نصف خانه‌های ورنکش، گلی و غیرمقاوم هستند

به گزارش گروه فضای مجازی ،شهر‌های میانه، سراب و ترکمانچای در استان آذربایجان شرقی تحت تاثیر مستقیم این زلزله قرار گرفته‌اند و تاکنون ۷ روستای مناطق زلزله زده بیشترین خسارت را دیده اند و در این میان بیشترین تخریب در روستای ورنکش میانه با تخریب ۱۰۰ درصدی ۳۰ خانه گزارش شده است.

برق روستا در ساعات اولیه صبح وصل شد، ولی گاز و آب همچنان قطع است هرچند شرکت گاز در حال فعالیت هست. تا لحظه مخابره این خبر بر اساس گفته اهالی، بسته حمایتی تغذیه و نان به دست مردم نرسیده و زلزله زدگان از این بابت ناراحت هستند و فقط حدود ۶۰ تخته چادر به دست روستاییان رسیده است.

اجساد جان باختگان در غسالخانه روستا قرار دارد و هنوز دفن نشده اند، لاشه‌های دام‌ها و سایر حیوانات هم در زمین مانده و نگرانی‌هایی بابت شیوع بیماری‌ها ایجاد کرده است.

نصف خانه‌های ورنکش، گلی و غیرمقاوم هستند

علی سلطانی، یکی از اهالی روستای ورکنش میانه گفت: منزل خود را با هزینه کم مقاوم سازی کرده بودیم و هرچند نیمه‌کاره است، اما این مقاوم سازی باعث شد تا از زمین‌لرزه جان سالم به در ببریم، این درحالی است که نصف روستا خانه‌هایی با دیوار‌های گلی و سقف‌های چوبی دارند که همگی تخریب شده اند.

وی در ادامه افزود: همه باید مقاوم سازی کنند، چراکه زلزله قابل پیش بینی نبوده و چاره آن نیز در مقاوم سازی خانه‌های گلی و چوبی روستایی است، اما باید مسیر گرفتن وام برای مقاوم سازی منازل روستایی نیز تسهیل شود، چراکه اکنون روستاییان با مضیقه و تلاش فراوان این وام را دریافت می‌کنند.

اگر بیمارستان داشتیم کسی نمی‌مرد

یکی از خانم‌ها در حالت گریان و عصبانی گفت: بیماران ما هنوز اینجا مانده اند، دختر ۱۲ ساله برادر من به خاطر نبود بیمارستان در این نزدیکی در راه بیمارستان جان باخت، بیمارستان ما را جمع کردند و فقط هفته‌ای یک دکتر به روستای ما می‌آید، اگر بیمارستان داشتیم کسی نمی‌مرد، خانه ام نا مقاوم است، خودم و برادرم تحت پوشش کمیته امداد هستیم به کمیته امداد گفتم خانه ما را مقاوم کن، ولی به موقع کمک نکردند الان زن و دختر برادرم با این زلزله مردند. الان ظهر است، ولی هنور آب معدنی هم دست من نرسیده است.

احشام و محصولاتمان زیرآوار مانده‌اند

مریم آذر یکی دیگر از اهالی روستای ورنکش میانه است، او گفت: منزلمان تازه ساخت است و به تازگی مقاوم سازی کرده‌ایم به همین جهت خانه آسیبی ندیده، اما محل نگهداری دام‌هایمان و همچنین محصولاتی که در حیاط خانه داشتیم همگی تخریب شده و زیرآوار مانده‌اند.

وی افزود: موتور و تراکتورمان اسباب گذران زندگی‌مان بود و با آن تامین معاش می‌کردیم که اکنون زیر آوار خراب شده‌اند.

یکی دیگر از اهالی روستا نیز گفت: بسیاری از خانه‌های روستای ورنکش مقاوم سازی نشده و بسیار خسارت دیده اند. چند نفر نیز فوت شده و بسیاری افراد نیز مصدوم شده اند، درخواست ما این است که وام مقاوم سازی منازل روستایی با سهولت بیشتری در اختیار مردم قرار گیرد تا راحت‌تر بتوانند در این رابطه افدام کنند.

روستای ورنکش کاملا به هم ریخته است

حسین نجف لویی دیگر اهالی روستای ورنکش است که در ترکمانچای سکونت دارد، او گفت: دو و نیم بامداد بود که زلزله ما را به بیرون کشاند و، چون اقوام نزدیکی در ورنکش داشتم، خود را به سرعت به ورنکش رساندم. روستای ورنکش کاملا به هم ریخته و همان روستای قبلی نیست.

وی افزود: بسیاری از خانه‌های روستا تخریب شده و احشام و محصولات مردم زیر آوار مانده است، از دولت و ارگان‌ها می‌خواهیم به داد این مردم برسند. وام‌های مقاوم سازی نیز با مشکلات فراران به دست اهالی روستا می‌رسد و دنبال هرکاری می‌رویم چندین ضامن طلب می‌کنند که این موضوع بسیار طاقت فرسات.

وی در خاتمه تاکید کرد: دیگر زمان آن نیست که با یک زلزله ۶ ریشتری روستایی تا این حد تخریب شود، باید شرایط برای مقاوم سازی خانه‌های روستایی تسهیل شود تا مردم به راحتی خانه‌های خود را مقاوم سازی کنند.

به مردم روستا کمک کنید

اسرا سلطانی نوجوان ۱۳ ساله‌ی ساکن روستای ورنکش نیز گفت: زلزله که آمد بسیار ترسیده بودم و دست و پایم را گم کرده بودم، به سرعت خانه را ترک کردم و شب را در کرسی در بیرون خانه ماندیم، می‌خواهم به مردم روستای ما کمک کنند تا این وضعیت به سرعت سامان پیدا کند.

اسما نجفی دیگر کودک ورنکشی است که اظهار کرد: صبح امتحان داشتم و به همین جهت زودتر از همیشه خوابیدیم، نیمه شب بود که لرزش‌های خانه همه را بیدار کرد و ما به سرعت خانه را ترک کردیم. همه اهالی روستا بیرون ریخته بودند. کودکان نمی‌توانستند حرف بزنند و بسیار مضطرب بودند. خواستار کمک رسانی به مردم روستا هستیم تا بتوانند خانه‌هایشان را محکم‌تر کنند.

یکی از مردان می‌گوید؛ هر کس با یک ماشین مدل بالا می‌آید و کاری نمیکند، هنوز کمک کافی نرسیده است. کسی رسیدگی نمی‌کند، اگر به موقع رسیدگی می‌کردند این همه مصدوم و کشته نداشتیم، دیر آمدند برای کمک.