«غیبت»، نهی صریح قرآن است/ «غیبت کردن» در جامعه ایجاد کینه، دشمنی و ترویج حسادت می‌کند
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بیاید با خودمان عهد کنیم امروز غیبت کردن ممنوع است حتی در حد خیلی خیلی کم، به جای آن می‌توانید کار‌های دیگری را انجام بدهیم کتاب بخوانیم، یا به سینما برویم و یک فیلم با موضوعی که دوست داریم را تماشا کنیم.
این روزها وقتی پای درد و دل بعضی‌ها می‌نشینی از موضوعات روزمره شروع می‌کنند، خیلی سریع حرف به غیبت کشیده می‌شود و در آخر با این عنوان که شما فلانی را نمیشناسید و یا از قباحت آن کم می‌کنیم.
نکوهیده بودن این امر تا حدی است که قرآن کریم نیز در آیه‌ای از «سوره حجرات» صراحتا اعلام کرده است اى کسانى که ایمان آورده اید، از بسیارى گمانها در حق یکدیگر بپرهیزید که برخى از گمانها گناه است و درباره یکدیگر تجسس نکنید و برخى از شما از دیگرى غیبت نکند. آیا هیچ یک از شما دوست دارد گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ البته از آن کراهت دارید.
مرتضی ادیب یزدی کارشناس علوم قرآنی و مشاور پیشین ریاست صدا و سیما در گفت‌گو با خبرنگار گروه فرهنگی با اشاره به حکم قرآن کریم در زمینه «غیبت» گفت: غیبت نهی صریح قرآن است، پس غیبت دیگران را نکنید. قرآن کریم این عمل را به خوردن گوشت برادر مرده تعبیر می‌کند. غیبت در حقیقت بد گویی کسی است که در مجلس حضور ندارد و نمی‌تواند از خود دفاع کند، لذا از غیبت دوری کنید، زیرا غیبت نان و خورش سگ‌های آتش جهنم است.
وی ادامه داد: تعاریف فراوانی برای غیبت وجود دارد و معیار‌هایی در این خصوص ارائه شده است، «هرگاه کسی در غیاب دیگری سخنی نسبت به او بگوید که عرفاً و در نزد مردم نقص و عیب به حساب می‌آید و قصد وی از این کار سرزنش و یا برملا کردن نقص او باشد، مرتکب غیبت شده است».
ادیب افزود: فردی که نقص‌های پوشیده مردم را افشا می‌کند، هتک حرمت الهی کرده است و این امر «غیبت» محسوب می‌شود.
مشاوره پیشین ریاست صدا و سیما با اشاره به جنبههای مختلف «غیبت کردن» تصریح کرد: غیبت کردن در جامعه ایجاد کینه و دشمنی، ترویج حسادت، افزایش دورویی در بین افراد، از هم گسستن اتحاد، سست شدن پایه‌های دین از همه مهتر اعتماد مردم به یکدیگر را از بین می‌برد و در جامعه‌ای که مردم در آن احساس امنیت نکنند و جامعه متزلزلی را ایجاد می‌کند، نباید فراموش کرد که وجوه تخربی غیبت بسیار زیاد است.
وی اظهار کرد: غیبت تلاش انسان ناتوان است تا بر کاستیهای خود سرپوش گذارد چون در مقابل آن فرد عاجز است و از شدت غضب بد گویی می‌کند.
ادیب ابراز کرد: کتابهای بسیاری در اخلاقیات وجود دارد که «غیبت» را حرام می‌داند و حتی حضور در مجالس غیبت کردن را حرام می‌داند، شنیدن «غیبت» نیز حرام و موجب شر و فتنه می‌شود خصوصا اینکه خود فرد در مجلس حضور ندارد.
وی در پاسخ به این امر که آیا استثناء‌هایی در غیبت وجود دارد خاطرنشان کرد: غیبت کننده در واقع متجاهر به فسخ بشمار می‌رود و ابایی از گناه کردن ندارد مثل کسی که به شکل علنی فحاشی و یا شراب می‌نوشد. به هر حال خود فرد شخصیت خود را زیر سئوال می‌برد و این فرد به دیگران اجازه می‌دهد که در موردش صحبت کنند.