شکست حمله آمریکا به تأسیسات هستهای کره شمالی
به گزارش به نقل از جام نیوز، خبرگزاری رویترز خبر داده که آمریکا پنج سال پیش با ویروسی شبیه به استاکس نت، به تأسیسات هستهای کره شمالی حمله کرده است اما در این پروژه محرمانه با شکست مواجه شد.
استاکسنت ویروس پیچیدهای بود که آمریکا و صهیونیستها با آن به تاسیسات غنیسازی ایران حمله کردند اما با تلاش دانشمندان ایرانی، حمله آمریکاییها و صهیونیستها با ناکامی مواجه شد و غنیسازی ایران پس از وقفهای کوتاه، ادامه یافت.
رویترز و دیگر رسانههای جهانی پیشتر گزارش داده بودند که حمله پیچیدهای در حد استاکسنت فقط میتوانست عملیات مشترکی از سوی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل باشد.
به نوشته سایت دویچه وله، آنطور که یکی از منابع اطلاعاتی برای رویترز مطرح کرده، برنامهنویسان استاکسنت ویروس مشابهی را طراحی کرده بودند که قرار بود به محض مواجهه با تنظیمات به زبان کرهای روی سیستمها و شبکههای آلوده فعال شود و عملیات تخریبی خود را آغاز کند٬ اما بر خلاف برنامه هستهای ایران که مبتنی بر کنترلگرهای زیمنس است، جاسوسان آمریکایی نتوانستند به هسته اصلی تاسیسات پیونگیانگ دست یابند و آن را هدف قرار دهند.
عملیات علیه پیونگیانگ به خاطر محرمانه ماندن اطلاعات مرتبط با هسته تاسیسات هستهای این کشور و نیز انزوای بیحد و حصر سیستمهای ارتباطی در این کشور به بنبست رسید. دو منبع اطلاعاتی دیگر هم در گفتوگو با رویترز این عملیات ناکام را تایید کردهاند. مقامات آژانس امنیت ملی آمریکا حاضر نشدند به سوالات رویترز درباره جزئیات این ماجرا پاسخ دهند.
مصونیت کره شمالی در برابر حملات سایبری
بر اساس گزارش رویترز٬ تفاوتهای وضعیت شبکههای ارتباطی و اینترنت در ایران و کره شمالی از مهمترین علل موفقیت استاکسنت در ایران و ناکامیاش در کره شمالی بوده است. شبکههای ارتباطی در کره شمالی به غایت منزویاند. داشتن کامپیوتر در این کشور نیازمند دریافت مجوز مخصوص از سوی پلیس است.
به نوشته این رسانه آمریکایی، فقط کسر کوچکی از نخبگان وابسته به حاکمیت در این کشور به اینترنت دسترسی دارند و اتصال اینترنتی آنها با بقیه جهان از طریق لینکی برقرار میشود که از چین میگذرد. در حالی که در ایران به رغم همه محدودیتهای طاقتفرسا در دنیای آنلاین٬ ارتباطات دیجیتال بهطور چشمگیری گستردهتر است. همین گستردگی ارتباطات٬ بهطور قابلتوجهی بر آسیبپذیریهای امنیتی میافزاید.
بنابر ادعای رویتر، متخصصان هستهای میگویند شباهتهای انکارناپذیری هم میان برنامههای هستهای ایران و کره شمالی میتوان یافت: هر دو کشور از سیستم سانتریفیوژهای P-2 استفاده میکنند که از طریق عبدالقادر خان٬ دانشمند هستهای پاکستان و "پدر بمب هستهای اسلامآباد" در اختیار آنها قرار گرفته و کره شمالی هم همچون ایران احتمالا از نرمافزارهای کنترلگر زیمنس که مبتنی بر ویندوز هستند استفاده میکند. استاکسنت با بهرهگیری از آسیبپذیریهای امنیتی موجود در همین نرمافزارها توانست عملیاتش را با موفقیت در ایران اجرا کند.
وضعیت بیهمتای اینترنت در کره شمالی و سیاستهای غریب پیونگیانگ در قبال ارتباطات دیجیتال٬ این امکان را به این کشور داده که بتواند از آسیبهای جدی سایبری مصون بماند.
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی
لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر
میشود.