اردوغان در سودای دست نیافتنی نفت مدیترانه
به گزارش گروه بین الملل ، ایران تاکنون سعی کرده است تا از تنش در روابط با ترکیه پرهیز کند، شخص آقای اردوغان بار‌ها سخنانی را علیه ایران بر زبان رانده که می‌توانست باعث تیره شدن روابط دو کشور شود.
ترکیه در صدد است تا نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد، اما نمی‌داند که نفوذ منطقه‌ای با عملیات نظامی محقق نمی‌شود بلکه نیازمند تفکر و ایدئولوژی است که آنکارا از آن محروم است.
جمهوری اسلامی ایران اگر در منطقه حضور و نفوذ دارد، برای این است که دارای تفکر و ایدئولوژی مکتبی است.
عملیات نظامی در خاک سوریه و اشغال و تجاوز به این کشور، اعزام نیرو به لیبی و حمایت از حفتر، ژنرال شورشی این کشور، همکاری با رژیم اسرائیل و بسیاری اقدامات دیگر، ترکیه را در رده کشور‌های غیر عادی قرار داده است.
آمریکا اگر خواهان رفتار عادی و نرمال شدن جمهوری اسلامی ایران است، ابتدا از هم پیمان خود باید بخواهد تا رفتار عادی و یک کشور نرمال باشد چرا که همه اقدامات آنکارا در راستای بر هم زدن صلح و امنیت غرب آسیا است.
حمایت ترکیه از تروریست‌هایی که در خاک سوریه حضور دارند و درگیری با ارتش این کشور هیچ جایگاه قانونی و بین المللی ندارد و اگر سازمان ملل در پی اجرای قوانین موجود در این زمینه است، باید ترکیه را وادار به خروج از سوریه کند.
اما می‌بینیم نه تنها سازمان ملل اقدامی علیه ترکیه انجام نمی‌دهد بلکه کشور‌های غربی همچون اروپا و آمریکا از اقدامات ترکیه حمایت می‌کنند و حتی ناتو پشت ترکیه در آمده است.
اردوغان با بدعهدی خود در زمینه توافق نشست سوچی در روسیه آن را زیر پا گذاشته و با رفتار غیر منطقی، بر سیاست غلط خود در سوریه پافشاری می‌کند.
روشن است که این پافشاری و رفتار ضد امنیتی ترکیه در سوریه و لیبی، برای دست یافتن به اهدافی است که شاید تصور می‌شود پشت پرده آن آمریکا و اسرائیل نباشند، اما آن‌ها هستند که به آنکار خط می‌دهند.
ایران و روسیه توانستند از برنامه دراز مدت آمریکا در سوریه جلوگیری کنند، آمریکا، رژیم اسرائیل و سعودی‌ها برای نابودی سوریه برنامه داشتند، برنامه‌ای که به تجزیه و تکه تکه شدن سوریه می‌انجامید.
مثلث غربی، عبری و عربی، قصد داشت تا با جنگ نیابتی که با حمایت از تروریست‌های دست پرورده خود در سوریه شکل داده بود، طرح خاورمیانه جدید را پیاده کند.
ترکیه نیز یک پای این دسیسه بود و نقش خود را از همان آغاز بحران در سوریه و عراق بازی کرد و همچنان در قالب این نقش منفی باقی مانده است در حالی که طراحان این برنامه از اجرای نقشه خود نا امید شده اند، اما دست از توطئه برنداشته اند.
آمریکا اکنون با حمایت از اقدامات ترکیه سعی دارد تا یک سناریوی دیگری را در سوریه پیاده کند، ترکیه اکنون قربانی توطئه آمریکا است، در حالی که از طعمه بودن خود آگاهی ندارد. شاید وعده هایی به اردوغان داده شده باشد، مثلا ادلب همچون اسکندرون به خاک ترکیه الحاق شود.
روسیه در بحران سوریه از دولت قانونی این کشور حمایت می‌کند و جمهوری اسلامی ایران نیز همچون روسیه و هر دو کشور به تصمیماتی که در نشست سوچی روسیه گرفته شد که در آن اردوغان نیز حاضر بود و پای توافق را امضا کرده است، پایبند هستند الا ترکیه.
سوریه نمی‌تواند در ماجرای اشغال خاک خود از سوی ترکیه کوتاه بیاید، رفتار و برخورد ارتش سوریه عادی و طبیعی است، تلاش اروپا و آمریکا برای تحمیل آتش بس و یا ایجاد منطقه پرواز ممنوع برای جلوگیری از پیشروی‌های ارتش سوریه است.
روسیه نیز از عملیات ارتش سوریه حمایت کرده و بار‌ها به ترکیه و ناتو هشدار داده است. ترکیه در واقع سعی دارد تا پای ناتو را به جنگ سوریه باز کند چرا که به شدت از روسیه وحشت دارد، با وجودی که روابط مسکو و آنکارا می‌رفت تا عمیق شود.
بیشتر بخوانید:
از سوی دیگر ترکیه با سرگرم کردن فضای سیاسی منطقه به ماجرای سوریه، در لیبی به اقدامات خود بدون سر و صدا ادامه می‌دهد و می‌بینیم که حتی اروپا و آمریکا نیز به اقدامات ترکیه در لیبی واکنشی نشان نمی‌دهند.
اطلاعاتی در دست است که نشان می‌دهد هماهنگی نزدیک میان ترکیه و رژیم صهیونیستی در بحران سوریه و لیبی وجود دارد.
حمایت ترکیه از ژنرال حفتر برای دستیابی به چاه های نفتی این کشور و ایجاد یک پایگاه تأمین سوخت در مدیترانه است.
ترکیه سال‌ها است سعی دارد با نظامی گری در مدیترانه منابع نفتی منطقه را در اختیار داشته باشد، اشغال قبرس از سوی ترکیه و اختلافات مرزی با یونان بر سر این جزیره که منابع نفتی دارد، در همین راستا تحلیل می‌شود.
چندی پیش بود که ترکیه کار حفاری چاه نفت را در قبرس آغاز کرد که با اعتراض دولت قبرس روبرو شد.
نفت لیبی نیز با وجود اوضاع نابسامان در این کشور، طمع ترکیه، رژیم صهیونیستی، آمریکا و اروپا را برانگیخته و برای اجرای اهداف خود فعلاً ترکیه را به میدان فرستاده اند، ترکیه فریب اروپا و آمریکا را خورده است و اگر در لیبی بتوانند به اهداف خود برسند، ترکیه مانند دستمال کاغذی مصرف شده دور انداخته خواهد شد.
اردوغان هنوز درک نکرده است که برای آمریکا و اروپا تنها یک مهره است، مهره ای که هر گاه بخواهند آن را در صفحه شطرنج حرکت می‌دهند.
ادامه روند سیاست‌هایی که اردوغان در پیش گرفته است، برای ترکیه بسیار گران تمام خواهد شد.