سخنرانی سالانه ترامپ بی اعتباری دولت آمریکا را آشکارتر کرد/ترامپ نمی‌تواند درباره پایبندی آمریکا به تعهداتش حرف بزند

به گزارش گروه بین الملل ، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا اخیرا دومین سخنرانی سالانه خود در کنگره موسوم به «وضعیت کشور» را پس از کش و قوس‌های فراوان ارائه کرد؛ سخنرانی که چندان قابل توجه نبود.

به گزارش «امریکن کانزرویتیو» سخنرانی سالانه ترامپ در کنگره برگزار شد. به نوشته نویسنده، در حالی که انتظار می‌رفت سیاست خارجی بخش مهمی از سخنرانی را تشکیل دهد، رئیس جمهور آمریکا نه تنها درباره سیاست‌های خود توضیحی نداد بلکه بسیاری از توضیحاتی که ارائه کرد، نادرست و گمراه کننده بود.

 

بخش سیاست خارجی سخنرانی ترامپ کوتاه، مملو از مغلق گویی‌های معمول و اظهارات بی پروایی بود که از ترامپ انتظار می‌رفت. علیرغم اهمیت سیاست خارجی، وی در نهایت سرسری از موضوع گذشت.

 

 

 

وی در مورد تخصیص بودجه بیشتر به پنتاگون بلوف زد، به تصمیم بی ثبات کننده خود مبنی بر خروج از معاهده INF اشاره کرد. علاوه بر این، وی برهدر دادن هزینه بیشتر در تکنولوژی دفاع موشکی غیرکارآمد تصریح کرد. به نظر می‌رسد ترامپ تلاش می‌کرد تا صرف مبالغ بیشتر برای توسعه زرادخانه‌های هسته‌ای در آینده نزدیک را با این عبارات توجیه کند:

" ما یا می‌توانیم برای توافق جدید که شامل چین و سایر کشور‌ها شود، مذاکره کنیم یا نمی‌توانیم و در نهایت به توسعه فناوری‌های خود در زمینه که از دسترس دیگران دور باشد ادامه می‌دهیم. "

این نمونه‌ای از توجه و آگاهی تصنعی ترامپ به دیپلماسی است. او یک معاهده موفق و در جریان را به منظور جایگزین کردن توافق بسیار جاه طلبانه‌ای که هرگز اتفاق نخواهد افتاد به حالت تعلیق درآورد. وقتی دولت وی حتی قادر به حل اختلاف با روسیه در مورد معاهده‌ای با چندین دهه قدمت نیست، چه شانسی برای برقراری توافق بزرگتر جایگزین دارد؟ با شکست مذاکرات در مورد آن معامله بزرگ و خارق العاده، وی در نهایت روسیه را به جنگ تسلیحاتی بزرگ تهدید می‌کند.

 

 

ترامپ درباره دیپلماسی‎اش در مورد کره شمالی نیز گفت:

" ما در راستای تحقق دیپلماسی جسورانه نوین خود، به اعمال فشار تاریخی برای برقراری ثبات در شبه جزیره کره ادامه می‌دهیم. "

نویسنده عمده‌ترین مشکل این بخش از اظهارات و ادعا‌های ترامپ را در این می‌بیند که دولت وی تاکنون نه تنها تلاشی برای برقراری صلح در شبه جزیره کره نکرده بلکه روابط حسنه دو کره را برای نیل به برنامه خلع سلاح هسته‌ای خود که در ۸ ماه گذشته به جایی نرسیده، به گروگان گرفته است. او انتخاب خود به ریاست جمهوری را به جلوگیری از جنگی نسبت داد که هیچکس تا زمان انتخاب ترامپ به عنوان تهدید به آن نمی‌نگریست.

وی در ادامه با طرح تصمیمش برای مداخله در بحران سیاسی ونزوئلا ادعا کرد که "دولت مشروع" را در ونزوئلا به رسمیت شناخته است. وی بدون ذکر دلایل خود برای اتخاذ این تصمیم، توضیحی در مورد چگونگی تاثیر تحریم‌های بیرحمانه بر آنچه وی "تلاش‌های ارزشمند برای آزادی" خواند، ارائه نکرد و از آنچه که آمریکا باید در صورت مقاومت مادورو در مقابل فشار‌های بین المللی انجام دهد، چیزی نگفت.

ترامپ انتقال سفارت آمریکا در فلسطین اشغالی به قدس را به عنوان نشانه ای دال بر اصول واقعگرایانه دولتش دانست؛ در حالی که این اقدام عمق ایدئولوگ بودن و تندروی دولتش را نشان می‌دهد.

 

 

نویسنده در ادامه به منظور تاکید بر غیراصولی و غیر واقع بینانه بودن سیاست خارجی ترامپ، به اظهارات وی در مورد ایران و توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ اشاره می‌کند. ترامپ با اشاره به خروج یکجانبه آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران که آن را فاجعه بار خوانده گفت: " پاییز گذشته ما سخت‌ترین تحریم‌هایی که تاکنون بر کشوری اعمال کردیم را علیه ایران به اجرا درآوردیم. "

نویسنده بر این باور است که ترامپ تلاش کرد تا سیاست خارجی غیرمنطقی و نامشروع خود را در قالب کلمات توجیه کند. او که تحریم‌های غیرقانونی را که در اثر توافقنامه لغو شده بود بر ایران تحمیل کرد، سبب شد تا آمریکا ناقض تعهداتی باشد که پذیرفته بود و اکنون از این که نمی‌تواند در مورد پایبندی آمریکا به تعهدات خود حرف بزند، عصبانی است.

نویسنده در پایان آورده است: در حالی که موضوع سخنرانی ترامپ "انتخاب عظمت" بود، وی در توضیح سیاست خارجی اش مجموعه‌ای از سیاست‌ها را ارائه کرد که به بی اعتباری و ناکامی و ورشکستگی دولتش اشاره داشتند.