«صاحب‌دل»؛ عرض ارادت شاعران فارسی‌زبان به محضر «پیامبر (ص)»
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، علیرضا قزوه در این اثر مجموعه‌ای از سروده‌های شاعران فارسی‌زبان از کشور‌های ایران، افغانستان و تاجیکستان را گرد هم آورده است که نمونه منسجم و خوبی است برای آشنایی با فضای شعر آیینی سه کشور هم‌زبان در قالب رباعی.
بخشی از این کتاب حاصل سفری است که شاعران در سال ۸۵ به قونیه داشته‌اند؛ ره‌آورد سفری معنوی است که در شب بازگشت، شاعران به محضر حضرتش هدیه کردند.
کتاب «صاحب‌دل» با مقدمه‌ای از قزوه آغاز می‌شود که در آن به قالب رباعی و کارکرد آن در ادب فارسی اشاره شده است: آن شبها و روز‌هایی که فرصت سرایش غزل و قصیده و... نبوده است، رباعی بهتنهایی بارِ سرایش را بر دوش کشیده است تا کلام شعر پارسی و هم مرام شعر پارسی نخشکد و از خاطر نگریزد.
شاعر در بزنگاهِ بلا گرمِ سرایش نیست که شاعر به ماهو شاعر همواره در بزنگاهِ بلا حاضر بوده است! اما در همان بزنگاهِ بلا شعر خویش را سروده است و رباعی شعرِ بزنگاههای بلاست اغلب.
به یاد آریم آن رباعی فخیم نجمالدین کبری را در هنگامه خانمانسوز حمله ددان و بدان مغول! یک رباعی بلند از پیری عرفانی؛ پیری که صحنة وعظ و تذکره را ترک می‌کند و پیراهندریده به پاس دفاع از میهن و ناموس میسراید که: «های‌ای مردان و‌ای جوانمردان هوی...»
و نه مگر همین تجلی، به تنوع، در گوشهها و کنار‌های ادب پارسی در هر عصری تکرار شد و تکرار شد تا رسید به سرایندگان حماسههای همیشه! و اسناد از دیروز تا امروز حاضرند و شاعر ـ در فرصتی کوتاهتر از خطبه تندر ـ رباعی سرده و میسراید؛ و هیچ قالبی ـ نو و کهنه ـ نتوانسته و نخواهد توانست دست در انسجام و اسلوب این قالب ببرد؛ که این قالب هدیه کودکان کوی است و عصمتش را و مصونیتش را هم از همان کودکان شوخ و شنگ و بازیگوش به همراه دارد.
رباعی از کودکی است و از رودکی! و نام رودکی و کودکی با شعر گره خورده است و نیز نام رباعی که کودکی سالم شعر پارسی در آن روان است با همة این نماد‌ها و نمایشها....
قزوه در بخش نخست این اثر که «استوای توحید» نام گرفته، ۴۰ رباعی برگرفته از کتاب «جواهر الخیال» اثر میرمحمدصالح رضوی مشهدی، ارائه کرده است. جواهرالخیال مجموعه‌ای از رباعیات شاعران دوره صفوی و پیش از آن است که در ۲۱ باب و ۱۰۴ فصل بر اساس موضوع و سپس ترتیب الفبایی قوافی رباعیات سامان یافته است. بخشی از این کتاب به سروده‌های شاعران در نعت پیامبر اکرم (ص) اختصاص دارد.
بخش‌های دیگر کتاب به ارائه رباعیات شاعرانی از سه کشور فارسی‌زبان اختصاص دارد که در ادامه می‌توانید تعدادی از این رباعیات را بخوانید:
اعظم خجسته
من سرخوشم از باده جام احمد
راهی نروم بهجز مرام احمد
یارب، به تو گفتم و همی گویم باز
جان و دل من فدای نام احمد
محمدعلی عجمی
ای کاش که قربان تو باشم،ای کاش
چشمی شده حیران تو باشم،ای کاش
دنیا چو خرابات مغان است،ای کاش‌ای کاش که مهمان تو باشم،ای کاش
شاه منصور شاه میرزا
با عالم راز آشنا بود احمد
با ناله عرش هم‌صدا بود احمد
کِی همچو منی تواندش بستودن
دیباچه دفتر خدا بود احمد
سید محمد ضیاء قاسمی
عالم همه روشن است از نام شما
جانها همه دلبسته پیغام شما
لب‌ها همه از شوق ثناخوان شما
دل‌ها همه تسلیم به اسلام شما
محمدکاظم کاظمی
اول حمد خدای قهار کنم
دوم نعت احمد مختار کنم
سوم وصف حیدر کرّار کنم
چارم هجو مردم پروار کنم
محمدصادق عصیان
یاد تو دریچه رهایی ز غم است
انگیه رستن از بلای الم است
پیچیده به کوچه کوچه در روی زمین
نام متبرّکت، به یزدان قسم است
مرتضی امیری اسفندقه
داری هوس پیاله آب حیات
میترسی از وحشت ظلم و ظلمات
یک راه نمانده بیش، یک راه نجات
بفرست بلند بر محمد (ص) صلوات
میلاد عرفانپور
با نام تو عشق رنگ و بو میگیرد
از روی تو آب آبرو میگیرد
آنقدر مطهری که هنگام نماز
با نام تو خورشید وضو میگیرد
فاضل نظری
هر صبح نشسته بود بر ایوانت
هر شام دلِ شکستهاش مهمانت
میآمد و میرفت به بوسیدن نور
خورشید چه دیده بود در چشمانت؟