‏پرستيد ( ۳)
     
 وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿ ۴ ﴾
     
و نه آنچه پرستيديد من مى‏پرستم ( ۴    
 
  وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿ ۵ ﴾
     
و نه آنچه مى‏پرستم شما مى‏پرستيد ( ۵)
     
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿ ۶ ﴾
     
دين شما براى خودتان و دين من براى خودم ( ۶)
     
 سوره النصر
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿ ۱ ﴾
     
 چون يارى خدا و پيروزى فرا رسد ( ۱)
     
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿ ۲ ﴾
     
و ببينى كه مردم دسته‏دسته در دين خدا درآيند ( ۲)
     
 فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿ ۳ ﴾
     
پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه كه وى همواره توبه‏پذير است ( ۳)
     
سوره المسد
 
  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿ ۱ ﴾
     
بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد ( ۱)
     
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿ ۲ ﴾
     
دارايى او و آنچه اندوخت‏سودش نكرد ( ۲)
     
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿ ۳ ﴾
     
بزودى در آتشى پرزبانه درآيد ( ۳)
     
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿ ۴ ﴾
     
و زنش آن هيمه‏كش [آتش فروز] ( ۴)
     
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿ ۵ ﴾
     
بر گردنش طنابى از ليف خرماست ( ۵)
     
 سوره الاخلاص
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
     
 قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿ ۱ ﴾
     
بگو اوست‏خداى يگانه ( ۱)
     
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿ ۲ ﴾
     
خداى صمد [ثابت متعالى] ( ۲)
     
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿ ۳ ﴾
     
[كسى را] نزاده و زاده نشده است ( ۳)
     
وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿ ۴ ﴾
     
 و هيچ كس او را همتا نيست ( ۴)
   سوره الفلق
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
 به نام خداوند رحمتگر مهربان
 قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿ ۱ ﴾
بگو پناه مى‏برم به پروردگار سپيده دم ( ۱)
     
 مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿ ۲ ﴾
     
از شر آنچه آفريده ( ۲)
     
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿ ۳ ﴾
     
 و از شر تاريكى چون فراگيرد ( ۳)
     
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿ ۴ ﴾
     
و از شر دمندگان افسون در گره‏ها ( ۴)
     
 وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿ ۵ ﴾
     
و از شر [هر] حسود آنگاه كه حسد ورزد ( ۵)

سوره الناس
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
     
به نام خداوند رحمتگر مهربان

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿ ۱ ﴾

بگو پناه مى‏برم به پروردگار مردم ( ۱)
     
مَلِكِ النَّاسِ ﴿ ۲ ﴾     
 
پادشاه مردم ( ۲)
     
 إِلَهِ النَّاسِ ﴿ ۳ ﴾
     
معبود مردم ( ۳)
     
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿ ۴ ﴾
     
از شر وسوسه ‏گر نهانى ( ۴)
 
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿ ۵ ﴾
     
آن كس كه در سينه‏هاى مردم وسوسه مى‏كند ( ۵)
     
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿ ۶ ﴾
     
چه از جن و [چه از] انس ( ۶)