با پاهای کوچک پیاده تا حرم
با دستان کوچکش کوله پشتی را از روی کالسکه بلند می‌کند. مامان صورتش از گرما قرمز شده و لباس‌سیاهِ بابا شوره زده، توی مسیر، چند قدم یک‌بار بالا را نگاه می‌کند تا مبادا چیزی ناراحتشان کند. همین‌که ماشین را توی پارکینگ گذاشتند ماموریتش شروع شده. مردِ ما این‌بار روی لباسش عکس «بتمن» چسبیده، اما به‌جای ماشینِ غول‌آسا، کالسکه خواهرِ کوچکش را هل می‌دهد، به‌جای نشانِ قهرمانِ جادویی، سربندِ قرمز «یا‌علی‌اکبر حسین» زده و این روزها کمتر غر غر می‌کند، بابا و مامان چند باری به هم نگاه کردند و با لبخندی، قربان صدقه آقا «آریا» رفته‌اند، برای خودش مردی شده و حالا زائر امام حسین (ع) است تا به همه نشان بدهد چقدر بزرگ شده.
نوجوانی دوران تجربیات جدید و موثر است، والدین با ایجاد زمینه‌های مختلفِ نقش‌آفرینی، آنها را برای مسئولیت‌های بزرگ آماده می‌کنند و سفر اربعین، بستر مهمی برای والدینی است که معتقد‌اند به واسطه همکاری و ایفای نقش نوجوانانشان در فضای معنوی و مهربانِ اربعین، هویت فردی، جمعی و آیینی آنها شکل می‌گیرد و تقویت می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *