گزارش|
آسیب‌شناسی پیروزی خفیف ایران مقابل قرقیزستان/ زنگ خطر برای قلعه‌نویی و شاگردانش مقابل تیم ۱۰۲اُم فیفا
پیروزی نه چندان دلچسب تیم ملی فوتبال ایران مقابل قرقیزستان در نخستین دیدار از مرحله سوم انتخابی جام جهانی نتوانست هواداران و منتقدان را راضی کند.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان - تیم ملی فوتبال ایران در‌حالی شب گذشته در نخستین دیدارش در مرحله سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ در ورزشگاه فولادشهر اصفهان میزبان تیم ملی قرقیزستان بود که این دیدار در نهایت با تک گل مهدی طارمی با برتری خفیف و یک بر صفر شاگردان امیر قلعه‌نویی به پایان رسید.
هرچند این پیروزی را باتوجه به تعطیلی چند ماهه تیم ملی و از سوی دیگر ناکامی مدعیان برابر حریفانشان؛ شکست استرالیا مقابل بحرین، توقف عربستان برابر اندونزی یا شکست قطر مقابل امارات را می‌توان به نوعی غنیمت شمُرد، اما برتری شکننده مقابل تیم ۱۰۲اُم فیفا با این نتیجه نیازمند آسیب‌شناسی بیشتری است.
با وجود بُردی که تیم ملی داشت نمی‌توانیم نقاط ضعف این تیم را نبینیم. تیم ملی در خط حمله با توجه به حضور چهره‌های باتجربه بین‌المللی همچون مهدی طارمی، سردار آزمون، مهدی قایدی، علی قلی‌زاده و ... یه هیچ عنوان احساس خلاء نمی‌کند، اما به همین میزان نتوانست مقابل قرقیزستان انتظارات را برآورده کند.
یکی از انتظاراتی که از امیر قلعه‌نویی می‌رود این است که بار هجومی تیمش را بالاتر ببرد و حتی آنرا تقسیم کند تا همه آن بر روی طارمی احساس نشود. اگر مسیر به این شکل طی نشود کار برای تیم ملی برای رسیدن به گل سخت خواهد شد مانند همین دیدار مقابل قرقیزستان، هرچند نبوغ طارمی در هر لحظه از بازی گره‌گشا خواهد بود، درست مانند همین گلی که با جاگیری مناسب و روی ریباند شوت نورافکن به ثمر رساند، اما قلعه‌نویی و همکارانش به خوبی می‌دانند که این حربه همیشه گره‌گشا نیست.
بازی مالکانه بدون دستاورد و موقعیت‌سازی
تیم ملی فوتبال با وجود بازی پرفشاری که روی دروازه قرقیزستان انجام داد و باوجود مالکیت توپ بسیار بالا و تعداد پاس‌های زیادی که رد و بدل کردند، اما در خلق موقعیت گلزنی چندان موفق نبود و نتوانست خطر آنچنانی روی دروازه حریف نه چندان مطرح خود ایجاد کند؛ البته کیفیت نامطلوب زمین چمن ورزشگاه فولادشهر نیز در این امر بی‌تأثیر نبود چراکه بازیکنان تکنیکی مانند قایدی، قلی‌زاده و حتی طارمی راه رفتن روی این چمن ناهموار نیز برایشان سخت بود چه برسد به انجام کار‌های تکنیکی و تاکتیکی، اما در هرحال این موضوع هم چیزی از بی‌برنامگی تیم ملی ایران کم نمی‌کند.
وقتی به دقت و کیفیت شوت‌های دو تیم نگاه می‌کنیم به خوبی متوجه می‌شویم که شاید اگر خوش‌شانس نبودیم یا بیرانوند روز خوبش را سپری نمی‌کرد ممکن بود نتیجه دیگری رقم بخورد.
۳ امتیاز قرقیز مدیون خوش‌شانسی و روز خوب بیرانوند
همانطور که از نتیجه سایر گروه‌ها مشخص است فوتبال تیم‌ها در آسیا بسیار به هم نزدیک شده است و از سوی دیگر این قرقیزستان بسیار دونده و با انگیزه نشان داد و با استفاده از گرفتن فضا‌ها از بازیکنان ایران به‌خصوص طارمی، آزمون، قلی‌زاده و قایدی و با پرس‌های خوب و پوشش به موقع اجازه بازیسازی به شاگردان قلعه‌نویی ندادند.
بعد از این اتفاق به نظر می‌رسید کادر‌فنی دستور به شوت‌زنی و بازکردن خط دفاعی حریف داد که در نهایت تک گل ایران روی ریباند شوت امید نورافکن و توسط مهدی طارمی به ثمر رسید.
اما در مجموع بازیکنان قرقیز هم زهردار و خطرناک نشان دادند و روی ضدحملات و اشتباهات مقطعی مدافعان و بازیکنان ما حملات جسته و گریخته‌ای را روی دروازه ایران انجام دادند که با خوش‌شانسی ما به گل تبدیل نشد.
شاید اگر کمی خوش‌شانس نبودیم و در مقابل حریف خوش‌شانس بود الان نتیجه دیگری رقم خورده بود.
«حیاکن، رها کن» و زنگ خطر برای قلعه‌نویی
در هر حال سبک بازی تیم ملی که به مذاق هواداران حاضر در ورزشگاه فولادشهر خوش نیامده بود و آش آنقدر شور بود که طاقت تماشاگران حاضر در ورزشگاه هم طاق شد و در دقایق پایانی این دیدار در اعتراض به عملکرد تیم ملی شعار «حیا کن، رها کن» علیه قلعه‌نویی سردادند.
شعارهایی که در کنار بازی نه چندان دلچسب مقابل قرقیزستان می‌تواند به منزله زنگ خطری برای قلعه‌نویی و شاگردانش باشد تا کار را در ادامه راه به راحتی آنچه تصور می‌کنند نگیرند.
البته شاید حالا ما هم باید به اندازه تیم‌های درجه ۲ و ۳ آسیا خوشحال باشیم که سهمیه قاره آسیا در جام جهانی به ۸.۵ سهمیه افزایش پیدا کرده تا شاید کمی از نگرانی حضورمان در این رویداد بزرگ کاسته شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *