تغییرات وزارت راه و شهرسازی در طول تاریخ/ ادغام وزارت خانه‌ها کارآمد نخواهد بود
دو ادغام وزارت راه و ترباری و مسکن و شهرسازی در سال ۱۳۵۳ وزارت امور زیر بنایی تاسیس شد و این وزارت خانه در سال ۱۳۹۰ به وزارت راه و شهرسازی تغییر نام پیدا کرد.
خبرگزاری میزان - 
در سال ۱۲۹۸ هجری قمری و در دوران سلطنت ناصرالدین شاه وزارت فوائد عامه تاسیس شد و امور مربوط بر احداث راه، پل و راه داری برعهده وزارتخانه مذکور گذاشته شد، این وزارتخانه تدریجا در سال‌های پس از تاسیس به وظایف دیگری مانند تجارت و فلاحت پرداخته که به همین دلیل بعد‌ها به نام فوائد عامه و تجارت و فلاحت تغییر نام یافت.
هزینه‌های راه سازی در این دوران با اخذ «باج راه» که در راه دارخانه‌ها گرفته می‌شده تامین می‌گردید و این مبلغ سالیانه از سه میلیون ریال تجاوز نمی‌کرد.
از سال ۱۳۰۱ اداره‌ای به نام «اداره کل طرق و شوارع» در وزارت فلاحت و تجارت و فواید عامه به منظور اقدام موثر برای ساخت راه‌ها، نگهداری و بهره برداری تشکیل گردید، اداره کل طرق و شوارع، راه‌های کشور را به نواحی مختلف تقسیم و مسئولیتی برای اداره امور تعمیر و نگهداری آن‌ها معین کرد.
در سال ۱۳۰۸ به موجب قانونی که از مجلس شورای ملی گذشت، اداره کل طرق و شوارع به وزارت طرق و شوارع تبدیل شد و با تاسیس وزارت مذکور راه سازی در ایران گسترش یافت و با امکاناتی که تدریجا فراهم شد برنامه‌ها و پروژه‌های راه سازی ادامه پیدا کرد.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، وزارت راه و شهرسازی یکی از وزارت‌خانه‌های دولت ایران است که در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۰ با رأی مجلس و تأیید شورای نگهبان وزارت راه و ترابری با وزارت مسکن و شهرسازی ادغام شده وزارت راه و شهرسازی را تشکیل داد.
هدف وزارت راه و ترابری عبارت بود از پی ریزی سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور، توسعه، تجهیز، گسترش، نگه داری و ایجاد تاسیسات زیربنایی آن با توجه به مقتضیات توسعه اقتصادی، اجتماعی و عمرانی و دفاع ملی، بدین ترتیب احداث راه‌های ارتباطی کشور اعم از زمینی و راه‌های آبی و فراهم آوردن وسایل ترابری و تنظیم مقررات و استفاده صحیح از آن‌ها تأمین ترابری کشور جزو هدف اساسی این وزارت محسوب می‌شد.
وزارت راه و شهرسازی درطول تاریخ
هدف وزارت راه و ترابری عبارت بود از پی ریزی سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور، توسعه، تجهیز، گسترش، نگه داری و ایجاد تاسیسات زیربنایی آن با توجه به مقتضیات توسعه اقتصادی، اجتماعی و عمرانی و دفاع ملی، بدین ترتیب احداث راه‌های ارتباطی کشور اعم از زمینی و راه‌های آبی و فراهم آوردن وسایل ترابری و تنظیم مقررات و استفاده صحیح از آن‌ها تأمین ترابری کشور جزو هدف اساسی این وزارت محسوب می‌شد.
وزارت راه و شهرسازی درطول تاریخ
در سال ۱۲۹۸ هجری قمری و در دوران سلطنت ناصرالدین شاه وزارت فوائد عامه تاسیس شد و امور مربوط بر احداث راه، پل و راه داری برعهده وزارتخانه مذکور گذاشته شد، این وزارتخانه تدریجا در سال‌های پس از تاسیس به وظایف دیگری مانند تجارت و فلاحت پرداخته که به همین دلیل بعد‌ها به نام فوائد عامه و تجارت و فلاحت تغییر نام یافت.
هزینه‌های راه سازی در این دوران با اخذ «باج راه» که در راه دارخانه‌ها گرفته می‌شده تامین می‌گردید و این مبلغ سالیانه از سه میلیون ریال تجاوز نمی‌کرد.
از سال ۱۳۰۱ اداره‌ای به نام «اداره کل طرق و شوارع» در وزارت فلاحت و تجارت و فواید عامه به منظور اقدام موثر برای ساخت راه‌ها، نگهداری و بهره برداری تشکیل گردید، اداره کل طرق و شوارع، راه‌های کشور را به نواحی مختلف تقسیم و مسئولیتی برای اداره امور تعمیر و نگهداری آن‌ها معین کرد.
در سال ۱۳۰۸ به موجب قانونی که از مجلس شورای ملی گذشت، اداره کل طرق و شوارع به وزارت طرق و شوارع تبدیل شد و با تاسیس وزارت مذکور راه سازی در ایران گسترش یافت و با امکاناتی که تدریجا فراهم شد برنامه‌ها و پروژه‌های راه سازی ادامه پیدا کرد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *