خانه‌به‌دوش مثل کاراته؛ در جست‌وجوی یک سقف
پس از اینکه سالن حاج احمد ناطق‌نوری به طور کامل به بوکس سپرده شد، فدراسیون کاراته با معضل نداشتن خانه کاراته یا سالن اختصاصی برای برگزاری اردوها و تمرینات مواجه شده است. این موضوع به یکی از چالش‌های اساسی فدراسیون تبدیل شده و کاراته‌کاران ایران همچنان در جست‌وجوی فضایی مناسب برای تمرین و برگزاری مسابقات هستند. البته از زمانی که نیمی از سالن بوکس به کاراته سپرده شد هم عملاً کاراته‌ای‌ها استفاده خاصی از آن نمی‌کردند!
مسئولان فدراسیون کاراته سال‌هاست که در تلاش هستند تا سالنی را برای فدراسیون خود تأمین کنند، اما این تلاش‌ها هنوز به نتیجه نرسیده است. این خانه‌بدوشی که سالیان قبل نیز گریبان‌گیر کاراته ایران بود، اکنون بار دیگر به چالشی جدی تبدیل شده و نیاز به یک سالن اختصاصی برای این رشته ورزشی بیش از پیش احساس می‌شود.
مزدا صوفی، سرپرست فدراسیون کاراته، باید به این موضوع توجه ویژه‌ای داشته باشد. او باید بتواند در این زمینه اقداماتی انجام دهد و از ظرفیت‌های موجود بهره‌برداری کند. در غیر اینصورت، کاراته ایران همچنان با مشکل عدم وجود یک سالن مناسب روبه‌رو خواهد بود و این امر می‌تواند بر روند پیشرفت این رشته تأثیر منفی بگذارد.
صوفی که در زمان سرپرستی خود تلاش‌های زیادی انجام داده و علاقه خاصی به امضا کردن احکام مختلف دارد، می‌تواند با برطرف کردن معضل خانه کاراته یک حرکت ماندگار از خود به یادگار بگذارد.
کاراته به عنوان یکی از رشته‌های پرطرفدار و موفق در ایران، نیازمند فضایی مناسب برای برگزاری مسابقات است. وجود یک سالن اختصاصی می‌تواند به برطرف کردن بزرگ‌ترین معضل این مجموعه کمک کند و به کاراته‌کاران این امکان را بدهد تا در شرایط بهتری تمرین کنند و برای رقابت‌های بین‌المللی آماده شوند. زیبنده این رشته مدال آور نیست که برای برگزاری رقابت‌های لیگ، سالن اجاره کند و چشمش دنبال سالن‌های رشته‌های دیگر باشد. این در حالی است که تقریباً تمام رشته‌های ورزشی هم وزن کاراته دارای سالن‌ها و مکان‌های مناسب برای برگزاری اردوها و تمرینات خود هستند؛ از کشتی و تکواندو گرفته تا ووشو و وزنه‌برداری.
البته زمزمه‌هایی درباره بازسازی سالن کبگانیان برای کاراته شنیده شده که این سالن مورد تایید اهالی کاراته نیست و آنها از کبگانیان تنها برای اردو‌های کوتاه مدت یا انتخابی استفاده می‌کنند. حالا هم شنیده می‌شود سالن افراسیابی آخرین تیرِ در ترکش مسئولان ورزش است که قرار است تجهیز و به فدراسیون کاراته سپرده شود.
باید دید آیا این رویا بالاخره رنگ حقیقت به خود می‌گیرد؟ امید می‌رود با تلاش‌های بیشتر مسئولان فدراسیون و همکاری نهاد‌های مربوطه، کاراته ایران به زودی صاحب یک سالن اختصاصی شود و این رشته ورزشی بتواند در مسیر پیشرفت و موفقیت‌های بیشتر گام بردارد.
انتهای پیام/