سوخت‌های تجدیدپذیر جایگزین مناسب سوخت‌های فسیلی/افزایش ایمنی خودرو دستاورد سوخت‌های نوین
حرکت از سوی سوخت‌های فسیلی به سمت سوخت‌های جایگزین یا سوخت‌های تجدیدپذیر اقدامی ارزشمند در راستای کاهش هزینه‌های سوخت رسانی، کاهش آلایندگی‌های زیست محیطی و افزایش ایمنی خودروها است.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، امروزه بخش اعظمی از انرژی مورد نیاز حوزه حمل و نقل از طریق منابع نفتی تامین می‌شود که استفاده از این منابع معضلاتی مانند هزینه تمام شده بالا و مشکلات زیست محیطی را به دنبال دارد.در کنار این مسائل محدود بودن منابع فسیلی انگیزه‌ای برای استفاده از سایر منابع انرژی شد تا محققان را به سمت کشف منابع جدید انرژی سوق دهد.
منابعی که باید علاوه بر دسترس بودن، قیمت و آلایندگی‌های کمتری در مقایسه با انواع سوخت‌های رایج برای مصرف کننده به دنبال داشته باشد.
طبق پیش‌بینی‌های مجامع بین‌المللی تا سال ۲۰۵۰ میلادی، سهم سوخت‌های حاصل از نفت خام در سبد بخش حمل و نقل به حدود ۵۰ درصد کاهش یافته و سایر سهم‌ها به سوخت‌هایی مانند سوخت‌های زیستی، هیدروژن، خودرو‌های برقی و سایر موارد مشابه تعلق می‌گیرد.
در میان انواع سوخت‌ها، دو نوع بنزین و نفت گاز از سوخت‌های فسیلی میان تولیدکنندگان خودرو رواج بیشتری داشته و سوخت مایع نفتی یا LPG، گاز طبیعی فشرده یا CNG، گاز طبیعی مایع یا LNG، الکتریسیته به عنوان سوخت‌های جایگزین و سوخت‌های بیواتانول، بیودیزل و هیدروژن-پیل سوختی از انواع سوخت‌های تجدیدپذیر محسوب می‌شود.
سوخت‌های جایگزین نوع فسیلی مزایا و معایب مختلفی را به دنبال دارد، به طور مثال سوخت LPG ایمن‌تر از سوخت بنزینی بوده اما با استفاده از آن قدرت موتور در موتور‌های تبدیلی به میزان ۱۰ الی ۱۵ درصد کاهش می‌یابد.
گاز مایع یا LNG یکی دیگر از انواع سوخت است که کاربرد آن بیشتر برای خودرو‌های سنگین و دیزلی بوده که از معضلات استفاده از این سوخت می‌توان به دسترسی کمتر آن در مقایسه با سایر دیگر سوخت‌ها اشاره کرد؛ گفتنی است تجاری سازی این سوخت به دلیل هزینه‌های بالای آن در جهان پروژه موفقی نبوده است.
استفاده از الکتریسه در قالب خودرو‌های برقی یکی دیگر از روش‌های جایگزین سوخت‌های فسیلی است که استفاده از این خودروها انتشار آلایندگی را به صفر می‌رساند و بر اساس تحقیقات انجام شده شتاب گیری، سرعت و قدرت یک خودروی برقی با خودرو‌های رایج برابر است.
سوخت‌های بیو اتانول از دسته سوخت های تجدیدپذیر است که از سال ۸۴ طی طرحی مشترک بین شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، انجمن صنفی تولیدکنندگان اتانول و پژوهشگاه صنعت نفت مطالعات اولیه صورت گرفت که به دلایل مختلف به مرحله اجرایی شدن نرسید.
سایر انواع دیگر سوخت تجدید پذیر بنا به دلایل مختلف مورد استقبال قرار نگرفته است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *