نشست ورشو و آمریکای منزوی

به گزارش گروه بین الملل ، «پائول پیلار» تحلیلگر پیشین مسائل خاورمیانه در سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در گزارشی با عنوان "نشست ورشو و ابرقدرت منزوی" به تحلیل نشست ضد ایرانی ورشو و آینده سیاسی آمریکا پرداخته است.

به باور پیلار، دولت آمریکا با برگزاری کنفرانس خاورمیانه هفته اخیر در ورشو در تلاش بود تا به این اجماع برسد؛ اقدامی جدی و موثر علیه ایران که اروپایی‌ها را نیز برای مخالفت با این کشور به اردوگاه خود بیاورد. اما این کنفرانس همانطور که بیشتر کشور‌های اروپایی که با عدم حضور یا حضور با هیئتی پایین رتبه حیثیت آن را لکه دار کردند، به جای این که نمایشی از اتحاد اروپا و آمریکا علیه ایران باشد به عدم اتحاد آنان اشاره داشت. علاوه بر این، فقدان هیچ اشاره‌ای به ایران در بیانیه پایانی کنفرانس باید ناامیدی بزرگی برای دولت ترامپ محسوب شود.

 

 

پیلار در ادامه نوشت: ترامپ در تشکیل کمپین دشمنی وسواس گونه خود علیه ایران که حداکثر خصومت خود به این کشور را اعمال کرده، به جز مشارکت رقبای منطقه ایران مانند رژیم صهیونیستی، عربستان و امارات از سوی دیگر کشور‌ها با مخالفت روبرو شده است. این سه رژیم برای مخالفت با ایران دلایل منحصر به فرد خود را دارند؛ دلایلی متمایز از منافع آمریکا و نیز هرگونه علاقه برای برقراری صلح و ثبات در خاورمیانه. این سه در خصوص استفاده از نیرو‌های نظامی خارج از کشور خود و نیز اتخاذ و اجرای روش‌هایی بی قاعده در جهت بی ثباتی سایر کشور‌های خاورمیانه در ۴۰ سال اخیر مسئول هستند.

از این منظر «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی که در انفعال دولت‌های عربی نیازی به پایان دادن به اشغال سرزمین فلسطین نمی‌بیند، از این فرصت برای توجیه حملات مکرر خود علیه سوریه استفاده کرد.

 

 

 

کابینه نتانیاهو به هرگونه رابطه و توافقی با کشور‌های عربی شدیدا پایبند است، چرا که این امر سبب می‌شود نیازی به پایان دادن به اشغال سرزمین‌های فلسطینی نداشته باشد. دولت ترامپ می‌تواند به این موضوع به عنوان دستاوردی از نشست ورشو نگاه کند؛ چراکه از بین بردن فشار بین المللی برای پایان دادن به اشغال، تقریبا بخش عمده دیپلماسی رژیم صهیونیستی است. این دیپلماسی همه گیر رژیم صهیونیستی کشور‌های اروپای شرقی را نیز در بر می‌گیرد. مخالفت بخش‌هایی از غرب اروپا با اشغال، دلیل اصلی نزدیکی نتانیاهو با «ویکتور اوربان» نخست وزیر مجارستان است.

کنفرانس ورشو در حالی پایان یافت که مسائل قدیمی کمپین مقابله و دشمنی با ایران از سوی دولت آمریکا با حمایت چند رقیب منطقه‌ای تهران حتی زمانی که این اجماع به معنای ایستادن در مقابل بقیه جهان باشد، ادامه دارد. اما دولت آمریکا علیرغم این انزوای نسبی و توانایی اندک همچنان در حال ادامه دادن به این بازی است و به گونه‌ای حرف می‌زند که گویا می‌تواند آنچه می‌خواهد را به بقیه جهان دیکته کند.

پیلار شکایت «مایک پنس» از کشور‌های اروپایی به دلیل عدم همکاری با تحریم‌های آمریکا را به سرزنش چند بچه مدرسه‌ای تشبیه کرد که نظم مدرسه را زیر پا گذاشته اند. نکته ناگفته این سخنرانی این است که این آمریکا -و نه اروپایی‌ها و ایران- است که نه تنها معاهده هسته‌ای ۲۰۱۵ بلکه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل را نقض کرده است. پنس از دولت‌های اروپایی خواست تا همانگونه که دولت ترامپ تصمیم شورای امنیت سازمان ملل را تحقیر کرد، تعهدات خود به ایران را نقض کنند.

 

 

پنس همچنین سخنان تندی را علیه مکانیسم ویژه تازه تاسیس اروپا با هدف مقابله با تحریم‌های آمریکا مطرح کرد. این مکانیسم جدید در بلند مدت اثرات عمده‌ای بر آمریکا خواهد گذاشت. این مکانیسم دلیل دیگری از نگرانی فزاینده جهان بر تسلط دلار و سوءاستفاده آمریکا از این حربه برای دستیابی به اهداف سیاسی است.

در پایان پیلار می‌نویسد: در صورتی که آمریکای منزوی همچنان به تلاش هایش مانند آنچه که علیه ایران انجام می‌دهد، ادامه دهد، شاهد کاهش سریع‌تر قدرت خود خواهد بود و در آینده نیز توانایی کمتری برای تحمیل اراده خود بر بسیاری از مسائل خواهد داشت.