ضرورت افزایش توان دفاعی کشور

به گزارش گروه فضای مجازی ؛ مقام معظم رهبری سه شنبه گذشته، سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه را به رئیس قوه مجریه ابلاغ فرمودند و بر مراقبت و دقّت نظر رئیس جمهور و سایر مسئولان در قوای سه‌گانه و نظارت مجمع تشخیص مصلحت نظام برای اطمینان لازم از حُسن اجرای این سیاست‌ها در مراحل تنظیم و اجرای برنامه، تاکید کردند. این سیاست‌ها در بخش‌های اقتصادی، فناوری و اطلاعات و ارتباطات، اجتماعی، دفاعی و امنیتی، سیاست خارجی، حقوقی و قضایی، فرهنگی و علم، فناوری و نوآوری و در 80 بند تنظیم شده است. هر کدام از بندهای سیاست‌های ابلاغ شده، نیازمند نگارش مقاله‌ها و انجام تحقیقاتی در مورد ابعاد و نحوه اجرایی کردن آنهاست اما آن بخش از این سیاست‌ها که به نظر می‌رسد با توجه به تهدیدات روز افزون در منطقه علیه کشورمان حائز اهمیت بیشتری باشد، امور «دفاعی و امنیتی» است.
نکته‌ای که در سیاست‌های ابلاغی در این بخش جلب توجه می‌کند، گنجاندن سیاست «افزایش توان دفاعی در تراز قدرت منطقه‌ای» در اولین بخش است. افزایش توان دفاعی امری منطقی است و با عنایت به خطراتی پیرامونی کشور، نیروهای مسلح کشورمان محکوم به تقویت بنیه دفاعی خود هستند. چنانچه در این حوزه تدابیر لازم اندیشیده نشود، تردیدی وجود ندارد که در اولین فرصت مورد تهاجم قرار خواهیم گرفت و اگر پس از پایان جنگ تحمیلی مرزهای کشورمان مورد تعرض قرار نگرفته است، اقتدار بالای نظامی نیروهای نظامی، تنها دلیل آن بوده است.
ایران در حالی متهم به نظامی‌گری و تقویت توان نظامی‌ خود می‌شود که در مقایسه با سایر کشورهای منطقه، تنها بخش کوچکی از بودجه خود را صرف این کار نموده است. جالب اینجاست که با توجه به هزینه اندک بودجه نظامی کشورمان، بیشترین واهمه دشمن از همین بخش است تا آنجا که بازرسی از مراکز نظامی در هر زمان و مکان، شرط مقامات آمریکایی برای حصول توافق هسته‌ای عنوان شده است!
سال گذشته موسسه تحقیقاتی صلح استکهلم با انتشار گزارشی در خصوص بودجه نظامی سالیانه کشورها، عربستان سعودی را تنها کشوری اعلام کرد که در سال 2013 میلادی در میان کشورهای خاورمیانه، بیشترین هزینه نظامی را داشته است. این در حالی است که در زمان انتشار گزارش، حاکمیت قبلی این کشور به رهبری ملک عبدالله بر سر کار بود و از ماجراجویی‌هایی اخیر حاکمان جوان و بی‌تجربه این کشور، خبری نبود. از این رو در هرم بودجه نظامی دنیا، شاهد حضور عربستان سعودی در کنار قدرت‌های مطرح چند قرن اخیر مانند آمریکا، روسیه، انگلیس، فرانسه و آلمان هستیم. بر اساس گزارش‌ها، اکنون در زرادخانه موشکی عربستان موشک‌هایی با برد 3000 کیلومتر وجود دارند و سؤال اینجاست که این موشک‌ها به چه کار این کشور می‌آیند و کدام هدف را در نظر دارند که چنین سلاحی خریداری کرد‌ه‌اند؟ این کشور تاکنون حتی یک سنگ به رژیم صهیونیستی پرتاب نکرده است و در قاموس آن، مقابله با رژیم اشغالگر قدس وجود ندارد و این در حالی است که خبرهایی از کشته شدن افسران صهیونیست در پایگاه‌های نظامی عربستان توسط موشک‌های جنبش انصارالله منتشر شده است! وجود چنین سلاح‌هایی و هزینه‌های هنگفت نظامی کشورهای منطقه که گاهاً به 20 تا 30 میلیارد دلار در سال می‌رسد که کشورهای استعمارگری مانند فرانسه و آمریکا فروشنده آن هستند، پیام روشنی برای ما دارد. این تهدیدات، تنها گوشه‌ای از واقعیت‌هاست که ما را بر آن می‌دارد با تکیه بر دانش بومی، توان نظامی را در تراز منطقه‌ای سطحی ارتقاء دهیم تا قادر باشیم از اهداف و منافع جمهوری اسلامی ایران به شایستگی دفاع کنیم. ماجراجویی در اشکال مختلف و نقاب‌های گوناگون ما را بر آن می‌دارد تا «توان موشکی و فناوری‌ها و ظرفیت تولید سلاح‌ها و تجهیزات عمده دفاعی برترساز» را توسعه دهیم.
برنامه نظامی و دفاعی کشور تنها به اقتدار مرزهای خاکی محدود نمی‌شود و طر‌ح‌هایی در دست اجراست که ما را به قدرت بلامنازع منطقه‌ای در مرزهای آبی تبدیل خواهد کرد. با توجه به محدودیت‌هایی که از ابتدای انقلاب در امور نظامی کشور وجود داشت، ارتش و سپاه پاسداران، در پهنه آب‌های خلیج فارس نبردی را در پیش گرفتند که با توان نظامی و تسلیحاتی دشمن برابر و مقارن نیست، بلکه عمدتاً از عواملی نظیر غافلگیری برای ضربه زدن به دشمن بهره برده است و آن، عبارت است از توانایی «جنگ نامتقارن». دکترین نظامی ایران بر اساس اصل بازدارندگی تعریف شده و در سیاست‌های ابلاغ شده از سوی رهبر معظم انقلاب نیز بر آن تاکید گردیده است؛ از این منظر، تقویت توان نبرد غیرمتقارن به نحوی که دشمن قادر به مقابله با شیوه جنگی جدید نیروهای مسلح ما نباشد، در چارچوب این سیاست ابلاغی تعریف می‌شود.
توجه جدّی به پدافند غیر‌عامل که از دیگر بندهای سیاست برنامه ششم توسعه است، یک برنامه جامع در حمایت از انقلاب، دستاوردهای آن و حمایت از خون شهداء و تمامیت ارضی کشور و نیازمند توسعه و فراگیری در همه عرصه‌ها است. پدافند غیرعامل نوعی دفاع غیرنظامی است و به مجموعه اقداماتی اطلاق می‌گردد که به بکارگیری جنگ‌افزار نیاز ندارد و با اجرای آن می‌توان از وارد شدن خسارات مالی به تجهیزات و تاسیسات حیاتی و حساس نظامی و غیرنظامی و نیز تلفات انسانی جلوگیری نمود و یا میزان این خسارات و تلفات را به حداقل ممکن کاهش داد. پدافند غیرعامل به معنای کاهش آسیب‌پذیری در هنگام بحران، بدون استفاده از اقدامات نظامی و صرفاً با بهره‌گیری از فعالیت‌های غیرنظامی، فنی و مدیریتی است.
یکی از راهکارهای دشمن در عرصه بحران‌ها این است که به تاسیسات زیربنایی کشور به نحوی حمله کند که آسیب‌ها و ویرانی‌های پس از بحران، خود بحران دیگری ایجاد نماید و فراتر از بحران حمله مستقیم باشد. در امور نظامی اصلی وجود دارد مبنی بر اینکه اگر می‌خواهید به کشوری لطمه بزنید دشمن را به نحوی مجروح کنید که توانایی خود را از دست بدهد، لذا ضروریست است تمام منابع و تاسیسات مهم کشور به ویژه صنایع خطرساز مانند نیروگاه‌های هسته‌ای، پیوست‌های پدافند غیرعامل داشته باشند و تمامی زیر ساخت‌های آن مهیا گردد؛ بدین ترتیب که تا زمان فراهم نشدن تمام زیرساخت‌های آن، اجازه بهر‌ه‌برداری به این تاسیسات داده نشود.
در خاتمه، برای افرادی که افزایش توان نظامی را اولویت کشور نمی‌دانند باید آیه 60 از سوره انفال را تلاوت کرد، آنجا که پروردگار می‌فرماید: «و تا مى‏توانيد در برابر آنها نيرو و اسب‏هاى آماده و زين كرده، بسيج كنيد تا با آن، دشمن خدا و دشمن خودتان و ديگر دشمنان را كه آنها را نمى‏شناسيد و خدا مى‏شناسد، بترسانيد.»

/

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.