رئیس‌جمهور: ایران حامی جنبش‌های آزادی‌بخش و مردمی است/ تجاوز علیه لبنان بی‌پاسخ نمی‌ماند/ آماده تعامل با اعضای برجام هستیم
رئیس‌جمهور در هفتادونهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان - مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری اسلامی ایران که برای نخستین بار در مجمع عمومی سازمان ملل در جمع سران و رهبران حضور یافته است، در هفتادونهمین مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد.
سخنرانی رئیس جمهور در هفتاد و نهمین مجمع عمومی سازمان ملل به شرح زیر است:
آغاز به کار هفتاد و نهمین اجلاس مجمع عمومى ملل متحد و انتخاب شایسته جنابعالى را تبریک می‌گویم و امیدوارم که موضوع مهم این اجلاس، یعنى صلح، توسعه پایدار و کرامت انسانى افقى روشن در برابر نسل‌هاى کنونى و آینده بگشاید.
سال گذشته، رئیس‌جمهور خدمتگزار کشورم، ابراهیم رئیسى از همین سخنگاه با شما سخن گفت. او در راه خدمت به مردم ایران شهید شد. روحش شاد
من اینک براى اولین بار از جایگاه ریاست جمهورى اسلامى ایران با شما سخن مى‌گویم. مردم ما در انتخاب من به شعار محورى وفاق ملى رأى دادند.
این شعار منطبق بر دستور خداى تبارک و تعالى در قرآن کریم است. مطابق آموزه‌هاى قرآن: در آفرینش، انسان‌ها همگى از یک ریشه‌اند. پیامبران آمده‌اند که اختلافات را بر مبناى کتاب حل‌وفصل کنند. انسان‌ها اختلاف نمی‌کنند مگر آنکه زیاده‌طلبى و تمامیت‌خواهى آنان را از راه حق دور کند.
امام على علیه السلام خطاب به یکى از فرمانداران می‌فرماید: با تمام وجود به مردم مهر بورز، محبت کن و لطف خود را شامل حال آنان بگردان، مبادا با مردمان تحت فرمان خویش با نامهربانى و خشونت برخورد کنى؛ زیرا مردم دو دسته‌اند: یا برادر دینى تو هستند و یا در خلقت با تو برابرند.
رسالت همه پیامبران استقرار و گسترش حق و عدالت در جامعه بین همه انسان‌ها به دور از رنگ، نژاد، جنسیت و زبان بوده است.
صلح و امنیت در جهان مستقر نخواهد شد، مگر اینکه حقوق همه انسان‌ها، جوامع و ملت‌ها در چارچوب عدالت و انصاف رعایت شود. اکنون سوال اینجاست که آیا علت جنگ و خونریزی که در دنیای امروز در جریان است؛ غیر از این است که متجاوزی به حقوق دیگران تجاوز کرده، حقوق ملتی را نادیده گرفته، تبعیض و نابرابری را اعمال نموده، گروهی را در ضعف و عقب ماندگی نگه داشته و حق و حقوق دیگران را نادیده انگاشته است؟
تا زمانی که بی‌عدالتی؛ ظلم؛ زیاده‌خواهی؛ فقر و جهل در منطقه‌ای حاکم باشد؛ جنگ و خونریزی ادامه خواهد داشت. ما تا به ریشه‌های این نابسامانی‌ها نپردازیم، نمی‌توانیم آینده فرزندانمان را از تاریکی و نابودی نجات دهیم.
من با برنامه‌ای مبتنی بر «اصلاحات»، «وفاق ملی»، «تعامل سازنده با جهان» و «توسعه اقتصادی»، وارد کارزار انتخابات شدم و موفق شدم اعتماد هموطنانم را در پای صندوق‌های رأی جلب نمایم.
من قصد دارم بنیان‌هایی استوار برای ورود کشورم به عصر جدید و نقش آفرینی سازنده و مؤثر در نظام در حال ظهور جهانی پایه‌گذاری کنم، موانع و چالش‌ها را برطرف کنم و مناسبات کشورم را بر اساس ملزومات و واقعیت‌های دنیای امروز سازماندهی نمایم.
مردم جهان در یک سال گذشته، ماهیت رژیم اسرائیل را دیده‌اند؛ دیده‌اند سردمداران این رژیم چگونه جنایت می‌کنند و در یازده ماه بیش از ۴۱ هزار مردم بیگناه را در غزه به خاک و خون کشیده‌اند که بیشتر زنان و کودکان بیگناه بوده‌اند؛ ولی به نسل‌کشی، کودک‌کشی، جنایت جنگی و تروریسمِ دولتی می‌گویند «دفاع مشروع»! به بیمارستان و مهدکودک و مدرسه می‌گویند «هدفِ مشروعِ نظامی»
به مردم آزادی‌خواه و شجاعی که در غرب و شرق جهان به نسل کشی آن‌ها اعتراض می‌کنند، می‌گویند «یهودستیز!»
به مردم مظلومی که پس از هفت دهه اِشغال و تحقیر، علیه آن‌ها به پا خاسته‌اند می‌گویند «تروریست!»، ولی این اسرائیل است که دانشمندان، دیپلمات‌ها و مهمانان ما را در سرزمین ما ترور کرده و از داعش و گروه‌های تروریستی پنهان و آشکار حمایت کرده است؛ در مقابل ایران از جنبش‌های آزادی بخش و مردمی حمایت کرده است، که چهار نسل است قربانی جنایات و استعمارگری رژیم اسرائیل بوده‌اند.
ما در کنار مردم کشور‌های شما، که در خیابان‌ها علیه اقدامات اسرائیل تظاهرات می‌کنند، ایستاده‌ایم و جنایت علیه بشریت را محکوم می‌کنیم.
جامعه جهانی باید فورا خشونت را متوقف کند و هرچه زودتر آتش بسی دائمی برقرار گردد و وحشی‌گری دیوانه‌وار اسرائیل در لبنان، پیش از آنکه منطقه و جهان را به آتش بکشاند، متوقف شود.
رژیم اسرائیل در غزه شکست خورده است و با جنایت و وحشی‌گری و تلاش برای گسترش جنگ نمی‌تواند افسانه شکست‌ناپذیری خود را بازسازی کند.
طبیعی است که جنایات کور و تروریستی چند روز گذشته و تجاوز گسترده علیه لبنان، که هزاران انسان بیگناه را به خاک و خون کشیده است، بی پاسخ نمی‌ماند و مسئولیت عواقب آن با دولت‌هایی است که در برابر تلاش‌های بین‌المللی برای پایان دادن به این فاجعه وحشتناک می‌ایستند و هنوز نام خود را مدافع حقوق بشر می‌گذارند.
تنها راه پایان دادن به کابوس هفتاد ساله ناامنی در غرب آسیا و جهان، بازگرداندن حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین است.
پیشنهاد می‌کنیم که تمامی مردم فلسطین، چه کسانی که اکنون در سرزمین مادریشان حضور دارند و چه آن‌هایی که مجبور به ترک خانه و کاشانه شده‌اند، در یک همه‌پرسی سراسری، آینده خود را تعیین کنند.
ما معتقدیم با چنین سازوکاری می‌توان به صلحی پایدار رسید. تنها از این طریق است که مسلمان، یهودی و مسیحی می‌توانند در سرزمینی واحد و در آرامش و به دور از نژادپرستی و آپارتاید در کنار هم زندگی کنند.
به تاریخ معاصر منطقه نگاه کنید! ایران هرگز آغازگر هیچ جنگی نبوده و تنها در برابر تجاوز دیگران قهرمانانه از خود دفاع نموده و متجاوزان را پشیمان ساخته است!
ایران، سرزمین هیچ ملتی را اِشغال نکرده است؛ چشم به منابع هیچ کشوری نداشته است؛ و بار‌ها برای ایجاد صلح و ثبات پایدار در منطقه طرح‌های گوناگون به همسایگان و مجامع بین‌المللی پیشنهاد داده است.
ما از ضرورت اتحاد منطقه و تشکیل یک «منطقه قوی» سخن گفته‌ایم. «منطقه متحد و قوی» بر چند اصل استوار است:
اول اینکه بپذیریم همسایه هستیم و به لطف همسایگی همواره در کنار هم باقی خواهیم ماند. حضور قدرت‌های خارجی در منطقه موقتی و منشا بی‌ثباتی است. توسعه و پیشرفت ما و شما به یکدیگر گره خورده است. برون‌سپاری امنیت به کشور‌های فرامنطقه‌ای به سود هیچ یک از ما نیست.
دوم اینکه نظم جدید منطقه باید فراگیر و به سود همه همسایگان باشد. نظمی که منافع تک تک کشور‌های همسایه را تامین نکند، نمی‌تواند پایدار باشد.
سوم اینکه کشور‌های همسایه و برادر نباید منابع ارزشمند خود را در جهت رقابت‌های فرسایشی و مسابقه تسلیحاتی هدر دهند. منطقه ما از جنگ، تنش‌های فرقه‌ای، تروریسم و افراط گرایی، قاچاق مواد مخدر، کمبود آب، بحران پناهندگان، تخریب محیط‌زیست و مداخلات خارجی رنج می‌برد.
ما می‌توانیم با هم به این چالش‌های مشترک، برای تأمین آینده بهتر نسل‌های بعدی رسیدگی نماییم.
من رئیس جمهور کشوری هستم که در تاریخ معاصر خود بار‌ها در معرض تهدید، جنگ، اشغال و تحریم قرار گرفته است. هیچگاه دیگران به کمک ما نیامده، به اعلام بی‌طرفی ما اعتنایی نکرده و حتی به کمک متجاوز آمده‌اند. ما به تجربه آموخته‌ایم که تنها می‌توانیم به مردم و توانمندی‌های بومی خود متکی باشیم.
جمهوری اسلامی ایران مصمم به تامین و تضمین امنیت خود است، نه ایجاد ناامنی برای دیگران.
ما خواهان صلح برای همه هستیم و با هیچکس سر جنگ و دعوا نداریم. ما خواستار صلح و امنیت پایدار برای مردم اوکراین و روسیه هستیم. جمهوری اسلامی ایران ضمن مخالفت با جنگ و تاکید بر لزومِ توقفِ سریع درگیری‌های نظامی در اوکراین، از هرگونه راه حل صلح آمیز حمایت میکند و معتقد است تنها از طریق گفتگو این بحران خاتمه می‌یابد.
در جهان به هم پیوسته کنونی امنیت و منافع یک کشور با نابودی امنیت و منافع دیگران هرگز تامین نخواهد شد. ما نیازمند نگاهی جدید برای حل مسائل جهانی هستیم. چنین نگاهی می‌بایست به جای تهدید‌ها بر فرصت‌ها تمرکز کند. بر مبنای همین منطق تعاملی می‌توان فرصت‌های جدیدی برای همکاری پدید آورد.
ایران و قدرت‌های جهانی با نگرشی فرصت‌محور به برجام دست یافتند و ما در برابر شناسایی حقوق ایران و رفع تحریم‌ها، بالاترین سطح از نظارت‌ها در حوزه هسته‌ای را پذیرفتیم. خروج یکجانبه ترامپ از برجام نشانگر دیدگاه تهدیدمحور در عرصه سیاسی و نگاه قدرت محور در عرصه اقتصادی بود.
تحریم‌های یکجانبه مردم را هدف قرار داده و در پیِ نابودیِ بنیان‌های اقتصادی ایران است. هدف، امنیتی‌سازی ایران است و نتیجه آن، ناامنی همگان.
سیاست فشار حداکثری زمانی علیه ملت ایران به کار گرفته شد که ایران به گواهی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، به تمامی تعهداتش در برجام پایبند بود.
ما آماده تعامل با اعضای برجام هستیم. اگر تعهدات برجامی به طور کامل و با حسن نیت اجرا شود، می‌توان در مورد دیگر مسائل هم وارد گفتگو شد.
در اینجا خطاب به مردم آمریکا می‌گویم:
این ایران نیست که در کنار مرز‌های شما پایگاه نظامی ساخته است.
ایران نیست که کشور شما را تحریم کرده و مانع از روابط تجاری شما با جهان شده است.
ایران نیست که مانع از دسترسی شما به دارو می‌شود.
این ایران نیست که مانع دسترسی شما به نظام بانکی و پولی جهان شده است.
ما نیستیم که سران ارتش شما را ترور کرده‌ایم، بلکه آمریکاست که عزیزترین سردار نظامی ایران را در فرودگاه بغداد ترور کرده است.
پیام من به همه دولت‌هایی که راهبردی غیرسازنده در قبال ایران در پیش گرفته‌اند این است که از تاریخ درس بگیریم. ما می‌توانیم از این محدودیت‌ها فراتر رویم و دوران جدیدی را آغاز کنیم. این دوران جدید با به رسمیت شناختن دغدغه‌های امنیتی ایران و هم چنین کار مشترک بر سر مسأله‌های مشترک شروع می‌شود.
تحریم‌ها، سلاحی مخرب و غیرانسانی هستند که با هدف فلج کردن اقتصاد کشور اعمال میشوند.
محرومیت از دسترسی به دارو‌های حیاتی، یکی از دردناک‌ترین پیامد‌های تحریم‌ها است که جان هزاران انسان بیگناه را به خطر می‌اندازد. این اقدام، نه تنها نقض آشکار حقوق بشر، بلکه جنایتی علیه بشریت است.
ملت ما، در طول سال‌های گذشته، با تحمل سختی‌های فراوان ناشی از تحریم‌ها، نشان داده است که در برابر ظلم و ستم ایستادگی میکند. اگرچه زخم‌های ناشی از تحریم‌ها بر پیکره جامعه ما عمیق است، اما مواجهه با این تجربه تلخ، ما را به ملتی قوی‌تر، با اراده‌ای پولادین و خودباور تبدیل کرده است.
ایران آمادگی دارد برای ساختن دنیایی بهتر با قدرت‌های جهان و همسایگانش، مراودات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی مؤثر و از جایگاه برابر داشته باشد.
پاسخ مناسب به چنین پیامی که از ایران صادر می‌شود، اعمال تحریم‌های بیشتر نیست، بلکه اجرای تعهدات قبلی در رفع تحریم‌ها برای بهبود واقعی شرایط اقتصادی مردم ایران است و زمینه‌سازی برای توافق‌های بیشتر.
من امیدوارم این صدا از ایران امروز به خوبی شنیده شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *