بلک‎زیت؛ سیاه‌پوستان خسته از نژادپرستی در آمریکا به آفریقا مهاجرت می‌کنند

خبرگزاری میزان – سیاه‌پوستان حدود ۱۴ درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند؛ این در حالی است که سهم سیاه‌پوستان آمریکایی از روندهای منتهی به نقض حقوق بشر در این کشور مانند حضور بیش از حد در سیستم عدالت کیفری، سهم نامتناسب از قربانیان تیراندازی‌های مرگ‌بار پلیس، ... بسیار بالا است.

زندگی در شرایط اقلیت تحت یکی از سنگین‌ترین نظام‌های نژادپرستانه در جهان، زندگی در قالب اکثریت در یک جامعه را برای بسیاری از سیاه‌پوستان آمریکایی به معمایی قابل آزمایش تبدیل کرده است.

همین معمای ناشی از دشواری‌های زندگی تحت فشار سنگین نژادپرستی نهادینه در آمریکا آن‌ها را به سمت زندگی در آفریقا سوق داده است؛ پدیده‌ای که از آن با عنوان بلکزیت (Blaxit) نیز یاد می‌شود.

بلک‎زیک؛ فرار سیاه‌پوستان آمریکایی از نژادپرستی مزمن این کشور به آفریقا

نیویورک‎تایمز، در گزارشی می‎گوید که در سال‌های اخیر، موجی از مهاجرت سیاه‌پوستان آمریکایی به کشور‌های آفریقایی شکل گرفت؛ این موج که درپی تشدید بحران نژادپرستی و تبعیض نظام‌مند در آمریکا شکل گرفت، دلایل متعددی دارد.

شیوع کرونا و افتادن نقاب از نژادپرستی نظام‌مند در آمریکا در پی قتل جورج فلوید، شهروند سیاه‌پوست آمریکایی به دست پلیس این کشور در ۲۵ مه ۲۰۲۰ (۵ خرداد ۱۳۹۹) و خشونت پلیس در مقابله با اعتراض‌های متعاقب این حادثه، سبب شد تا برخی از سیاه‌پوستان آمریکایی به دنبال آزمودن شیوه متفاوتی از زندگی در خارج از مرز‌های آمریکا باشند؛ جنبشی که برخی آن را بلکزیت می‌نامند.

سیاه‌پوستان آمریکایی از مهاجرت به آفریقا اهداف دیگری را نیز دنبال می‌کنند؛ یافتن پیوند اجدادی یکی از مهم‌ترین آن‌هاست.

در حال حاضر، شمار قابل‌توجهی از سیاه‌پوستان آمریکایی در قالب این جنبش به آفریقا بازگشته‌اند؛ این جنبش در رسانه‌های اجتماعی نیز در قالب کارزار‌هایی دنبال و تشویق می‌شود.

براساس اعلام دفتر امور دیاسپورای کشور آفریقایی غنا، بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ دست‌‎کم هزار و ۵۰۰ آمریکایی آفریقایی‌تبار به این کشور نقل مکان کردند؛ مهاجرت سیاه‌پوستان آمریکایی به کشور‌های آفریقایی از جمله غنا، اوگاندا، تانزانیا، ... که از یک دهه گذشته شدت گرفته، همچنان ادامه دارد.

سیاه‌پوستان آمریکایی که به آفریقا مهاجرت کردند، می‌گویند از دیدن افراد و چهره‌های سیاه‌پوست در ادارات، بیلبوردها، روی پول، ... حس خوبی دارند و تاکید می‌کنند که برایشان بسیار خوشایند است که به دلیل رنگ چهره‌شان مورد آزارواذیت قرار نمی‌گیرند.

روند رو به رشد بلک‎زیت

مشاور یک موسسه فعال در زمینه جنبش بلکزیت، می‌گوید: در چند سال گذشته شاهد افزایش تعداد سیاه‌پوستان آمریکایی که به آفریقا نقل مکان کردند، بودیم؛ رشد تعداد تقاضا‌ها برای مهاجرت از آمریکا به آفریقا ۱۰ برابر تعداد تقاضاهای پنج تا شش سال پیش است.

مسلمانان سیاه‌پوست آمریکایی نیز درباره تجربه خود از مهاجرت به آفریقا، می‌گویند: سیاه‌پوستان در آمریکا ۱۴ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دادند و سیاه‌پوستان مسلمان فقط ۲ درصد از جمعیت جامعه سیاه‌پوستان آمریکا را به خود اختصاص می‌دهند؛ زندگی در کشور‌های آفریقایی مسلمان برای سیاه‌پوستان آمریکایی مسلمان مانند زندگی در خانه است.

یک زن سیاه‌پوست آمریکایی، می‌گوید: پس از خروج از آمریکا فرصت یافتم خودم باشم، فراتر از یک زن سیاه‌پوست؛ من فضایی برای زندگی می‌خواستم، فضایی که در آن هر روز هفته یک زن سیاه‌پوست نباشم.

وی تاکید دارد: من در اوگاندا با رنج نژادپرستی مواجه نیستم؛ مجبور نیستم رفتار خودم را برای کنترل ادراکات دیگران تغییر دهم و ناچار به نقش بازی کردن نیستم؛ من می‌خواستم از سیاه‌پوست بودن دور شوم.

یک مرد سیاه‌پوست آمریکایی پس از مهاجرت به روآندا، گفت: احساس می‌کنم بار سنگینی از شانه‌هایم برداشته شد؛ من و پسرانم برخورد‌های دشواری با نژادپرستی پلیس آمریکا داشتیم؛ برای نخستین بار در روآندا لبخند زدن یک افسر پلیس به روی خودم را تجربه کردم.

یک مرد سیاه‌پوست دیگر که برای فرار از نژادپرستی در آمریکا به غنا مهاجرت کرده، می‌گوید: بی‌عدالتی‌های زیادی را در نیویورک تجربه کردم؛ ترجیح می‌دهم به جای اینکه در یک نظام ظالم نژادپرستانه به حاشیه رانده شوم، در سرزمین اجدادی خود زندگی کنم.

اثر نازدودنی تبعیض؛ رنجی که بلکزیت آن را درمان نمی‌کند

سیاه‌پوستان آمریکایی زندگی دشواری را در سیستم نژادپرستانه آمریکا تجربه کرده‌اند؛ این دشواری به حدی بوده که آن‌ها را به سمت مهاجرت معکوس سوق داده است.

با وجود این، کارشناسان تاکید دارند که زخم عمیق ناشی از نژادپرستی بر روان سیاه‌پوستان آمریکایی به حدی عمیق است که بلکزیت قادر به رفع آن نیست.

یک روان درمانگر سیاه‌پوست آمریکایی، معتقد است برخی از سیاه‌پوستان آمریکایی که برای فرار از نژادپرستی به آفریقا مهاجرت می‌کنند، هرگز به آنچه می‌خواستند دست نمی‌یابند، زیرا آسیب‌های ناشی از سال‌ها تبعیض و نژادپرستی به زودی برطرف نمی‌شود؛ ضمن اینکه فرآیند تطبیق با فرهنگ و جامعه جدید نیز زمان‌بر است.

انتهای پیام/