نامزد انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا کیست؟

به گزارش گروه فضای مجازی ، فضای انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا طی دوره‌های اخیر به شدت متحول شده و رو به سویی می‌رود که اگرچه از نظر خود آمریکایی‌ها «ترقی» یا «روشنفکری» تلقی می‌شود، اما در حقیقت چیزی جز انحطاط اجتماعی، اخلاقی و مذهبی نیست. به طور خاص در انتخابات سال ۲۰۱۶، دونالد ترامپ با وجود آن‌که به اذعان کارشناسان و حتی سیاستمداران آمریکایی فردی بی‌اخلاق، نژادپرست، زن‌ستیز، شهوت‌ران و فاسد بود توانست پیروز انتخابات شود. با این حال، به نظر می‌رسد انتخابات بعدی ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰ گام بلندتری در سراشیبی زوال اخلاق در آمریکا برخواهد داشت. گزارش پیش‌رو به بررسی یکی از نامزد‌های دموکرات در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری در آمریکا می‌پردازد که به زودی در عین ناشناختگی تصویرش روی جلد مجله شناخته‌شده «تایم» چاپ خواهد شد.

نقش جنسیت و گرایش جنسی در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا
سال ۲۰۱۶ انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا شاهد یک تحول بزرگ و تاریخ‌ساز بود: هیلاری کلینتون به عنوان اولین زنی در این انتخابات شرکت می‌کرد که نامزد یکی از دو حزب اصلی یعنی دموکرات و جمهوری‌خواه بود. به عبارت دیگر، انتخابات سال ۲۰۱۶ اولین باری بود که یک زن شانس بالایی برای رسیدن به ریاست‌جمهوری آمریکا داشت. چنان‌که می‌دانید، در آمریکا وقتی یک نفر رئیس‌جمهور می‌شود، به اعضای خانواده او هم عناوینی اعطا می‌شود که در رایج‌ترین آن‌ها، همسر رئیس‌جمهور «بانوی اول» خطاب می‌شود. سال ۲۰۱۶ شماری از حامیان خلاق هیلاری کلینتون هم با بهره‌برداری از همین سنت پلاکارد‌هایی را به طنز همراه داشتند که روی آن‌ها به جای هیلاری کلینتون، از «بیل کلینتون» همسر هیلاری و رئیس‌جمهور سابق آمریکا، نام برده شده بود. روی این پلاکارد‌ها به جای آن‌که بنویسند «هیلاری برای ریاست‌جمهوری»، نوشته بودند: «بیل برای بانوی اولی». نامزدی هیلاری کلینتون و این شوخی حامیان او شاید از اولین مواردی بود که موضوع جنسیت را در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا به شکلی جدی پررنگ می‌کرد، اما امسال ماجرا فرق می‌کند.

مجله تایم که یکی از مشهورترین مجله‌های آمریکایی است تصمیم گرفته تا در شماره آینده خود که روز ۱۳ می ۲۰۱۹ (۲۳ اردیبهشت ۹۸) منتشر خواهد شد، تصویری از «پیت بوتجج» شهردار هم‌جنس‌گرای شهر «ساوت‌بِند» در ایالت ایندیانا را که اکنون یکی از نامزد‌های دموکرات انتخابات سال ۲۰۲۰ هم هست، به نشانه یک تحول و «انقلاب» دیگر در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا روی جلد خود چاپ کند. این هفته‌نامه برای گزارش اصلی خود نیز این عنوان را انتخاب کرده است: «خانواده اول: کمپین غیرمنتظره، محک‌نخورده و بی‌سابقه شهردار پیت بوتجج». تایم در گزارشی که همراه با تصویر جلد شماره جدیدش منتشر کرده، مفصلاً درباره بوتجج و کمپین انتخاباتی او توضیح داده است.

«پیتر پال مونتگومری بوتِجِج» مشهور به «پیت بوتجج» پیش از آن‌که به عنوان اولین نامزد علناً همجنسگرای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا روی جلد تایم بدرخشد، دانشجوی مقطع کارشناسی هاروارد و کارشناسی ارشد آکسفورد، افسر اطلاعاتی «ذخیره نیروی دریایی» ارتش آمریکا بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ و مهم‌تر از همه، از سال ۲۰۱۲ دو دوره شهردار شهر تقریباً ۱۰۰ هزار نفری ساوت‌بند در ایالت ایندیانا بود؛ و البته این آخری را هنوز هم هست. وی هم‌چنین یک بار سال ۲۰۱۰ برای به عهده گرفتن ریاست خزانه‌داری ایالت ایندیانا و یک بار هم سال ۲۰۱۷ برای ریاست «کمیته ملی دموکرات‌ها» نامزد شد که هر دو بار در تلاش برای رسیدن به جایگاه‌هایی فراتر از شهر کوچک خودش شکست خورد.

شهردار ساوت‌بند سال ۲۰۱۵ در آستانه اعلام تصمیم دیوان عالی آمریکا درباره حق ازدواج همجنسگرایان، با انتشار مقاله‌ای در ستون نظرات روزنامه «ساوت‌بند تریبیون» نه تنها رسماً اعلام کرد که هم‌جنس‌گراست، بلکه همه افراد مانند خودش را هم به اعلام علنی این موضوع تشویق کرد. وی سه سال بعد رسماً با شوهرش «چِیسِن گلزمن» (معلم دبیرستان که ۸ سال از او کوچک‌تر است و شاید روزی «آقای اول» آمریکا شود) ازدواج کرد. بوتجج که وقتی ۲۹ ساله بود شهردار ساوت‌بند شد و اکنون ۳۷ سال دارد، در صورت پیروزی در انتخابات ۲۰۲۰، علاوه بر اولین رئیس‌جمهور علنا هم‌جنس‌باز، می‌تواند اولین رئیس‌جمهور از نسل هزاره (متولدین بین سال‌های ابتدایی دهه ۱۹۸۰ تا سال‌های اواسط دهه ۱۹۹۰ یا سال‌های ابتدایی دهه ۲۰۰۰) در آمریکا نیز لقب بگیرد. اما کدام ویژگی‌ها موجب شده تا بوتجج که تا پیش از نامزدی برای ریاست کمیته ملی دموکرات‌ها عملاً در آمریکا ناشناخته بود، اکنون شانس بالایی برای رسیدن به ریاست‌جمهوری در آمریکا برای خود تصور کند؟

هم‌جنس‌گرا باش تا رئیس‌جمهور شوی؟
مجله تایم در بخشی از گزارش خود درباره بوتجج به نکته مهمی اشاره می‌کند:
کاندیدا‌های ریاست‌جمهوری به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که بر اساس «سیاست» وارد رقابت می‌شوند و آن‌هایی که بر اساس «شخصیت» نامزد می‌شوند. بوتجج می‌گوید «نامزد سیاستی» است، اما بدون شک یک نامزد شخصیتی است. کمپین او بیش از آن‌که درباره این باشد که «اگر رئیس‌جمهور شود چه خواهد کرد»، در مورد این است که بوتجج «کیست» (جوان، هم‌جنس‌گرا، اهل منطقه غرب میانه و تکنوکرات) و «نماینده چیست» (ترقی اجتماعی، تغییر نسل، تقدیم شاخه زیتون به «سرزمین زیر پرواز» [حسن نیت نسبت به مناطقی از آمریکا که کم‌تر در کانون توجه هستند]). بوتجج تاکنون از چند نظریه بزرگ استقبال کرده است، از جمله لغو «مجمع انتخاب‌کنندگان» [جزئیات بیش‌تر]و توسعه دیوان عالی. (البته هر دوی این طرح‌ها نیازمند اصلاح قانون اساسی هستند که بعید است اتفاق بیفتد.) این در حالی است که بوتجج در مورد مسائل سیاستی‌ای که تا الآن در رقابت‌های دور اول [رقابت درون‌حزبی برای انتخاب نامزد حزب در انتخابات]اولویت داشته‌اند، تنها نظرات عمومی داده است. وی در زمینه خدمات درمانی طرفدار «خدمات درمانی برای همه افرادی که می‌خواهند» است؛ از «اتحاد بین‌نسلی» برای مبارزه با تغییرات اقلیمی حمایت می‌کند و «معامله جدید سبز [۱۰]» (لوایحی در کنگره درباره تغییرات اقلیمی و ناعدالتی اقتصادی) را «شروعی درست» می‌نامد؛ می‌گوید می‌خواهد درباره طرح سناتور «الیزابت وارن» [یکی دیگر از دموکرات‌هایی که شانس بالایی برای نامزدی حزبش در انتخابات دارد]برای رایگان کردن دانشگاه و بخشودگی بدهی‌های دانشجویی «دو دوتا چهارتا» کند. اما برای مقایسه، وارن روی وب‌سایتش ۱۱ سیاست پیشنهادی را فهرست کرده است، در حالی که بوتجج صفر تا از این سیاست‌ها دارد.

یکی از عوامل دیگری که احتمالاً امید‌های بوتجج را بالا برده، آرایی است که وی در انتخابات شهرداری کسب کرده است. وی سال ۲۰۱۱ وقتی برای اولین بار در انتخابات شهرداری ساوت‌بند شرکت کرد، توانست حدود سه‌چهارم آرا را کسب کند. این آمار در کمپین او برای انتخاب مجدد در سال ۲۰۱۵ حتی بالاتر هم رفت و به بیش از ۸۰ درصد رسید. اگرچه بوتجج از نظر تجربه سیاسی یا شهرت در سطح ملی در آمریکا، یا حتی چنان‌که دیدیم، با اتکا به سیاست‌هایش شانس زیادی برای موفقیت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۰ و حتی در دور درون‌حزبی مقابل «جو بایدن» معاون اول اوباما یا نمایندگان و سناتور‌های کنگره مانند «برنی سندرز» و الیزابت وارن ندارد، اما مجله تایم او را یک «ستاره غیرمنتظره زودهنگام» در انتخابات درون‌حزبی حزب دموکرات توصیف می‌کند.

به عقیده تایم، جدید بودن، سن و سال و مهم‌تر از همه، قابلیت‌های زبانی بوتجج است که نقاط قوت او محسوب می‌شود. بوتجج به هشت زبان از جمله عربی صحبت می‌کند و تایم معتقد است این دموکرات هم‌جنس‌باز به لطف دانش زبان‌شناختی خواهد توانست با رای‌دهندگانی ارتباط برقرار کند که در انتخابات قبلی به ترامپ رای داده‌اند. این هفته‌نامه در گزارش دیگری به استناد گزارش سی‌ان‌ان و بر اساس نظرسنجی دانشگاه «نیو همپشر» در اواخر ماه گذشته میلادی (آوریل ۲۰۱۹) می‌نویسد بوتجج اکنون بعد از جو بایدن و برنی سندرز، سومین شانس نامزدی حزب دموکرات محسوب می‌شود.

چه‌قدر احتمال دارد رئیس‌جمهور بعدی آمریکا هم‌جنس‌گرا باشد؟

اگرچه ویژگی‌های «شخصیتی» مانند هم‌جنس‌بازی، جوانی، جدید بودن و قرار گرفتن روی جلد مجله تایم ممکن است برای جلب آرای مردم آمریکا و شاید حتی پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری کافی به نظر بیاید، اما هیچ‌یک از این‌ها به معنای شانس بالای بوتجج در انتخابات نیست. هیلاری کلینتون هم سال ۲۰۱۶ شرایطی مانند پیت بوتجج و بلکه به مراتب بهتر از او داشت؛ هم زن بود و هم دست‌کم ۳۰ بار تصویرش روی جلد مجله تایم چاپ شده بود. کلینتون علاوه بر این‌ها، یک عمر سابقه فعالیت سیاسی در سطح اول ملی را هم داشت، اما اگرچه اکثریت رأی‌دهندگان به کلینتون رأی دادند تا نقطه عطف «یک رئیس‌جمهور زن» در تاریخ کشورشان ثبت شود، اما باز هم این ترامپ بود که در انتخابات آن سال برنده شد.

بنابراین به نظر می‌رسد برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا نه شخصیت است که اهمیت دارد و نه سیاست، بلکه عوامل مهم دیگری هستند که نتیجه انتخابات را تعیین می‌کنند. هرچند این عوامل چیست؟ بی‌اخلاقی؟ ثروت؟ فساد؟ عشق به اسرائیل؟

منبع:مشرق

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.