تاریخچه عید نوروز در ایران باستان و اسلام
به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، نوروز قبل از اسلام: نخستین پادشاهی که موجب رسمیت پیدا کردن نوروز شد کوروش کبیر بود.
وی قبل از میلاد و در سال ۵۳۸ دستور پاکسازی محیط زیست، ترفیع نظامیان، عفو مجرمان را به این روز‌ها موکول کرد.
نوروز در دوره هخامنشی
در دوره ساسانی ۲۵ روز قبل از شروع بهار با برپایی ۱۲ ستون خشت خام با کاشت انواع غلات و حبوبات از جمله: نخود، گندم، لوبیا، جو، برنج و ارزن تا شانزدهمین روز فروردین در انتظار بارور شدن گیاهان می‌نشستند.
چرا که این عقیده را داشتند که هرچه گیاهان بارورتر شوند در آن سال محصولات بهتر و بیشتری خواهند دید.
نوروز پس از اسلام
به دستور جلال الدین ملکشاه سلجوقی در دوران سلجوقیان برای بهسازی گاهشمار ایرانی چندین ستاره شناس ایرانی از جمله خیام گرد هم می‌آمدند.
عید نوروز و فروهر
فروردین این ماه زیبا و دل انگیز و عروس ماه‌ها متعلق به فَرَوَهر‌ها یا فروشی‌ها (پشتیبان و محافظ انسان و همه‌ی آفرینش ها‌ی نیک اهورامزدا) می‌باشد.
جشنی که در عید نوروز به پا می‌گردد در واقع بیداری روح زمین را از خواب بلند زمستانی مژده می‌دهد و باز در فصل جدید زندگی و حیات دوباره‌ی طبیعت آغاز می‌شود.
نوروز کوچک و نوروز بزرگ:
نوروز کوچک و نوروز عامه همان روز اول فروردین است که آمدن بهار را مژده می‌دهد که در عرض پنج روز یعنی از یکم تا پنجم فروردین در حال اجرا می‌باشند و در ششم فروردین (خرداد روز) جشن نوروز بزرگ یا خاصه انجام می‌گردد.
نوروز سمبل پیروزی
نوروز سمبل پیروزی خوبی بر بدی است به این دلیل رسم دعای رپیثون در نوروز انجام می‌شود.
(رپیثون) غلبه‌ی گرمای نیمروز و ماه‌های تابستان است.
با حمله غول زمستان به زمین ریپثون به زیر زمین می‌رود تا آب‌های زیرزمینی را گرم نگه دارد و با اینکارش گیاهان و ریشه درختان را از مرگ نجات دهد.