دبه‌های سیستماتیک غرب
به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، حسن عابدینی، تحلیل گر مسائل بین الملل در فضای مجازی چنین پستی را منتشر کرده که به این شرح است:
«جمهوری اسلامی ایران در واکنش به تعلل اروپایی‌ها، فرایند افزایش سطح غنی سازی ۳/۶۷ را شروع کرد. این دومین گامی است که درحوزه کاهش محدودیت‌ها برداشته می‌شود. ایران برای تامین نیروگاه‌های قدرتی مانند بوشهر به اورانیوم غنی شده ۵ درصد، برای راکتور‌های تحقیقاتی مانند تهران به ۲۰ درصد و برای پیشران کشتی‌ها و زیردریایی‌ها به حدود ۵۰ درصد نیاز دارد. این نیاز‌ها ممکن است فوری نباشد. نخستین گامی که برداشته شد افزایش ذخایر اورانیوم غنی شده ۳/۶۷ درصد بود. جمهوری اسلامی ایران در قالب برجام چهارمحدودیت را پذیرفت. این محدودیت‌ها شامل میزان ذخایرمواد غنی سازی، درصد اورانیوم غنی شده، تحقیق و توسعه و نوع سانتریفیوژ‌ها است که برای یک دوره زمانی ۱۰ تا ۲۵ ساله در برجام پیش بینی شده است.
شورای عالی امنیت ملی اردیبهشت امسال هشدار داد؛ اگر اروپا به تعهدات برجامی پای بند نباشد دیگرحاضر به فروش مازاد ذخایر آب سنگین و اورانیوم غنی شده نخوهد بود.
مسوولیت پذیری ایران در وفاداری به توافق برجام سبب شد، طرف غربی طی دو سال گذشته بدون پرداخت کمترین هزینه از زیر بار تعهداتش شانه خالی کند. ایران در قالب سازوکاری که در بند‌های ۲۶ و ۳۶ برجام پیش بینی شده است مبادرت به کاهش تعهدات کرده است که طبعا نقض برجام تلقی نمی‌شود.
هر گامی که جمهوری اسلامی ایران در این دوره بر می‌دارد را می‌توان در قالب جنگ شناختی برای تاثیرگذاری روی دستگاه محاسباتی بازیگران برجامی تحلیل کرد البته جنگ روایت‌ها و جنگ اراده‌ها پیش درامد ان است. جنگ روایت‌ها زمانی به اوج رسید که امریکایی‌ها با ارائه فکت شیت‌ها در دوران مذاکرات ۱+۵ سبب الودگی اطلاعاتی افکار عمومی می‌شدند.
دبه‌های سیستماتیک غرب در قالب حرکت‌های زیگزاگی شامل نظارت شدید بر تعهدات ایران از یکسو و وضع تحریم‌های جدید فرا برجامی از دیگر سو هم در چارچوب جنگ اراده‌ها قابل تحیل است. اراده‌ای که می‌کوشید با در پیش گرفتن راهبردی تهاجمی، ایران را در موضعی انفعالی قرار دهد.
این کاهش تعهدات که هیچ یک طبق بند ۲۶ و ۳۶ نقض برجام نیست تا زمانی استمرار می‌یابد که اروپایی‌ها دست از تعلل یا کارشکنی بردارند. خواسته ایران برای بازگشت به مرحله پیش از کاهش تعهدات چیزی فراتر از نص برجام نیست.
لغو تحریم‌ها، خرید نفت و امکان مبادله بانکی کمترین تعهدی است که اروپایی‌ها باید به ان عمل کنند. نشست و برخاست تشریفاتی اروپایی‌ها و چانه زنی بر سر کانال مسدود اینستکس زیر سایه سنگین کاخ سفید چاره کار نیست.»
