محیط آموزش و مربی بازیگری باید چگونه باشد؟

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

محیط آموزش و مربی بازیگری باید چگونه باشد؟

قبل از اینکه بازیگر بتواند پایه‌ی خوبی برای ساختن صدایش ایجاد کند، باید مربی خوبی برای خودش پیدا کند که قدرت تمرینی او را بالا ببرد و از توان مشورتی بالایی بهره‌مند باشد.

مربی خوب فقط به آموزش تکنیک صدا و انتقال دانش فراوان به بازیگر فکر نمی‌کند. یک مربی بازیگری در درجه‌ی اول باید زندگی درسکوت را به خوبی به وی منتقل کند. سکوت امری ضروری است و بازیگر باید بداند که در زندگی لحظات سکوت بسیار از لحظات آوایی بیشترند.

بسیار اتفاق می‌افتد که بازیگران بسیار خوب تصمیم به آموزش آوا می‌گیرند. این یک اشتباه است. یک مربی خوب، بسیار ارزشمند است و شما باید به شخصی اعتماد کنید که قدرت خلاقانه در تدریش داشته باشد. کسی که احساسات ایجاد صدای خوب را و چگونگی انتقال آموزشی آن را به دیگران تجربه کرده باشد.

در یک محیط خوب تمرینی باید هر دو صدای خانم وآقا با هم تقویت شود. صدا در این جریان است که به داشته‌های بسیتری از نظر رنگ، آهنگ، هماهنگی و شدت مطلوب می‌رسد. بازیگران مرد با صدای بازیگران خانم امکانات زیری صدای خود را گسترش می‌دهند و بازیگران خانم در کنار صدای بازیگران آقا، به سراغ امکانات صدای بم خود می‌روند. البته یادمان باشد که این بدان معنا نیست که خانم‌ها صدای زنانگی و آقایان صدای مردانگی خود را به نفع یکدیگر از دست بدهند.

حنجره‌ی مردان معمولا بزرگتر از زنان است، اما این دلیل کافی برای خانم‌ها نمی‌شود که صدایشان مدام به سمت جیغ برود و دائم ناحیه‌ی سر آن‌ها به ارتعاش آوا مبادرت کند.

عضلات و اعصابی که درخواندن دخالت دارند از نظر ساختاری و دینامیکی یکسان اند. تنها تفاوت ممکن است تغییر هورمون‌ها و چگونگی تاثیر آن‌ها بر روی مکانیسم آوایی باشد. یک حقیقت بسیار مهم در انتخاب مربی اعتماد است. بازیگر باید کاملا به مربی اعتماد داشته باشد و از تعلیمات او پیروی کند و فراگیری روند کار باید پیشرفت مداوم او را تضمین کند.

وقتی بازیگر ابتدا به صدای خود اعتماد کند و تسلطش را بر صدای خودش بالا ببرد و سپس تکنیک و تاثیر آن را بر روی صدا درک کند، قادر خواهد بود پیشرفت حتمی خود را در داشتن صدای آزاد و گرم همراه با رنگ، شور و هیجان احساس کند. این کار مربی است که صدا را آزاد کند، اما در وسعت بخشیدن به صدا نباید به زور متوسل شد.

بعضی از مربیان صدای هنرجویانشان را تنها قطورتر می‌کنند در حالی که این به مفهوم خوبی صدا نیست معمولا وقتی صدایی با زور بزرگ‌تر می‌شود، خواننده قابلیت آوایی خود را در ایجاد صوت و صدا‌های زیر از دست می‌دهد، اما هنگامی که از تکنیک صحیح آوایی استفاده می‌شود صدا از نظر حجم رشد می‌کند و قابلیت آهسته صحبت کردن یا از گام‌های زیر استفاده کردن را نیز پیدا می‌کند.