تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۲۰

[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

فَلَوۡلَا کَانَتۡ قَرۡیَةٌ ءَامَنَتۡ فَنَفَعَهَآ إِیمَٰنُهَآ إِلَّا قَوۡمَ یُونُسَ لَمَّآ ءَامَنُواْ کَشَفۡنَا عَنۡهُمۡ عَذَابَ ٱلۡخِزۡیِ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا وَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِینٖ ۹۸
پس چرا باید از هیچ شهرى در وقتى که ایمانشان سود مى بخشد ایمان نیاورند (و تا زمان معاینۀ عذاب لجاجت کنند) و تنها قوم یونس باشند که، چون ایمان آوردند ما عذاب ذلت را در دنیا از آن‌ها برداشتیم و تا زمانى معین (که وقت مرگ طبیعى بود) آن‌ها را متمتّع و بهره‌مند گردانیدیم

وَلَوۡ شَآءَ رَبُّکَ لَأٓمَنَ مَن فِی ٱلۡأَرۡضِ کُلُّهُمۡ جَمِیعًاۚ أَفَأَنتَ تُکۡرِهُ ٱلنَّاسَ حَتَّىٰ یَکُونُواْ مُؤۡمِنِینَ ۹۹
و اگر خداى تو (در مشیّت ازلى) مى خواست اهل زمین همه یکسره ایمان مى آوردند، آیا تو مى خواهى تا به جبر و اکراه همه را مؤمن و خداپرست گردانى؟

وَمَا کَانَ لِنَفۡسٍ أَن تُؤۡمِنَ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَیَجۡعَلُ ٱلرِّجۡسَ عَلَى ٱلَّذِینَ لَا یَعۡقِلُونَ ۱۰۰
و هیچ یک از نفوس بشر را تا خدا رخصت ندهد ایمان نیاورد و پلیدى (کفر و جهالت) را خدا براى مردم بى خرد که عقل را کار نبندند مقرر مى دارد

قُلِ ٱنظُرُواْ مَاذَا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَا تُغۡنِی ٱلۡأٓیَٰتُ وَٱلنُّذُرُ عَن قَوۡمٖ لَّا یُؤۡمِنُونَ ۱۰۱
بگو: در آسمان‌ها و زمین بنگرید تا چه مشاهده مى کنید و (گر چه) مردمى را که نخواهند ایمان آورند دلایل و آیات و بیم دادنهاى الهى هرگز سودمند نمى افتد

فَهَلۡ یَنتَظِرُونَ إِلَّا مِثۡلَ أَیَّامِ ٱلَّذِینَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلِهِمۡۚ قُلۡ فَٱنتَظِرُوٓاْ إِنِّی مَعَکُم مِّنَ ٱلۡمُنتَظِرِینَ ۱۰۲
پس مردمى که ایمان نمى آورند منتظر چیستند جز آنکه روزگار هلاکت و عذابى که پیشینیان دیدند به چشم ببینند؟ بگو که شما (نزول عذاب را)، منتظر باشید که من هم با شما منتظر (نزول فتح و نصرت خدا) مى باشم

ثُمَّ نُنَجِّی رُسُلَنَا وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْۚ کَذَٰلِکَ حَقًّا عَلَیۡنَا نُنجِ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۱۰۳
آن گاه ما رسولان خود و مؤمنان را نجات مى دهیم، ما بر خود فرض کردیم که این چنین اهل ایمان را نجات بخشیم

قُلۡ یَـٰٓأَیُّهَا ٱلنَّاسُ إِن کُنتُمۡ فِی شَکّٖ مِّن دِینِی فَلَآ أَعۡبُدُ ٱلَّذِینَ تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَٰکِنۡ أَعۡبُدُ ٱللَّهَ ٱلَّذِی یَتَوَفَّىٰکُمۡۖ وَأُمِرۡتُ أَنۡ أَکُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۱۰۴
بگو که اى مردم، اگر شما به آیین من شک دارید پس (یقین دارید که) من هرگز خدایان باطلى را که شما مى پرستید نخواهم پرستید، بلکه تنها خداى یکتایى را که مرگ (و زندگانى) همۀ شما خلایق به امر اوست مى پرستم و مأمورم که خود از اهل ایمان باشم

وَأَنۡ أَقِمۡ وَجۡهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفٗا وَلَا تَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِکِینَ ۱۰۵
و (خدا مرا امر کرده به) این که روى به جانب دین حنیف (اسلام و آیین پاک توحید) آور و هرگز هم آیین مشرکان مباش

وَلَا تَدۡعُ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا یَنفَعُکَ وَلَا یَضُرُّکَۖ فَإِن فَعَلۡتَ فَإِنَّکَ إِذٗا مِّنَ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۱۰۶
و غیر از خداى یکتا هیچ یک از این خدایان باطل را که به حال تو نفع و ضررى ندارند به خدایى مخوان و گر نه از ستمکاران خواهى بود