نکاتی مهم برای والدین در مسیر آماده‌سازی فرزندان پیش‌دبستانی و کلاس اولی قبل از ورود به مدرسه

خبرگزاری میزان - با توجه به آغاز سال تحصیلی جدید یکی از دغدغه‌های اصلی والدین به ویژه والدین دانش‌آموزان پیش دبستانی و کلاس اولی نحوه برخورد صحیح با فرزندانشان و آماده کردن آن‌ها برای ورود به مدرسه است.

در همین رابطه شیدا خوشه مهری در گفت‌وگو با میزان بیان کرد: ممکن است والدین نسبت به ورود فرزندشان به مدرسه استرس بسیاری داشته باشند و استرس‌شان به سبب جدایی از فرزندشان و یا تمایلشان برای درس‌خوان بودن او باشد. تعدادی از والدین از همان کلاس اول به دانشگاه فکر می‌کنند و در این شرایط معمولا استرسشان را به فرزندشان منتقل می‌کنند.

والدین حس فرزندشان از ورود به مدرسه را بپرسند و با او همراهی کنند

وی ضمن اشاره به اینکه برخی از والدین برای ترغیب فرزندشان برای رفتن به مدرسه تاکید می‌کنند که مدرسه بسیار جای خوبی است و به او توصیه‌های فراوانی می‌کنند، ادامه داد: لازم نیست والدین بر ویژگی‌های خوب مدرسه تاکید و توصیه کنند و تنها کافیست با فرزندشان همراهی کنند و احساس فرزندشان را بپرسند نه اینکه حس‌شان را به او منتقل کنند. برخی از والدین احساساتشان را به فرزندشان تحمیل می‌کنند، برای مثال می‌گویند پسرم از اینکه به مدرسه می‌رود بسیار خوشحال است این در حالیست که کودکان به ویژه کودکان کنونی متوجه تحمیل احساسات می‌شوند و ممکن است روزی حس خوبی به مدرسه نداشته باشند چراکه والدین به آن‌ها فرصت بروز احساسات را ندادند. به طور کلی بهتر است والدین حس فرزندشان را از ورود به مدرسه بپرسند و با او همراهی کنند.

این روان‌شناس در رابطه با جدایی پیش دبستانی‌ها و کلاس اولی‌ها از والدین‎شان با وجود وابستگی بیان کرد: تعدادی از کودکان دلبستگی ناایمن دارند که دلایل مختلفی دارد. کودکانی که با این مسئله رو به رو هستند ممکن است هنگام جدایی از والدین و رفتن به مدرسه گریه کنند. توصیه می‌شود در این شرایط والدین به فرزندانشان نگویند نباید گریه کنند. نباید حسی را به آن‌ها تحمیل کنند، بهتر است هنگام ناراحتی در کنار فرزندشان باشند تا مدرسه به تدریج بتواند این احساس را در کودک کنترل کند.

خوشه مهری افزود: توصیه می‌شود والدین به فرزندشان بگویند ما نیز هنگام ورود به مدرسه این‌گونه بودیم، در این صورت دانش‌آموز متوجه می‌شود بقیه اشخاص از جمله والدینش نیز این شرایط را داشتند و این مراحل را طی کردند. اما اگر والدین بسیار به گریه فرزندشان و جدایی از او حساس باشند کودک فکر می‌کند که نمی‌تواند از پدر و مادرش جدا شود و با بقیه افراد فرق می‌کند و این مسئله به تدریج در ذهن کودک می‌نشیند و در مراحل بزرگسالی نیز با او همراه خواهد بود.

باید به احساسات کودکان کاملا احترام گذاشته شود و آن‌ها را درک کنیم

وی با بیان اینکه والدین باید به نحوی رفتار کنند که کودک هم احساس نکند می‌تواند به مدرسه نرود و هم اینکه احساس نکند رفتن به مدرسه زور است، توضیح داد: باید به احساسات کودک کاملا احترام گذاشته شود و به آن‌ها بگوییم که درکشان می‌کنیم و ما نیز اینگونه بودیم و احساس کردیم رفتن به مدرسه لازم است چرا که کسی در دنیا نیست که سواد نداشته باشد و نتواند بخواند و بنوسید و همه افراد این مراحل گذراندند.

این مشاور خانواده در مورد کودکان گوشه گیر که در مدرسه در دوستیابی مشکل دارند، بیان کرد: اینکه والدین مدام به اینگونه کودکان بگویند که باید دوست پیدا کنی نوعی تحمیل است و دانش‌آموز دقیقا نمی‌داند مکلف به انجام چه کاری است. به طور کلی توصیه می‌شود والدین فرزندانشان را چه در دوره کودکی و چه در دوره نوجوانی به صورت غیر مستقیم هدایت کنند و هیچگاه به صورت مستقیم مسئله‌ای را به او نگویند. برای مثال برای دوست‌یابی می‌توانند از فرزندشان درباره همکلاسی‌هایش بپرسند و به او بگوید با مادر همکلاسیش صحبت کردم و آیا دوست دارد به خانه او برود. به طور کلی باید به صورت غیر مستقیم بستر دوست یابی را ایجاد کرد و نباید عدم دوست‌یابی و گوشیه‌گیری را مسئله بسیار حادی جلوه داد.

انتهای پیام/