ذکر خداوند و تاثیرات دنیوی آن بر انسان
گروه فرهنگی _ ذکر خدا و تاثیرات دنیوی و اخروی آن بر انسان از جایگاه بینظیر این امر حکایت دارد. این یادداشت تلاش میکند تاثیرات ذکر خدا را به اجمال شرح دهد. اولین تاثیر ذکر خدا مورد یاد خدا بودن است. قرآن کریم میفرماید: «فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِی وَلاَ تَكْفُرُونِ» مرا یاد كنید تا شما را یاد كنم و كفران نورزید.
همنشینی با خدا دومین تاثیر یاد خدا در زندگی است. خداوند در حدیث قدسی به حضرت موسی (ع) فرمود: ای موسی؛ من همنشین كسی هستم كه مرا یاد كند. بنابراین ذکر خداوند موجب میشود باری تعالی در یاد انسان باشد.
محبت خداوند تاثیر بعدی ذکر خدا محسوب میشود. «من اكثر ذكر الله احبه» هر كس زیاد خدا را یاد كند، محبت خداوند در قلبش حاكم میشود.
رستگاری و فلاح تاثیر دیگری است که یاد خدا بر جای میگذارد. قرآن کریم میفرماید: «وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِیرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» خدا را بسیار یاد كنید، باشد كه رستگار شوید.
افزایش برکت و حضور ملائکه از تاثیرات دیگر ذکر خدا محسوب میشود. روایات بر این موضوع اشاره دارند که خانهای که ذکر خدا در آن میشود، برکت آن بسیار میشود و ملائکه در آن حاضر میشوند.
آرامش از تاثیرات ذکر خدا محسوب میشود. به گونهای که قرآن کریم میفرماید: «أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» همانا با یاد خدا دلها آرام میگیرد.
یاد خدا همچنین موجب دوری از شیطان میشود. آیه قرآنی در این زمینه میفرماید: «إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَواْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّیْطَانِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ» پرهیزگاران هنگامی كه گرفتار وسوسههای شیطان شوند، به یاد خدا و پاداش و كیفر او میافتند؛ و (در پرتو یاد او، راه حق را میبیند و) ناگهان بینا میشوند.
روح انسان با یاد خدا تغذیه میشود. قرآن کریم در این زمینه فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» ای كسانی كه ایمان آوردهاید، اموال و اولادتان شما را از یاد خدا باز ندارد و هر كس چنین كند از زیانكاران است.
تاثیرات یاد شده نشان میدهد که ذکر خدا تاثیرات بینظیری در زندگی دنیوی و اخروی به همراه دارد. انسان برای رسیدن به فلاح و رستگاری اخروی و زندگی توام با آرامش در دنیا نیازمند یاد خدا است. آیات و روایات یاد شده موید این سخن است.