سریال «نوجوانی» پروپاگاندای غیر هنری نتفلیکس

نتفلیکس باری دیگر با یک سریال، به میدان جنگ فرهنگی در آمریکا آمد. مینی سریال «نوجوانی» Adolescence، مانند اکثر آثار چند سال اخیر هالیوود و اروپا، فقط به‌گونه‌ای طلبکارانه و جانبدارانه، مسائل مهم روز را یا حتی تاریخی را پوشش می‌دهد.

رسانه‌های لیبرال‌ها، علاوه براینکه از «نوجوانی» یک شاهکار ترسیم کرده‌اند، بلکه مخالفان و منتقدان این سریال را نیز سرکوب کرده و معتقدند که اینسل‌ها، از وجود چنین سریالی «شاکی شده‌اند».

پیش از اینکه به فرامتن «نوجوانی» بپردازیم، باید گفت که نحوه تدوین این سریال، به‌هیچ‌عنوان هنر نیست. صرفا کلک سینمایی است به قدمت سینما برای پوشاندن ضعف‌های مدیوم. به‌همان‌گونه‌ای که از افه‌های سینمایی برای مهیج‌تر کردن یا بزرگ‌تر کردن و غیره، ۱۰۰ سالی می‌شود که استفاده شده است، این سریال نیز به‌واسطه ترفندهای فیلمبرداری، انگار یکبار برداشته شده (one take) و تدوین عادی نخورده است. این امر فقط سریال را خسته‌کننده‌تر و میگرن‌ساز کرده و به جنبه مستندگونه و واقع‌گرایانه محصول، چیزی نمی‌افزاید. هیچ چیز نبوغ‌آمیز و خارق‌العاده‌ای رخ نداده است بااینحال، رسانه‌های جریان اصلی، نوع فیلمبرداری «نوجوانی» را با صفات رنگارنگ ستوده‌اند.

افه‌های فیلمبرداری این اثر، بی‌شک در تعریف گرفتن و ستوده شدن موثر واقع شده و احتمالا موجب شده است تا برخی از بینندگان، به فرامتن و سیاست‌های آشکار خالقان پی نبرند.

خلاصه داستان «نوجوانی»

یک پسربچه ۱۳ سازه سفیدپوست (مهم) به نام جِیمی، به‌علت اینکه دختری دست رد به پیشنهاد دوستی با وی زده است، این دختر را می‌کشد. سریال در ادامه به واکاوی ظاهری و غرض‌ورزانه این حادثه می‌پردازد.

برخی از سکانس‌های «نوجوانی» قطعا نقل‌ونبات روانشناسان و روشنفکران خواهد شد. آن‌ها هر لحظه را آنالیز کرده و خواهند کرد و ناهنجاری‌های جیمی و پدرش را خاطرنشان می‌کنند.

مردستیزی و تسویه حساب با جنبش‌های ضد فمینیستی در «نوجوانی»

چند کد در این سریال به مخاطب داده می‌شود: اینسل، جنبش قرص قرمز red pill movement و اندرو تیت (اینفلوئنسر مسلمان در جبهه جنگ‌های فرهنگی).

از آن‌جایی شاید بینندگان مسن‌تر با تعریف و توضیح لیبرال‌ها از برخی مسائل و واژه‌ها آگاه نباشند، پسر یکی از کارآگاهان پلیس در این سریال، پدر خود را به نمایندگی از بینندگان، با این مفاهیم آشنا می‌کند. در اینجا متوجه می‌شویم که قاتل، اینسل است. (در گزارشی جداگانه به مقوله اینسل پرداخته‌ایم)

جنبش قرص قرمز چیست؟

این جنبش نیز زیر چتر جنبش ضد ووک anti-woke قرار گرفته و بیشتر داگمای فمینیستی را به چالش می‌کشد. عبارت قرص قرمز استعاره‌ای برگرفته از فیلم ماتریکس است که می‌گوید: «اگر می‌خواهی به چیزهایی که سیستم (دولت) پنهان می‌کند آگاه شوی، اگر چیزهایی که سیستم می‌خواهد ندانی را می‌خواهی بدانی، قرص قرمز را بخور.»

عبارت قرص آبی نیز در ماتریکس وجود دارد که استعاره‌ای است از دروغ‌های راحت‌الهضمی است که سیستم و رسانه‌ها برای رام کردن و مطیع ساختن جامعه می‌گوید.

پیروان جنبش قرص قرمز معتقدند که سیستم می‌خواهد مردسالاری و نقش سنتی مردها را نابود کند؛ سیستم می‌خواهد سیاست توانمندسازی زنان را در جامعه پیاده کند. این افراد، مقوله‌هایی نظیر مظلوم‌نمایی و سهمیه‌گذاری جنسیتی را به چالش می‌کشد. مردان غربی پیرو این جنبش می‌گویند که قوانین دادگاه‌های طلاق، به نفع زنان است. آن‌ها می‌گویند که دنیای مدرن، سعی در تحقیر و تخریب و سرکوب مردان را دارد.

سریال «نوجوانی» یک تعریف دیگر از قرص قرمز ارائه می‌دهد که می‌گوید: «۸۰ درصد از زنان، فقط ۲۰ درصد از مردان را جذاب (مناسب ازدواج یا دوستی) می‌دانند.»

کاراکتر جیمی جزو ۲۰ درصد نیست. بنابراین، همکلاسی وی، علاوه براینکه تمایلی برای دوستی با او ندارد، جیمی را در اینستاگرام مسخره می‌کند.

چرا نام اندرو تیت در «نوجوانی» مطرح می‌شود؟

اندرو تیت یک اینفلوئنسر تازه مسلمان شده است که تا سه سال پیش، جزو جستجو-شده-ترین افراد گوگل بود. جنبش قرص قرمز را او بر سر زبان‌ها انداخت و به سرعت میان ده‌ها میلیون جوان و نوجوان مطرح شد. تیت گاها با تکیه به کنایه‌‎‌زنی و متلک‌پرانی، مواضع ضد ووک خود را بدون تعارف بیان می‌کرد که این مسئله موجب شد تا به دشمن ردیف اول لیبرال‌ها و فمینیست‌ها در رسانه‌ها و حتی دولت‌زنان تبدیل شود.

«نوجوانی» می‌خواهد بگوید که اعتقاد به جنبش قرص قرمز و گوش دادن به حرف‌های کسانی نظیر اندرو تیت، موجب کشته شدن دختران می‌شود. بااینحال ویلیام کاستلو محقق انگلیسی در زمینه روانشناسی تکاملی، در واکنش به این سریال می‌گوید: «هیچ اپیدمی خشونت مردان به‌علت جنبش قرص قرمز manosphere وجود ندارد. اما اپیدمی خشونت با چاقو داریم که ارتباطی با اینسل‌ها ندارد. این سریال هیچ مصداق واقعی ندارد. هیچ پسربچه ۱۳ ساله نرمالی در انگلیس، یک همکلاسی دختر را نکشته است.»

علی‌رغم اینکه سوژه این سریال، ریشه در حقیقت ندارد، اما دولت انگلیس می‌خواهد این سریال را رایگان در سراسر مدارس کشور به تماشای دانش‌آموزان و معلمان بگذارد.

بسیاری از صاحب نظران غیر فمینیست در آمریکا، این سریال را مردستیزانه خواندند و برخی دیگر اشاره داشتند که حتی اگر «نوجوانی» می‌خواست به بحران خشونت چاقوکشی بپردازد، اکثر افرادی که مرتکب این جنایات در انگلیس می‌شوند، سفیدپوست نیستند. عده‌ای نیز اتهام سفیدپوست ستیزی را به «نوجوانی» زده‌اند؛ حتی ایلان ماسک نیز در این رابطه پستی را بازنشر داده بود که موجب شد خالقان سریال بگویند که آن‌ها قصد نداشتند تا به اپیدمی خشونت چاقوکشی بپردازند. اما اتهام مردستیزی را رد نکردند.

انتهای پیام/