راهبرد تاخیر جامعه بین‌الملل در مقابله با آوارگی اجباری فلسطینیان
انوار الانونی، سخنگوی اتحادیه اروپا در امور خارجی، در واکنش به اعلامیه اخیر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، درباره تصرف غزه و تغییر شکل دادن به آن، با تأخیر گفت: غزه بخش مهمی از یک کشور فلسطینی آینده است.
در حالی که اتحادیه اروپا موضع دیپلماتیک خود را در قبال غزه در چارچوب دو دولت حفظ و اعلام کرد که دیگر نباید آوارگی اجباری فلسطینی‌ها انجام شود، ترامپ گفت که برنامه او شامل حق بازگشت فلسطینی‌ها نمی‌شود.
ادعای صریح درباره اینکه حق بازگشت فلسطینیان وجود ندارد، لحن خطرناکی را نشان می‌دهد؛ چیزی که استراتژی تاخیر مستمر جامعه بین‌المللی را درباره مسائل فلسطین آشکار می‌کند.
حق بازگشت فلسطینیان یک حق فردی است که کسی نمی‌تواند درباره آن مذاکره کند و یا آن را سلب کند، این قانون بین‌المللی است اما، علی‌رغم تأیید حق بازگشت فلسطینیان در قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل، جامعه بین‌المللی هرگز به این واقعیت توجه نکرده است که رژیم صهیونیستی خود مانعی برای این حق است.
جامعه بین‌الملل هرگز به این واقعیت توجه نکرد که رژیم صهیونیستی براساس پاکسازی قومی غیرقانونی جمعیت بومی فلسطین پایه‌گذاری شده است، که به نوبه خود آوارگان فلسطینی را به یک مشکل بشردوستانه ناگوار تبدیل کرده است.
با تأسیس رژیم صهیونیستی، یک چرخه دائمی از ایجاد آوارگان به راه افتاد؛ برای حفاظت از استعمار رژیم صهیونیستی در فلسطین، جهان در آوارگی اجباری آوارگان فلسطینی شریک شد و این کار پس از سال ۱۹۶۷ ادامه یافت.
به گزارش میدل‌ایست مانیتور، با هر تصمیمی که رژیم صهیونیستی برای تصاحب زمین‌های بیشتری از مردم فلسطین گرفت، با هر حمله وحشیانه به غزه، با هر شهرک ساخته‌شده و گسترش در کرانه باختری و قدس اشغالی؛ با نسل‌کشی غزه و با حملات رژیم آپارتاید به جنین، هر جا که رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت فلسطینیان را به اجبار آواره کند، جامعه بین‌المللی درست پشت سر این رژیم بود.
اما آیا اتحادیه اروپا برای مثال، آشکارا از این حق حمایت کرده و در جهت استفاده از آن کار کرده است؟ در مورد سازمان ملل چگونه است که جابه‌جایی اجباری را از یک سیاست استعماری به نقض ناقص حقوق بشر تقسیم کرد؟ جامعه جهانی فلسطینی‌ها را ده‌ها سال پیش در مورد حق بازگشت فروخت.
جامعه بین‌الملل علاوه بر این، فلسطینیان را با ایجاد تفاوت در آوارگی اجباری ویران کرده است؛ بین سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۶۷ تمایز قائل شد و تا به امروز این کار را ادامه می‌دهد.
تصاویری که از بازگشت فلسطینیان به خانه‌های ویران‌شده خود در غزه دیده شد، تنها گوشه کوچکی از پیامد‌های کل تاریخ خشونت استعماری رژیم صهیونیستی است.
انتهای پیام/