تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۲۶

 

یَوۡمَ یَجۡمَعُ ٱللَّهُ ٱلرُّسُلَ فَیَقُولُ مَاذَآ أُجِبۡتُمۡۖ قَالُواْ لَا عِلۡمَ لَنَآۖ إِنَّکَ أَنتَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُیُوبِ ۱۰۹
[از]روزى [پروا کنید]که خدا پیامبران را جمع مى کند، و [به آنان]مى فرماید: [در برابر دعوتتان به اجراى دستورهاى خدا]چه پاسخى به شما داده شد؟ گویند: ما را [در برابرِ دانشِ تو]هیچ دانشى نیست؛ یقیناً تویى که به نهان‌ها بسیار دانایى

إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ یَٰعِیسَى ٱبۡنَ مَرۡیَمَ ٱذۡکُرۡ نِعۡمَتِی عَلَیۡکَ وَعَلَىٰ وَٰلِدَتِکَ إِذۡ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِ تُکَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِی ٱلۡمَهۡدِ وَکَهۡلٗاۖ وَإِذۡ عَلَّمۡتُکَ ٱلۡکِتَٰبَ وَٱلۡحِکۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِیلَۖ وَإِذۡ تَخۡلُقُ مِنَ ٱلطِّینِ کَهَیۡـَٔةِ ٱلطَّیۡرِ بِإِذۡنِی فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیۡرَۢا بِإِذۡنِیۖ وَتُبۡرِئُ ٱلۡأَکۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ بِإِذۡنِیۖ وَإِذۡ تُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِیۖ وَإِذۡ کَفَفۡتُ بَنِیٓ إِسۡرَـٰٓءِیلَ عَنکَ إِذۡ جِئۡتَهُم بِٱلۡبَیِّنَٰتِ فَقَالَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ مِنۡهُمۡ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِینٞ ۱۱۰
[یاد کنید]هنگامى که خدا فرمود: اى عیسى بن مریم! نعمتم را بر خود و بر مادرت یاد کن، آن گاه که تو را به وسیلۀ روح القدس توانایى بخشیدم، که با مردم در گهواره [به اعجاز]و در میانسالى [به وحى]سخن گفتى، و آن گاه که تو را کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم، و هنگامى که به اذن من از گِل، مجسمه اى به شکل پرنده مى ساختى، پس در آن مى دمیدى و به فرمان من پرنده اى زنده مى شد، و کور مادر زاد و شخص پیس را به اذن من شفا مى دادى، و زمانى که مردگان را به اجازۀ من [زنده از گور]بیرون مى آوردى، و آن گاه که [شرّ و آسیب]بنى اسرائیل را هنگامى که براى آنان دلایل روشن آوردى از تو بازداشتم، پس کسانى از آنان کافر شدند، گفتند: این [دلایل و معجزات]جز افسونى آشکار نیست

وَإِذۡ أَوۡحَیۡتُ إِلَى ٱلۡحَوَارِیِّـۧنَ أَنۡ ءَامِنُواْ بِی وَبِرَسُولِی قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَٱشۡهَدۡ بِأَنَّنَا مُسۡلِمُونَ ۱۱۱
و [یاد کنید]هنگامى که به حواریون وحى کردم که به من و فرستادۀ من ایمان آورید گفتند: ایمان آوردیم و شاهد باش که ما [در برابر خدا، فرمان‌ها و احکام او]تسلیم هستیم

إِذۡ قَالَ ٱلۡحَوَارِیُّونَ یَٰعِیسَى ٱبۡنَ مَرۡیَمَ هَلۡ یَسۡتَطِیعُ رَبُّکَ أَن یُنَزِّلَ عَلَیۡنَا مَآئِدَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِۖ قَالَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِن کُنتُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۱۲
[و یاد کنید]زمانى که حواریون گفتند: اى عیسى بن مریم! آیا پروردگارت مى تواند براى ما سفره اى که غذا در آن باشد از آسمان نازل کند؟! گفت: اگر ایمان دارید، از خدا پروا کنید

قَالُواْ نُرِیدُ أَن نَّأۡکُلَ مِنۡهَا وَتَطۡمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعۡلَمَ أَن قَدۡ صَدَقۡتَنَا وَنَکُونَ عَلَیۡهَا مِنَ ٱلشَّـٰهِدِینَ ۱۱۳
گفتند: مى خواهیم از آن بخوریم و دل هاى ما آرامش یابد، و بدانیم که تو [در ادعاى نبوتت]به ما راست گفته اى، و ما بر آن از گواهان باشیم