آمریکا و متحدانش، امروز در کجای منطقه ایستاده‌اند؟
به گزارش گروه فضای مجازی ، به نقل از روزنامه رسالت، تقریبا هجده سال از حمله آمریکا به عراق در دوران بوش پسر می‌گذرد.
این تهاجم در حالی اتفاق می‌افتاد که چند ماه قبل از آن، افغانستان هم توسط ارتش آمریکا اشغال‌شده بود و حتی رئیس‌جمهور آمریکا، مرتبا از ایستگاه بعدی سخن می‌گفت و دیگر مقامات آمریکایی از آن، حمله به سوریه یا ایران را تعبیر می‌کردند.
بوش پسر که شبیه‌ترین رؤسای جمهور آمریکا به رئیس فعلی دولت این کشور بود، با دیوانگی و قلدرمآبی، دنیا را به دودسته تقسیم می‌کرد، با آمریکا یا علیه آمریکا و معتقد بود که هر که علیه آمریکاست، باید نابود شود.
کاندولیزا رایس، وزیر وقت خارجه آمریکا، با وقاحت، خونریزی و مصائب ناشی از جنگ در منطقه غرب آسیا را درد زایمان تولد خاورمیانه جدید معرفی می‌کرد، خاورمیانه‌ای که آمریکا صحنه‌گردان آن و اسرائیل محورش باشد.
همان وقت مجلسی در کشورمان بر سرکار بود که بسیاری از نمایندگانش، ذلیلانه و از ترس حمله آمریکا، در نامه‌ای به رهبر معظم انقلاب، نوشتند که «اگر جام زهری باید نوشید، تا قبل از آن‌که کیان کشور و تمامیت ارضی در مخاطره قرار گیرد باید نوشیده شود.»
از آن زمان هجده سال گذشته و آمریکا و متحدانش، کم در منطقه ما فتنه افروزی نکرده‌اند. در این بیست سال، منطقه ما بیش از ۱۰ جنگ به خود دیده که طرف مهاجم، یکی از کشور‌های آمریکا، انگلیس، اسرائیل، عربستان سعودی و یا ائتلافی از این کشور‌ها در قالب ناتو یا ائتلاف‌های دیگر بوده است. چندین کودتا و ده‌ها مورد تنش و حتی جنگ داخلی که همواره، آمریکا یکی از صحنه‌گردانان آن بوده است.
آرامش و ثبات ایران اسلامی در این دریای آتش، دستاورد بزرگی است، اما مراد این نوشته نیست، آمریکا و متحدانش، امروز در کجای این منطقه ایستاده‌اند، چه جایگاهی دارند و آینده را چگونه می‌بینند؟
محور مقاومت، روزبه‌روز در حال گسترش مرز‌های فکری و عقیدتی و حتی حوزه نفوذ زمینی خود است، اسرائیل غاصب در پنج جنگ آخر خود با حزب‌الله و حماس، شکست‌خورده است، سال‌ها تلاش ائتلاف به رهبری آمریکا برای تغییر دولت در سوریه به بن‌بست رسیده و عربستان، در باتلاق یمن گرفتارشده وتوانش، روزبه‌روز تحلیل می‌رود. این، مسلما آن خاورمیانه جدیدی نیست که جهان‌خواران منتظرش بودند، امروز رؤیای نیل تا فرات، برای سران رژیم صهیونیستی، افسانه تلخی بیش نیست.