سریال قوانین خلق‌الساعه که تمام نمی‌شود؛ فیرپلی مالی قصه جدید فوتبال ایران!

خبرگزاری میزان - ماجراجویی جدید مدیران دستگاه ورزش و فدراسیون فوتبال در وضع قوانین نقل و انتقالاتی جدید نه تنها یک تجربه شکست خورده بلکه اصرار بر روش‌های غیرحرفه‌ای در حوزه فوتبال ایران است.

در شرایطی که هنوز هیچ یک از فوتبالی‌ها و غیر فوتبالی‌ها داستان خنده‌دار قانون سقف قرارداد را از یاد نبردند و هر روز زوایه‌ جدیدی از این شاهکار تاریخی در فوتبال ایران نمایان می‌شود، مدیران فدراسیون فوتبال به پیشنهاد وزیر ورزش و جوانان در آستانه تصویب یک قانون جدید دیگر به نام فیرپلی مالی برای باشگاه‌های لیگ برتری هستند.

شاید در نگاه نخست وضع چنین قانونی یک اتفاق مبارک و خجسته در فوتبال ایران به نظر بیاید که اگر با دید کارشناسی پیاده و اجرایی شود بتواند بار سنگینی را از روی دوش این فوتبال ورشکسته بردارد، اما برای افکارعمومی و اهالی فوتبال ایران پرسش کلیدی مطرح است که چه کارگروهی ضوابط و مقررات مرتبط با این قانون را بررسی کردند که حالا مسئولان و متولیان حوزه ورزش و فوتبال تصمیم گرفتند آنرا را در مجمع عمومی فدراسیون فوتبال مطرح کنند تا با تائید اعضای مجمع به قانون لازم اجرا تبدیل شود؟

رفتار غیرحرفه‌ای طراحان این قانون نشانه مبرهن از آینده ترسناک آن است، دقیقاً همان اتفاقی که در جریان اجرای قانون سقف قرارداد رقم خورد. آن ایام هم تمام متولیان فوتبال و دستگاه ورزش این موضوع را راه نجات باشگاه‌های ورشکسته و بدون درآمد فوتبال ایران دانستند و برخی مدیران باشگاه‌ها که حقوق بگیر فدراسیون فوتبال بودند از این قانون به عنوان شاهکار بزرگ مدیریت نام بردند، اما در مدتی کوتاه نه تنها حرف خود را پس گرفتند بلکه مدعی شدند این قانون ایراد‌های ماهوی بسیار زیادی دارد و در فوتبال خصولتی ایران چنین اتفاقی ممکن نیست!

حالا دوباره همان اتفاقات در حال تکرارست البته با این تفاوت که به جای قانون سقف قرارداد مسئولان با نام فیرپلی وارد گود بازی شدند تا شاید منتقدان را با عبارتی ساده فریب دهند که این قانون الگو گرفته از قانون موجود در فوتبال اروپاست، اما طراحان این سناریوی نمایشی حتی ذره‌ای به این موضوع فکر نکردند که دقیقاً کجای فوتبال ایران و نظام باشگاهداری فوتبال ما شبیه فوتبال اروپاست که چنین ادعایی را مطرح کرده‌اند.

البته باید به این مسأله بسیار مهم هم اشاره کرد که تنظیم کنندگان این قانون با رویاپردازی ماهرانه و شگفت انگیزی همه چیز را در حد استاندارد و قابل قبول در نظر گرفته‌اند، اما تمام این اتفاقات صرفاً روی کاغذ آمده، چون واقعیت ماجرا اینست که در فوتبال ورشکسته ایران هیچ باشگاهی درآمد مشخصی ندارند که حالا اقدام به رعایت فیرپلی مالی کند.

شاید تصمیم گیرندگان برای فوتبال ایران با شعار درآمدزایی در فوتبال به دنبال اجرای این مصوبه جدید باشند، اما حتی فردی که کمترین اطلاعات را از فوتبال ایران دارد هم می‌داند که با این شرایط هزار سال دیگر هم حق پخش واقعی از سوی رسانه ملی به باشگاه‌ها پرداخت نمی‌شود، دقیقاً همانطور که حق تبلیغات محیطی باشگاه‌ها از سوی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال به درستی پرداخت نمی‌شود. یا موضوع کپی رایت که دیگر به یک آروزی دست نیافتنی تبدیل شده و صرفاً برای شوخی و خنده در محافل فوتبالی از آن استفاده می‌شود.

جدا از تمام این مباحث، قانون گریزی مدیران باشگاه‌ها نشانه واضحی برای عدم اجرای این قانون است؛ دقیقاً همان اتفاقی که در ماجرای قانون خلق الساعه سقف بودجه رقم خورد که فدراسیون پس از یک نیم فصل مقاومت در نهایت مجبور شد شکست مفتضحانه این قانون را بپذیرد و با انواع و اقسام بهانه‌های رنگارنگ و داستان سرایی‌های مختلف ناتوانی خود در اجرای قانون ضعیف سقف بودجه را بپذیرد.

با این شرایط بخش قابل توجهی از اهالی فوتبال نه تنها این قانون را جدی نگرفتند بلکه بی تفاوت از کنار آن عبور می‌کنند، چون این بار هم همان داستان همیشگی در حال تکرار است و یک معرکه جدید به راه افتاده تا مدیران باشگاه‌های ورشکسته بدون یک ریال درآمدزایی دور همدیگر جمع شوند، میوه و چای بخورند و رویاپردازی کنند تا شاید با این نسخه‌های تاریخ مصرف گذشته توانستیم کیفیت لیگ ایران را به حد لیگ‌های معتبر حوزه خلیج همیشه فارس برسانیم.

انتهای پیام/