اربعین؛ رزمایش آزادگان عالم برای شورش علیه یزیدیان مدرن/ یادی از شهدای مدافع حرم

گروه سیاسی ؛ چند سالی است که میلیون‌ها انسان شیفته آزادگی از اکناف عالم از هر دین و نژاد و فکر و مذهبی، از حوالی روز پنجم تا روز بیستم ماه صفر، میعادگاه و میقات مشخصی دارند؛ مسیری بهشتی با هزاران عمود که دل‌ها را صیقل می‌دهد و جان‌ها را می‌شوید و قدم‌ها را استوار می‌سازد.

سخن از عشاق‌الحسین(ع) است که در اربعین محبوب قدسی‌شان، از ایوان طلای نجف، راه بین‌الحرمین در کربلا را با شور و شعوری خاص، پیش می‌گیرند. سخن از رهروان جاده ظهور است؛ سخن از سربازان سپاه زینب کبری(س) است؛ سخن از غدیریان و حق‌طلبان و ظلم ستیزان است.

جاماندگان قافله عشق‌ که در تب انتظار می‌سوزند
زائران اربعین جاماندگان قافله عشق‌اند، اما امید و شوق وصال دارند؛ اقتضاء تاریخ، میان آن‌ها و کاروان عاشورایی مولایشان حسین (ع) هزار و چهارصد و اندی سال فاصله انداخته است، اما امید و شوق در رکاب بودن فرزند حسین (ع) امام حاضرغایب‌شان، سراسر وجود و لحظه‌های آن‌ها را فرا گرفته است؛ عطر وجود قدسی امام زمان‌شان را در همین مسیر رویایی و بهشتی نجف تا کربلا در ایام اربعین استشمام می‌کنند؛ با هر قدمی که در این مسیر برمی‌دارند، فرج و انتظار و ظهور را زمزمه می‌کنند.

سیاسی‌ترین انسان‌های عصر حاضر
زائران و راه‌پیمایان اربعین، سیاسی‌ترین انسان‌های عصر حاضر هستند؛ همین انتظار فرج و طلب ظهور گواهی سیاسی بودن آنهاست؛ این شیفتگان حسین (ع)، در عصر سیطره طواغیت و فراعنه مدرن و دجال‌های کرواتی، منجی عدالت گستر و شخصیت معصوم نجات‌بخش بشریت را طلب می‌کنند؛ لذا خطاست اگر تصور شود، زائران و راه‌پیمایان اربعین فقط شور حسینی دارند؛ خیر! آن‌ها شعار مهدویّت را بر دست گرفته‌اند و با هر قدمشان در مسیر کربلا، گویی آن فراز ملکوتی دعای ندبه را بر لب جاری می‌کنند که «این المعدّ لقطع دابر الظّلمه، این المنتظر لاقامة الأمت و العوج، این المرتجی لأزالة الجور و العدوان». یعنی کجاست آنکه بنای ظلم را ویران کند.

منتظران اربعینی
یاد امام حسین (ع) همراه و هم پای یاد امام زمان (عج) است؟ نمی‌توان در بیابان به شوق رسیدن به مضجع حسین (ع) قدم زد و سرزنش خار مغیلان را به جان خرید، اما یوسف زهرا (س) را به یاد نیاورد! نمی‌توان محب حسین (ع) بود، اما برای فرج و ظهور فرزندش بی‌تابی نکرد! نمی‌توان اربعینی و چله نشینِ سوگ سالار شهیدان بود و اندوهگین فراق از فرزندش مهدی (عج) نبود!

راستی همین فراق است که سایه ظلم را در دنیای امروز گسترانده است؛ ظلمی که هم شاخ دارد و هم دم؛ قُطرش به بزرگی بمب «۲۲۷ کیلوگرمی ام کا ۸۲» آمریکایی است که در صعده یمن، ۴۰ کودک معصوم و مظلوم را به خاک و خون کشید؛ نکبتش به نفرت‌انگیز بودن قهقه‌های مستانه صهیونیست‌ها شبیه است، آنگاه که «علی» نوزاد شیرخواره فلسطینی را درشهرک «دوما» واقع در جنوب شرق «نابلس» زنده زنده در آتش سوزاندند. تعفنش به مانند گندیدگی حرام‌خواران و سوداگرانی است که با قاچاق و کلاه‌برداری و ربا و اختلاس و ارتشاء، کاخ‌ها ساخته‌اند و فقرا و ضعفاء را به استثمار می‌کشند.

اربعین؛ ظلم‌ستیزی و عدالت‌گستری 
راه‌پیمایان اربعین می‌خواهند این فراق باید پایان یابد؛ می‌خواهند بر این ظلم و ظلمات خط بطلان کشیده شود؛ می‌خواهند آیه شریفه «وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ» متجلی شود؛ می‌خواهند پاسخ مهدی موعود (عج) به نوای غریبانه استغاثه حسین (ع) که فرمود: «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» را با گوش جان استماع کنند و پرچم ظلم ستیزی و عدالت‌گستری را برافراشته ببینند.

امید اربعینی‌ها؛ نابود کردن بنای ظلم در سطح جهان
راه‌پیمایان اربعین صرفا برای قدم‌زدن و آرام کردن دل متلاطم‌شان طی طریق نمی‌کنند؛ امید است که آن‌ها را به این راه کشانده است؛ امید به نابود کردن بنای ظلم در سطح جهان؛ امری که نه فقط ممکن است، بلکه حتمی است؛ وَلَو کَرِهَ المُشرِکونَ؛ ولو دستگاه‌های تبلیغاتىِ مراکز استکباری دنیا و روشنفکرنما‌های وابسته به آنها، عزمشان را برای کور کردن این امید جزم کرده باشند؛ «الحسین یجمعنا» چه شعار پر مفهوم و نغز و با مسمایی؛ حسین (ع)، آزادگان عالم را به وقت اربعین فراخوانده تا برای در رکاب بودن مهدی موعود (عج) رزمایش کنند و بر یزیدیان و طواغیت مدرن بشورند. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، اربعین، رسانه پرقدرت عاشورا است و عاشورا نماد جاودان ظلم ستیزی است.

اربعین و مدافعان حرم
اما جفاست از عظمت اربعین و شور و شعور رهروان آن بگوییم و یادی از شهدای مدافع حرم نکنیم؛ همان سربازان سبکبار سفر کرده قافله عشق حسینی که توطئه ۷ هزار میلیارد دلاری آمریکایی – صهیونیستی – سعودی داعش را با بینش و منش و رشادت خود خنثی کردند؛ همان آقازاده‌های لباس خاکیِ سر در افلاکی که در روز‌های منتهی به اربعین سال ۱۳۹۳، وقتی داعشی‌های جنایت‌پیشه با حمایت مستقیم و غیرمستقیم آمریکا تا منطقه «جرف‌الصخر» درحوالی کربلا پیش آمده بودند با رشادت خود، حرامیان را به عقب‌نشینی واداشتند و اتفاقا در همان سال بالغ بر ۲۰ میلیون زائر با وجود احتمال خطرات تروریستی، به شوق زیارت دردانه هستی روانه کربلای معلی شدند و این سنت زوار ۲۰ میلیونی کربلا در ایام اربعین به برکت رشادت آن مدافعان حرم، همچنان پابرجاست و سال به سال رونق می‌گیرد.

مانور قدرت جهان اسلام
امروزه حرکت عظیم اربعین وجهه جهانی پیدا کرده است و افراد زیادی از سراسر دنیا در این راهپیمایی مقدس حضور پیدا می‌کنند و هر ساله به آمار زائران اربعین نیز افزوده می‌شود. در واقع باید راهپیمایی اربعین را مانور قدرت جهان اسلام و همه حق طلبان و آزادیخواهان جهان دانست.

مقام معظم رهبری، در باب عظمت راهپیمایی اربعین می‌فرمایند: «یک نمونه همین راه‌پیمایی عظیمِ اربعین است؛ این واقعاً یک پدیده است، یک پدیده‌ی الهی است، یک پدیده‌ی معنوی است. حقیقتاً قابل توصیف نیست؛ مثل خیلی از این پدیده‌های مهمّ الهی، درست قابل تفسیر هم نیست؛ یعنی نمی‌شود این حادثه را تحلیل کرد. این‌جور این جمعیّتِ عظیمِ میلیونی راه بیفتند، در ظرف چند سال این تحقّق پیدا کند، شکل پیدا کند! بله، در گذشته راه‌پیمایی بود، امّا این خبر‌ها نبود. ما اطّلاع داریم که در ایّام مختلف، چه اربعین، چه غیر اربعین -در خصوص اربعین یا بعضی اوقات دیگر- طلّاب از نجف و جا‌های مختلف عراق حرکت میکردند میرفتند، جمعیّت‌های فراوانی هم بودند. امّا این جمعیّتِ عظیمِ میلیونی از جا‌های مختلف دنیا -چند میلیون از ایران و میلیون‌ها از خود عراق و از کشور‌های دیگر- این حرکت عظیم، با وجود تهدید‌های تروریستی‌ای که همیشه وجود داشته و امروز هم وجود دارد، یک پدیده‌ی فوق‌العاده عظیمی است؛ خیلی مهم است. این نشان‌دهنده‌ی اوج گرفتن همین تفکّر مبارزه‌ی در راه خدا و در راه اسلام و آمادگی عمومی و همگانی در این راه است؛ و امیدواریم که خداوند متعال برکت بدهد به این حرکت‌ها و برکت بدهد به مردم».