۳ سکانس از برجامِ فوتبالی؛ آفرین به شما قهرمانان «ظریف»

به گزارش گروه ورزشی ، موضوع عدم میزبانی ۴ نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا را می‎توان در سه سکانس بررسی کرد.

سکانس نخست:
کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرد که بازی‌های تیم‌های ایرانی در مرحله پلی‌آف باید در کشور ثالث برگزار شود. در مرحله گروهی هم تیم‌های ایرانی در دور رفت مهمان هستند و پس از آن با حضور نمایندگان این کنفدراسیون در ایران، موضوع میزبان بودن یا نبودن تیم‌های کشورمان در دور برگشت مورد تصمیم‌گیری واقع خواهد شد.

سکانس دوم:
تمامی مدیران ارشد ورزش کشور و همچنین مدیران باشگاهی اعلام کردند که «به هیچ عنوان» و تحت «هیچ شرایطی» بازی در زمین بی‌طرف را نخواهند پذیرفت و پای تمام محرومیت‎های احتمالی خواهند ایستاد. این افراد اعلام کردند که هرگز از مواضع خود کوتاه نمی‎آییم.

سکانس سوم:
سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) بعد از حضور نمایندگان کشورمان در مالزی و توافقات صورت گرفته بین طرفین، بیانیه‌ای را در این ارتباط صادر کرد. بر همین اساس، توافق شد که برنامه تمام بازی‌های خانگی نمایندگان ایران در هفته‌های اول، دوم و سوم مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا تغییر پیدا کند تا زمان کافی برای بررسی مجدد نگرانی‌های موجود در خصوص امنیت ایران نیز فراهم شود.

به گزارش میزان، مدیران ۴ باشگاه ایرانی که در راس آن‌ها مهدی علی‎نژاد معاون وزیر ورزش و جوانان قرار داشت، در حالی تمامی شروط کنفدراسیون آسیا را پذیرفتند که از این موضوع به عنوان «شاهکار دیپلماسی ورزشی»، «توافق بزرگ مالزی»، «دیپلماسی فعال» و تعداد زیادی از این قبیل کلید واژه‌های زیبا صحبت به میان آوردند.

حالا سوال اساسی اینجاست که در این نشست چه چیزی دادیم و چه چیزی به دست آوردیم!؟

بدون شک باید موضوع توافق مالزی را نمونه ورزشی «برجام» داست. یعنی همه چیز را دادیم و تنها به بخش کوچکی از حق مسلم خود بسنده کردیم. جالب‎ترین قسمت ماجرا اینجاست که برای کسب بخشی از حق مسلم و طبیعی خود بر «طبل شادانه» نیز کوبیدم و آن را افتخاری بزرگ در دوران مدیریت خود دانستیم؛ اما واقعیت ماجرا چیست؟

در توافق مالزی تنها چند کلمه از حکم اصلی کنفدراسیون آسیا کاهش یافت. یعنی «نیازی به بررسی امنیتی برای دور برگشت» وجود ندارد. AFC به تمام مسائلی که می‌خواست رسید. آن‌ها از ابتدا گفته بودند که بازی‎های پلی‎آف باید بیرون از ایران برگزار شود که این اتفاق رخ داد. اعلام کرده بودند که تا اواسط ماه مارس ایران میزبان مسابقات نخواهد بود که این اتفاق هم رخ داد. گفته بودند در صورت وجود شرایط، ۳ بازی برگشت (به استثنای دیدار‌های تیم‌های عربستانی) به میزبانی ایران برگزار خواهد شد که این اتفاق هم به صورت مشروط مورد توافق قرار گرفت. یعنی در ماه‎های اسفند و فروردین AFC مجددا شرایط میزبانی ایران را مورد بررسی قرار خواهد داد و در صورت تائید این نهاد ورزشی، نمایندگان کشورمان میزبان بازی‎های دور برگشت خواهند بود.

باید از مسئولان ارشد ورزش کشور و مدیران چهار باشگاه استقلال، پرسپولیس، سپاهان و شهرخودرو پرسید، دقیقا دیپلماسی فعال کجای این ماجرا بوده است؟ دقیقا چه چیزی را از دست دادیم و چه چیزی را به دست آوردیم؟ توافق مالزی را باید نمونه بارز توافق برجام دانست. ۱۰۰ را دادیم و ۱۰ را گرفتیم.