عبور ایران از سقف تولید اورانیوم غنی شده واکنشی به بدعهدی طرفهای دیگر توافق هستهای
تحلیلگران و کارشناسان بین المللی بر این باورند که اقدام ایران مبنی بر افزایش تولید اورانیوم غنی شده در واقع پاسخی به بدعهدی طرفهای دیگر توافق بوده است.
خبرگزاری میزان -
انتشار بیانیه عبور از سقف مجاز تولید اورانیوم غنی شده توسط ایران که تاکنون بارها پایبندیاش به تعهدات برجامی به تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی رسیده بود، نخستین واکنش جدی ایران به نقض این توافق از سوی واشنگتن بوده است.
به گزارش اماسان، «داریل کیمبال» مدیر اجرایی انجمن کنترل تسلیحات آمریکا میگوید: "هیچ استاندارد بین المللی برای ممنوعیت غنی سازی اورانیوم برای ایران وجود ندارد. این صرفا موضع آمریکا است."
وی در ادامه ضمن تاکید بر نقض این توافق از سوی آمریکا با خروج یکجانبه از آن افزود تهران به سایر طرفین چند هفته فرصت داد و در نهایت پس از ۶۰ هفته دست به اقدام زد.
به گزارش گروه بین الملل ؛ تایید عبور ایران از سقف مجاز تولید اورانیوم غنی شده در توافق هستهای ۲۰۱۵ توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی در واقع مهمترین واکنش ایران به خروج یکجانبه آمریکا از این توافق و نیز بدعهدی سایر طرفین در اجرای تعهداتشان در چارچوب آن بوده است.
انتشار بیانیه عبور از سقف مجاز تولید اورانیوم غنی شده توسط ایران که تاکنون بارها پایبندیاش به تعهدات برجامی به تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی رسیده بود، نخستین واکنش جدی ایران به نقض این توافق از سوی واشنگتن بوده است.
به گزارش اماسان، «داریل کیمبال» مدیر اجرایی انجمن کنترل تسلیحات آمریکا میگوید: "هیچ استاندارد بین المللی برای ممنوعیت غنی سازی اورانیوم برای ایران وجود ندارد. این صرفا موضع آمریکا است."
اما باید توجه داشت که این اقدام ایران آزمونی محاسبه شده برای محک مکانیسمهای اجرایی توافق هستهای و پاسخی دیپلماتیک به نقض عهدها است. طرفهای اروپایی این توافق به رغم ادعاهای فراوان مبنی بر پایبندی به تعهدات خود، تاکنون تلاشهای شکست خوردهای را انجام دادهاند. از این رو ایران نیز اقدام به نقض صرفا تعهدات خود در توافق هستهای و نه قوانین بین المللی کرده است.
«محمدجواد ظریف» در این رابطه با اشاره به پاراگراف ۳۶ توافق هستهای اعلام کرد: "ایران توافق هستهای را نقض نکرده است."
وی در ادامه ضمن تاکید بر نقض این توافق از سوی آمریکا با خروج یکجانبه از آن افزود تهران به سایر طرفین چند هفته فرصت داد و در نهایت پس از ۶۰ هفته دست به اقدام زد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *