چگونه «نماز غفیله» بخوانیم؟+متن و ترجمه

گروه فرهنگی _ خواندن هر نمازی آدابی دارد که بزرگان دین بر رعایت این آداب تاکید فراوانی داشته و دارند، خواندن «نماز غفیله» نیز آدب و طریقی دارد که به شرح زیر است:

اول بعد از سوره حمد می‌خوانی:

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَىٰ فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ (۸۷) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ. وَکَذَٰلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ.

به خاطر بیاور یونس پیامبر را آن دم که خشمناک (از میان قومش) برفت و پنداشت که هرگز بر او تنگ نمی‌گیریم. پس در تاریکی‌ها ندا داد که هیچ خدایی جز تو نیست. تو منزهی و من از ستمکاران (به خویشتن) هستم. در نتیجه دعای او را مستجاب کردیم و از غم و اندوه نجاتش دادیم؛ و این اینچنین مومنان را نجات می‌دهیم.

وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لَا یَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ. وَیَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ. وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا یَابِسٍ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ.

و کلید‌های غیب نزد اوست که کسی جز او آن را نداند و هر چه که در خشکی و دریاست می‌داند و هیچ برگی از درخت نیفتد جز آنکه او از آن آگاه است و دانه‌ای در تاریکی‌های زمین و هیچ‌تر و خشک نیست جز آنکه در لوح محفوظ ثبت است.

پس دست‌ها را به قنوت برمی‌داری و می‌گویی:

اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَفَاتِحِ الْغَیْبِ الَّتِی لا یَعْلَمُهَا إِلّا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا.

خدایا حتما از تو می‌خواهم به حق کلید‌های غیب که آن را جز تو نداند اینکه درود بفرستی بر «محمد (ص)» و خاندانش و با من چنین و چنان کنی؛ و به جای انی کلمه حاجت خود را ذکر می‌کنی و می‌گویی:

اللّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی، وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِی، تَعْلَمُ حَاجَتِی، فَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَیْتَهَا لِی.

خدایا تو، ولی ونعمت منی و توانایی بر انجام تقاضایم و حاجتم را می‌دانی، پس به حق محمد (ص) و خاندانش -که بر او و بر آنان درود باد- تا وقتی که حاجت مرا برآوری؛ و حاجت خود را می‌طلبی که برآورده خواهد شد ان شاءالله تعالی.

منبع: کتاب دست نیاز به سوی پروردگار «یدالله بهتاش»