مدیریت مصرف آب ضرورت جهان امروز/حفاظت از ثروت ملی اراده جمعی می‌طلبد
جایگیری ایران بر روی کمربند خشک نیم کره شمالی سبب کاهش بارندگی در مقایسه سایر کشورها شده که این مسئله خود را در قالب خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها، کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و خالی شدن آبخوان‌ها نشان می‌دهد و مدیریت مصرف آب تنها راهکار پیش روی حل این موضوع است.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، تابستان و افزایش دمای هوا همواره با افزایش مصرف آب همراه بوده که این رشد مصرف در صورتی که با بارش‌های سالیانه مناسبی همراه نباشد زنگ خطر کم آبی را برای شهروندان به صدا در می‌آورد.جایگیری ایران بر روی کمربند خشک نیم کره شمالی سبب کاهش بارندگی در مقایسه با سایر مناطق جهانی شده که همراه شدن این مسئله با تغییر اقلیم بر شدت خشکسالی افزوده است، موضوعی که نه تنها کشور ما بلکه به دغدغه بسیاری ازکشور‌ها تبدیل شده است.
به صورت کلی، میانگین بارش‌ها در ایران یک سوم میانگین بارش‌های جهانی اعلام شده که برای تامین آب مورد نیاز در کنار آب‌های سطحی، برداشت از آب‌های زیرزمینی نیز صورت می‌گیرد، که نتیجه آن در قالب خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها، کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و خالی شدن آبخوان ها، افزایش فرونشست زمین خود را نشان می دهد.
سال آبی جاری، اما یکی از پربارش‌ترین سال‌ها در مقایسه با ادوار گذشته بوده به گونه‌ای که از ابتدای سال آبی تا امروز به طور میانگین در حدود ۳۳۳ میلیمتر بارش ثبت شده که می‌تواند همچون مسکنی و نه درمان اصلی، بخشی از کم آبی ذخیره شده از سال‌های گذشته را برطرف سازد.
تقسیم بندی آب مصرفی نشان می‌دهد، در حدود ۹۰ درصد از آب موجود در بخش کشاورزی مصرف می‌شود که این حجم از آب به دلیل کشاورزی سنتی، بهره وری پایینی دارد.
گفتنی است در جهان بیشترین میزان آب مصرفی (در حدود ۷۰ درصد) به بخش کشاورزی اختصاص دارد، ولی این میزان مصرف آب با توجه به راندمان بالا در حوزه کشاورزی مورد مصرف قرار می‌گیرد.
خانوار و صنایع، دیگر مصرف‌کنندگان عمده آب به شمار می‌روند که مدیریت مصرف از روش‌های مختلف همواره به عنوان اصلی‌ترین راهکار به این گروه‌ها اعلام شده است.
به طور مثال، برای مدیریت مصرف آب شرب در منازل، اماکن عمومی و همچنین ادارات استفاده از لوازم کاهنده مصرف آب پیشنهاد شده به گونه که استفاده از تجهیزات کاهنده حدود ۲۰ درصد از مصارف خانگی را کاهش می‌دهد.
بنا بر نظر رضا اردکانیان وزیر نیرو کاربری نامناسب اراضی، سبک زندگی پر‌آب طلب، سرمایه‌گذاری ناکافی برای توسعه زیرساخت‌های سازگاری با کم‌آبی و برنامه‌ریزی بهره‌برداری از منابع آبی حوضه‌های آبریز بر اساس فرض فراوانی، به کمک زیرساخت‌ها، با کم‌توجهی به مسائل محیط‌زیستی از جمله عوامل اقتصادی و اجتماعی ناسازگاری با کم آبی است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *