بزرگداشت "پوران درخشنده" در جشنواره بینالمللی فیلم شهر برگزار شد
خبرگزاری میزان: بزرگداشت «پوران درخشنده» کارگردان و تهیهکننده سینمای ایران، به بهانه یک عمر دستاورد هنری در عرصه سینما، در پنجمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم «شهر» در تالار ایوان شمس تهران برگزار شد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش ، در مراسم افتتاحییه پنجمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم «شهر» که با حضور مسئولان سینمایی و چهرههای برجسته سینما و تلویزیون کشور در تالار ایوان شمس تهران برگزار شد، مراسم بزرگداشت «پوران درخشنده» کارگردان و تهیهکننده سینمای ایران، برگزار شد و با حضور «شهاب حسینی» بازیگر سرشناس سینمای ایران و «سیاوش حقیقی» دبیر جشنواره، جایزه تندیس جشنواره، لوح تقدیر و هدایای ویژهای با این بانوی باتجربه سینمای ایران اهدا شد.
در ابتدای مراسم بزرگداشت «پوران درخشنده»، فیلم کوتاهی درباره این کارگردان سینمای ایران پخش شد که در آن «مریلا زارعی»، «شهاب حسینی» و «طناز طباطبایی» بازیگران فیلم سینمایی «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» در مورد جایگاه «پوران درخشنده»، صحبت کردند؛ در این فیلم همچنین بخشهای از فیلمهای «پرنده کوچک خوشبختی» و «رابطه» و «بچههای ابدی» از دیگر ساختههای این کارگردان سینما به نمایش درآمد.
«پوران درخشنده» بعد از دریافت جوایزش در مراسم بزرگداشتش گفت: بسیار خوشحالم که در جشنواره فیلم شهر حضور دارم. فیلم شهر یعنی خانه ما، خانهای که پدر، مادر و بزرگترها تلاش میکنند تا ما رشد کنیم و دیده شویم. جشنواره شهر متعلق به مردم است. شاید بتوان گفت این جشنواره یکی از مهمترین جشنوارههای ما است. زیرا در آن علاوه بر اینکه شهر و تاریخ است؛ شهروند هم معنا پیدا میکند. شهر و شهروند مانند دو بال پرندهای هستند که اگر واقعا در کنار هم بتوانند راحت پرواز کنند ما توانستهایم حرفی برای گفتن داشته باشیم.
وی همچنین گفت: من یک فیلمساز اجتماعی هستم و ما چشمهایمان خیلی نگاه میکند. و وقتیکه از یک سفری برگشتم دیدم که در شهر تهران انگار اتفاقی افتاده است. این تابلوها و بیلبوردهایی که در شهر نصب شده بود را دیدم یک لحظه گیج شده بودم. نزدیک و نزدیکتر که شدم آثار نقاشان ایرانی و خارجی را مشاهده کردم که در سرتاسر خیابانها و بلوارها زده شده است. واقعاً احساس کردم که چقدر خوب، انگار یک پدر دلسوز هم هست که دارد نگاه میکند و به ما میگوید که اینها را ببینید و یاد بگیرید و یک جوری مدیریت میکند.
این کارگردان در ادامه افزود: یا وقتیکه متوجه شدم در اینجا پلی به اسم «پل پیادهروی» درست شده است و یک خانم جوان ما طرح آن را داده است به قدری خوشحال شدم که فکر کردم چه خوب، پس به سلامت مردم هم فکر میشود. وقتی پل پیادهروی هست یعنی باید راه برویم و وقتی که راه برویم میتوانیم بهتر فکر کنیم؛ پس سلامتمان اهمیت دارد.
وی همچنین گفت: در حالیکه میدانم ایران فقط تهران نیست و شهروند، فقط شهروند تهرانی نیست. سرتاسر ایران باید این نگاه را به خودش بگیرد و واقعاً به مردم و شهروندش توجه کند. شهر زیبا شده است و واقعاً ممنونیم، از اینکه جشنواره فیلم شهر بعد از 4 سال وقفه دوباره برگزار میشود ممنون هستم. اما به عنوان یک فیلمساز اجتماعی یک دغدغه دیگری هم دارم و آن مردم هستند. مردمی که در کنار آنها و به خاطر آنها زندگی میکنم؛ مردمی که با تمام لحظه به لحظههایشان دارم نفس میکشم. در کنار همه این زیباییهایی که داریم میبینیم و تاریخ ماست که دارد حرف میزند و بهتر و بهتر میشود و باعث افتخار هم هست؛ در لابلای اینها و درون این پنجرهها مردمانی زندگی میکنند؛ سالمندی زندگی میکند که حتی برای بالارفتن از یک اتوبوس نیاز دارد که یک اتفاقی بیافتد که بتواند ویلچرش را بالا بکشند و یک جایگاه بخصوصی را به وی اختصاص بدهند.
کارگردان فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» در بخش دیگری از سخنانش تأکید کرد: در کنار همه این زیباییها ما نیازمند این هستیم که خشونت و چهره زشت آن را از شهرمان پاک کنیم. زیرا این چهره زشت زیباییهای این شهر را از بین میبرد و آن هم اعتیاد جوانهاست. این وظیفه ماست که جوان امروز جامعه و مشکلات آنها را ببینیم؛ این جوان ماست درون خانواده ما و با ما زندگی میکند و ما نیاز داریم که او را ببینیم. و این وظیفه ماست که او را ببینیم؛ منی که خانواده هستم، منی که مسئول هستم، منی که نماینده مجلس هستم و منی که جایگاه بالایی دارم وظیفه داریم شرایطی را برای آنها بهوجود بیاوریم که تنشها را در جامعه کم کنیم و آن هم مسئله اشتغال است.
وی افزود: هم اکنون اشتغال جوانهای ما مهمترین چیزی است که امروز به آن نیاز داریم؛ حدود سه سال است که تحقیقاتی را در مورد جوانها و بخصوص پسرها شروع کردهام، چون قرار است که ازدواج کنند و در واقع مسئولیت زندگی را بپذیرند و قرار است که با آرامش این کار را انجام بدهند. وقتی که نگاه میکنیم بالاترین آمار طلاق در بین جوانهاست و مسئولیتپذیری نیست، چرا؟ چون شغل نیست؛ تحصیلکرده زیاد است اما شغل نیست.
«پوران درخشنده» در پایان سخنانش گفت: چون وظیفه من است به عنوان فیلمسازی که در زمینه اجتماعی کار میکند؛ ضمن اینکه این زیباییها را میبینم بایستی این زشتیها را هم ببینم و در کنارش در اختیار کسانی قرار دهم که بتوانند این زشتیها را به شیوهای حل کنند. و تنها خواهشی که الان دارم که به هر شکل ممکن، مسئله استخدام را برای نسل جوان ما جدی بگیرید. از اینکه این فرصت به من داده شد که در شهر خودم و در خانه خودم حرف بزنم ممنونم؛ چون من هم مثل بقیه در این شهر زندگی میکنم و مثل بقیه که بار زیادی روی دوشم میآید و به عنوان یک فیلمساز اجتماعی نمیتوانم این بار زیاد را تحمل کنم؛ باید فیلمم را بسازم و وقتیکه آن را بسازم دوست دارم که احساس بشود که من هم در کنار بقیه هستم و فقط برای ایرانی آباد و آزاد همه داریم تلاش میکنیم.
فیلم سینمایی «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» به کارگردانی «پوران درخشنده» در آخرین نمایش بینالمللی خود و با حضور این کارگردان سینمای ایران در نخستین دوره جشنواره بینالمللی فیلمهای خانوادگی آنکارا روی پرده رفت. این جشنواره که با تمرکز بر پیوند و استحکام روابط خانوادگی تأسیس شده است؛ در روزهای 20 اردیبهشت تا 3 خرداد ماه جاری (10 تا 24 می 2015) در شهر آنکارا پایتخت کشور ترکیه برگزار شد.
در ابتدای مراسم بزرگداشت «پوران درخشنده»، فیلم کوتاهی درباره این کارگردان سینمای ایران پخش شد که در آن «مریلا زارعی»، «شهاب حسینی» و «طناز طباطبایی» بازیگران فیلم سینمایی «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» در مورد جایگاه «پوران درخشنده»، صحبت کردند؛ در این فیلم همچنین بخشهای از فیلمهای «پرنده کوچک خوشبختی» و «رابطه» و «بچههای ابدی» از دیگر ساختههای این کارگردان سینما به نمایش درآمد.
«پوران درخشنده» بعد از دریافت جوایزش در مراسم بزرگداشتش گفت: بسیار خوشحالم که در جشنواره فیلم شهر حضور دارم. فیلم شهر یعنی خانه ما، خانهای که پدر، مادر و بزرگترها تلاش میکنند تا ما رشد کنیم و دیده شویم. جشنواره شهر متعلق به مردم است. شاید بتوان گفت این جشنواره یکی از مهمترین جشنوارههای ما است. زیرا در آن علاوه بر اینکه شهر و تاریخ است؛ شهروند هم معنا پیدا میکند. شهر و شهروند مانند دو بال پرندهای هستند که اگر واقعا در کنار هم بتوانند راحت پرواز کنند ما توانستهایم حرفی برای گفتن داشته باشیم.
وی همچنین گفت: من یک فیلمساز اجتماعی هستم و ما چشمهایمان خیلی نگاه میکند. و وقتیکه از یک سفری برگشتم دیدم که در شهر تهران انگار اتفاقی افتاده است. این تابلوها و بیلبوردهایی که در شهر نصب شده بود را دیدم یک لحظه گیج شده بودم. نزدیک و نزدیکتر که شدم آثار نقاشان ایرانی و خارجی را مشاهده کردم که در سرتاسر خیابانها و بلوارها زده شده است. واقعاً احساس کردم که چقدر خوب، انگار یک پدر دلسوز هم هست که دارد نگاه میکند و به ما میگوید که اینها را ببینید و یاد بگیرید و یک جوری مدیریت میکند.
این کارگردان در ادامه افزود: یا وقتیکه متوجه شدم در اینجا پلی به اسم «پل پیادهروی» درست شده است و یک خانم جوان ما طرح آن را داده است به قدری خوشحال شدم که فکر کردم چه خوب، پس به سلامت مردم هم فکر میشود. وقتی پل پیادهروی هست یعنی باید راه برویم و وقتی که راه برویم میتوانیم بهتر فکر کنیم؛ پس سلامتمان اهمیت دارد.
وی همچنین گفت: در حالیکه میدانم ایران فقط تهران نیست و شهروند، فقط شهروند تهرانی نیست. سرتاسر ایران باید این نگاه را به خودش بگیرد و واقعاً به مردم و شهروندش توجه کند. شهر زیبا شده است و واقعاً ممنونیم، از اینکه جشنواره فیلم شهر بعد از 4 سال وقفه دوباره برگزار میشود ممنون هستم. اما به عنوان یک فیلمساز اجتماعی یک دغدغه دیگری هم دارم و آن مردم هستند. مردمی که در کنار آنها و به خاطر آنها زندگی میکنم؛ مردمی که با تمام لحظه به لحظههایشان دارم نفس میکشم. در کنار همه این زیباییهایی که داریم میبینیم و تاریخ ماست که دارد حرف میزند و بهتر و بهتر میشود و باعث افتخار هم هست؛ در لابلای اینها و درون این پنجرهها مردمانی زندگی میکنند؛ سالمندی زندگی میکند که حتی برای بالارفتن از یک اتوبوس نیاز دارد که یک اتفاقی بیافتد که بتواند ویلچرش را بالا بکشند و یک جایگاه بخصوصی را به وی اختصاص بدهند.
کارگردان فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» در بخش دیگری از سخنانش تأکید کرد: در کنار همه این زیباییها ما نیازمند این هستیم که خشونت و چهره زشت آن را از شهرمان پاک کنیم. زیرا این چهره زشت زیباییهای این شهر را از بین میبرد و آن هم اعتیاد جوانهاست. این وظیفه ماست که جوان امروز جامعه و مشکلات آنها را ببینیم؛ این جوان ماست درون خانواده ما و با ما زندگی میکند و ما نیاز داریم که او را ببینیم. و این وظیفه ماست که او را ببینیم؛ منی که خانواده هستم، منی که مسئول هستم، منی که نماینده مجلس هستم و منی که جایگاه بالایی دارم وظیفه داریم شرایطی را برای آنها بهوجود بیاوریم که تنشها را در جامعه کم کنیم و آن هم مسئله اشتغال است.
وی افزود: هم اکنون اشتغال جوانهای ما مهمترین چیزی است که امروز به آن نیاز داریم؛ حدود سه سال است که تحقیقاتی را در مورد جوانها و بخصوص پسرها شروع کردهام، چون قرار است که ازدواج کنند و در واقع مسئولیت زندگی را بپذیرند و قرار است که با آرامش این کار را انجام بدهند. وقتی که نگاه میکنیم بالاترین آمار طلاق در بین جوانهاست و مسئولیتپذیری نیست، چرا؟ چون شغل نیست؛ تحصیلکرده زیاد است اما شغل نیست.
«پوران درخشنده» در پایان سخنانش گفت: چون وظیفه من است به عنوان فیلمسازی که در زمینه اجتماعی کار میکند؛ ضمن اینکه این زیباییها را میبینم بایستی این زشتیها را هم ببینم و در کنارش در اختیار کسانی قرار دهم که بتوانند این زشتیها را به شیوهای حل کنند. و تنها خواهشی که الان دارم که به هر شکل ممکن، مسئله استخدام را برای نسل جوان ما جدی بگیرید. از اینکه این فرصت به من داده شد که در شهر خودم و در خانه خودم حرف بزنم ممنونم؛ چون من هم مثل بقیه در این شهر زندگی میکنم و مثل بقیه که بار زیادی روی دوشم میآید و به عنوان یک فیلمساز اجتماعی نمیتوانم این بار زیاد را تحمل کنم؛ باید فیلمم را بسازم و وقتیکه آن را بسازم دوست دارم که احساس بشود که من هم در کنار بقیه هستم و فقط برای ایرانی آباد و آزاد همه داریم تلاش میکنیم.
فیلم سینمایی «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» به کارگردانی «پوران درخشنده» در آخرین نمایش بینالمللی خود و با حضور این کارگردان سینمای ایران در نخستین دوره جشنواره بینالمللی فیلمهای خانوادگی آنکارا روی پرده رفت. این جشنواره که با تمرکز بر پیوند و استحکام روابط خانوادگی تأسیس شده است؛ در روزهای 20 اردیبهشت تا 3 خرداد ماه جاری (10 تا 24 می 2015) در شهر آنکارا پایتخت کشور ترکیه برگزار شد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *