رنو پارس توسط چه کسانی اداره می‌شود؟
شرکت رنو پارس در سال ۱۳۸۴ از مشارکت شرکت رنو، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، گروه صنعتی ایران خودرو و گروه خودروسازی سایپا راه‌اندازی شد تا وظیفه هماهنگی، تامین قطعات و انتقال دانش فنی برای تولید خودرو‌های رنو در ایران را به عهده داشته باشد، وظیفه‌ای که این روز‌ها خیلی کمرنگ و بی رمق دنبال می‌شود.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، شرکت رنو با ۵۱٪ درصد و سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران با در اختیار داشتن ۴۹٪ درصد از سهام شرکت رنو پارس، مالکان آن به‌شمار می‌آیند.شرکت رنو پارس هم‌اکنون مسئولیت هماهنگی همکاری‌های میان شرکت رنو از یک سو و مدیریت بر مونتاژ سی‌کی‌دی خودرو‌های رنو توسط شرکت‌های ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو را از سوی دیگر، به عهده دارد.
اما این شرکت با این اهداف و این ساختار توسط چه کسانی اداره می‌شود؟
ابتدا باید سراغ مدیرعامل اسبق این شرکت رفت، پیمان کارگر، ایرانی تباری که سالهاست از مدیران شرکت رنو فرانسه و البته استخدام این شرکت است.
او فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک و طراحی صنعتی از فرانسه و رشته مدیریت بازرگانی از مدرسه بازرگانی لندن (London Business School) است. او از سال ۱۹۹۶ به رنو فرانسه ملحق شده و سمت‌های مختلفی را در این شرکت فرانسوی عهده دار بوده است. کارگر در سال ۲۰۱۰ به مدیرعاملی رنو پارس منصوب شد.
کارگر کارش خوب بلد بود، با یک لبخند دیپلماتیک و البته شعار‌های ایرانیزه شده رنو، خوب جای خودش را در میان شرکتها، قطعه سازی‌ها، سازمان‌ها و حتی وزارت صنعت باز کرد.
کار به جایی رسیده بود که به گفته مسئول دفتر یکی از معاونان وزیر صنعت، معدن و تجارت، کارگر هر وقت که می‌خواست معاونان وزیر که هیچ، خود وزیر را هم میدید، شرایطی که شاید برای مدیران ارشد بزرگترین خودروسازی‌های کشور هم میسر نباشد.
در زمان تحریم‌های قبلی کارگر همواره بر ماندن رنو در ایران و ادامه تولید در روز‌های تحریم تاکید داشت، البته راست هم می‌گفت، رنو در ایران ماند، اما تولیدش تقریبا یک دهم شده بود، اما همین ماندن کمرنگ همیشه در جلسات انتقاد از خودروسازان فرانسوی پررنگ می‌شد.
کارگر آنقدر در مدت مدیرعاملی بر رنو پارس به مدیران فرانسوی خود خوش خدمتی کرد که خیلی زود ارتقا بگیرد و هم قائم مقامش را جانشین خود در رنو پارس کند و هم با یک پوزیشن بزرگتر در اتحاد رنو-نیسان، اینبار از تجربیاتش برای نیسان استفاده کند.
پیمان کارگر، مدیرعامل اسبق رنو پارس و قائم‌مقام مدیر منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا و هندوستان، از رنو جدا شد و با ارتقا جایگاه به نیسان پیوست تا در سمت قائم‌مقام مدیرعامل نیسان در منطقه فعالیت کند.
بعد از آن رامتین اسماعیلی که شرایط مشابهی را از نظر تحصیلات و وضعیت استخدامی با رنو فرانسه داشت به مدیرعاملی رنوپارس منصوب شد.
اسماعیلی پیش از آنکه به سمت قائم‌مقام مدیرعامل رنو پارس منصوب شود، از سوی پیمان کارگر به‌عنوان مدیرعامل شرکت (شرکت شاسی سازی رنو در ایران) منصوب شده بود و در این شرکت پروژه‌های متعددی در زمینه افزایش ظرفیت تولید به انجام رساند. اسماعیلی پیش از ACI Pars، در واحد قوای محرکه رنو پارس حضور داشت و به این ترتیب در مدت یک دهه فعالیت خود در ساختار رنو در ایران بخش‌های مختلفی را تجربه کرده است.
در ابتدای خردادماه امسال بود که داوود منصوری به عنوان جایگزین رامتین اسماعیلی، مدیریت رنو پارس را بر عهده گرفت و رامتین اسماعیلی به پیمان کارگر در مدیریت نیسان پیوست.
خبری که از سوی شرکت رنو پارس نه تایید شد و نه تکذیب، در حالی که این تغییر مدیریت در شرکت انجام شده بود، اما در روزنامه رسمی همچنان اسم رامتین اسماعیلی به عنوان مدیرعامل ثبت شده بود.
اما چند هفته بعد از آن بود که عبدل‌القادر بن‌اودا که بیشتر به نام کوچکش عَبدِل شناخته می‌شود به مدیریت عامل شرکت رنو پارس منصوب شد. این یعنی تنها بعد از ۲ ماه تغییر عمده در رنو پارس ان هم در بالاترین سطح مدیریت!
وی پیش از این مدیر بازرگانی رنو در ایران بود و در سوابق کاری خود مدیریت فروش و بازاریابی منطقه AMI (آفریقا، خاورمیانه و هندوستان)، مدیریت بازاریابی در کشور الجزایر و سوابق متعدد مدیریت در کشور‌های اروپای شرقی و مرکزی را دارد.
نکته قابل تامل اینجاست که این شرکت مشترک یا مدیران خارجی داشته و یا ایرانی‌هایی که استخدام رنو فرانسه هستند در منصب مدیرعاملی قرار گرفتند و خوب طبیعتا نمی‌شود توقع داشت در مناسبات مختلف طرف کشور اصلی خودشان را بگیرند و تعلق خاطری به شرکتی که از آن حقوق دریافت می‌کنند و در آن سیستم در حال رشد هستند نداشته باشند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *