مسئولان ذوق نکنند، به عشق رهبر آمده‌ایم/ سرمای آذر در میدان انقلاب تهران زانو زد
تا چشم کار می‌کرد، آدم رویت می‌شد؛ آدم‌هایی که سرمای زمهریری آذر ماه در مقابل گرمای وجود و حرارت شور و شعورشان، زانو زده بود؛ میقات‌شان میدان انقلاب تهران بود...
خبرگزاری میزان -
اهریمنان و دیوصفتان صهیونیست مسلکِ مستقر در واشنگتن و لندن و برخی پایتخت‌های غربی با دلار‌های نفتی گاو‌های شیرده سعودی سالهاست برای مخدوش کردن امنیت این مردم توطئه‌چینی می‌کنند؛ یک روز آلت اعمال تروریستی‌شان برای سلب امنیت مردم ایران، منافقین کوردل هستند و روز دیگر تکفیری‌های داعشی؛ هفته پیش، اما با اشرار اجاره‌ای به میدان آمده بودند تا به روی مردم ایران تیغ و اسلحه بکشند؛ گرد و خاک رذیلانه‌شان نیز فقط خلاصه شد در تخریب و آتش زدن اموال عمومی و خصوصی مردم؛ البته این اشرار اجاره‌ای، دو آقازاده «شهید مرتضی ابراهیمی» را هم در سن کودکی یتیم کردند و چند تن دیگر از حافظان امنیت مردم ایران را ناجوانمردانه به شهادت رساندند.
«از اینکه مردم پای کار نظام‌اند، عصبانی‌اند»؛ این را آقا «مصطفی» می‌گفت؛ بر روی ویلچر نشسته بود و در تقاطع «کارگر – انقلاب» نظاره‌گر خروش مردم تهران علیه اشرار تهدید کننده امنیت کشور، بود. فامیلی‌اش را نپرسیدم، اما علت ویلچرنشینی‌اش را چرا؟ گفت یادگار «جنگ» و «فکه» است.
آرش نوجوانِ نوسیبیلی بود که او هم در راهپیمایی هزاران نفری امروز مردم تهران شرکت کرده بود؛ به شوخی و مطایبه به او گفتم «به اسمت نمیاد حزب‌اللهی باشی»؛ جوابی عبرت‌آموز داد؛ گفت: «به اسم نیست به رسمه»؛ یاد دیالوگ فیلم «اخراجی‌ها» افتادم که می‌گفت «به ریشه است»؛ به قول مولانا «در گذر از نام و بنگر در صفات».
آری؛ «رسم» و «ریشه» و «صفات» این مردم حقیقتا «انقلابی» است. آن‌ها دغدغه امنیت ایران را دارند و می‌دانند که گرگ‌های بین‌المللی برای پاره پاره کردن ایران عزیز دندان تیز کرده‌اند؛ به همین سبب هر جا احساس کنند نیاز به حضور است، با اشتیاقی وصف ناپذیر حاضر می‌شوند؛ مثل امروز که در راهپیمایی برائت از اشرار حضور یافتند تا بگویند، «انقلاب» و «ایران» و «امنیت» خط قرمزشان است؛ اتفاقا دغدغه‌های معیشتی هم زیاد داشتند؛ پلاکارد‌هایی در دست داشتند با این مضمون که «مسئولان ذوق نکنند، به عشق رهبر آمده‌ایم».
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی ، امروز دوشنبه ۴ آذر ۱۳۹۸، «نهم دی» دیگری بود؛ به همان اصالت و ناب بودن؛ به همان شکوه و عظمت؛ به همان جلوه‌گری و اهریمن شکنی. تا چشم کار می‌کرد، آدم رویت می‌شد؛ آدم‌هایی که سرمای زمهریری آذرماه در مقابل گرمای وجود و حرارت شور و شعورشان، زانو زده بود؛ میقات‌شان میدان انقلاب تهران بود؛ ظاهرشان یکسان نبود، حتی از ظاهرشان می‌شد حدس زد که طرز فکر و سلیقه‌شان هم یکسان نیست، اما در یک مقوله و خواسته، مشترک بودند و آن چیزی جزء «ایران» و «امینت و کیان این مرزوبوم» نبود.
اهریمنان و دیوصفتان صهیونیست مسلکِ مستقر در واشنگتن و لندن و برخی پایتخت‌های غربی با دلار‌های نفتی گاو‌های شیرده سعودی سالهاست برای مخدوش کردن امنیت این مردم توطئه‌چینی می‌کنند؛ یک روز آلت اعمال تروریستی‌شان برای سلب امنیت مردم ایران، منافقین کوردل هستند و روز دیگر تکفیری‌های داعشی؛ هفته پیش، اما با اشرار اجاره‌ای به میدان آمده بودند تا به روی مردم ایران تیغ و اسلحه بکشند؛ گرد و خاک رذیلانه‌شان نیز فقط خلاصه شد در تخریب و آتش زدن اموال عمومی و خصوصی مردم؛ البته این اشرار اجاره‌ای، دو آقازاده «شهید مرتضی ابراهیمی» را هم در سن کودکی یتیم کردند و چند تن دیگر از حافظان امنیت مردم ایران را ناجوانمردانه به شهادت رساندند.
«از اینکه مردم پای کار نظام‌اند، عصبانی‌اند»؛ این را آقا «مصطفی» می‌گفت؛ بر روی ویلچر نشسته بود و در تقاطع «کارگر – انقلاب» نظاره‌گر خروش مردم تهران علیه اشرار تهدید کننده امنیت کشور، بود. فامیلی‌اش را نپرسیدم، اما علت ویلچرنشینی‌اش را چرا؟ گفت یادگار «جنگ» و «فکه» است.
بیشتر بخوانید:
آرش نوجوانِ نوسیبیلی بود که او هم در راهپیمایی هزاران نفری امروز مردم تهران شرکت کرده بود؛ به شوخی و مطایبه به او گفتم «به اسمت نمیاد حزب‌اللهی باشی»؛ جوابی عبرت‌آموز داد؛ گفت: «به اسم نیست به رسمه»؛ یاد دیالوگ فیلم «اخراجی‌ها» افتادم که می‌گفت «به ریشه است»؛ به قول مولانا «در گذر از نام و بنگر در صفات».
آری؛ «رسم» و «ریشه» و «صفات» این مردم حقیقتا «انقلابی» است. آن‌ها دغدغه امنیت ایران را دارند و می‌دانند که گرگ‌های بین‌المللی برای پاره پاره کردن ایران عزیز دندان تیز کرده‌اند؛ به همین سبب هر جا احساس کنند نیاز به حضور است، با اشتیاقی وصف ناپذیر حاضر می‌شوند؛ مثل امروز که در راهپیمایی برائت از اشرار حضور یافتند تا بگویند، «انقلاب» و «ایران» و «امنیت» خط قرمزشان است؛ اتفاقا دغدغه‌های معیشتی هم زیاد داشتند؛ پلاکارد‌هایی در دست داشتند با این مضمون که «مسئولان ذوق نکنند، به عشق رهبر آمده‌ایم».
بیشتر بخوانید:
خلاصه آنکه ۴ آذر ۹۸ هم در تاریخ ثبت شد مثل ۹ دی ۸۸؛ مثل تمام ۲۲ بهمن‌ها و روز قدس‌های ۴۰ سال اخیر؛ امروز هم «روز خدا» بود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *