گلایههای مربی و پیشکسوت رشتههای رزمی از بلاتکلیفی و نابهسامانی و دید منفی خانوادهها به این رشتهها
علی مرادزاده در گفتوگو با میزان، با اشاره به بلاتکلیفی و نابهسامانی رشتههای رزمی در ایران اظهار داشت: سالها در رشتههای مختلف رزمی فعالیت داشتم و عناوین متعدد قهرمانی کشور و همچنین مربیگری را دارم، اما متاسفانه در این سالها هیچ ساماندهی مطلوبی را برای رشتههای رزمی شاهد نبودهایم؛ در حالی که این رشتهها به عنوان یک ورزش همگانی مخاطبان زیادی در سطح کشور دارد، اما نتوانستیم از این پتانسیل به خوبی بهرهبرداری و استفاده کنیم.
وی ادامه داد: وقتی با خانوادهها برای حضور فرزندانشان در رشتههای رزمی صحبت میکنیم تصویر خشنی از این رشتهها دارند، چون احساس میکنند درصد آسیب بالایی دارد؛ در حالی که تمام رشتههای ورزشی آسیبدیدگی بالایی دارد. اما وقتی به صورت حرفهای در این رشتهها فعالیت میکنید حجم این مشکلات کاسته خواهد شد. متأسفانه دید مناسبی به این رشتهها وجود ندارد که این دید منفی باعث عدم استقبال از این رشتهها شده است.
این مربی و پیشکسوت رشتههای رزمی گفت: از سوی دیگر نظارتی روی عملکرد شبه فدراسیونها نمیشود؛ به نظرم بهتر است سازمان ورزشهای رزمی داخل یک مجموعه قرار گیرد. شاخههای متعددی از رشتههای رزمی وجود دارد که متولی مشخصی ندارند از سوی دیگر قوانین و داوریهای دست و پاگیری هم وجود دارد که نیازمند سازماندهی است. از طرفی احکام و مسابقات متعددی در این رشتهها برگزار و اهدا میشود که بدون هماهنگی و تایید فدراسیون نباید اعتبار داشته باشد.
مرادزاده تصریح کرد: عمده مشکل کسانی هستند که میخواهند وارد این رشتهها شوند و سهم خواهی کنند. بسیاری از افرادی که در فضای مجازی به آموزش رشتههای رزمی و دفاع شخصی میپردازند اصول این رشتهها را نمیدانند و این فضا تنها به محلی برای کسب درآمد آنها تبدیل شده است. از طرفی نظارت مناسبی هم روی آنها نمیشود که ممکن است عواقب بدی داشته باشد. مگر میتوان با یک هفته آموزش آن هم به صورت مجازی مدرک مربیگری آماتور گرفت چه برسد به حرفهای؟ آموزش اصولی و پایهای این رشتهها حداقل به یک سال زمان نیاز دارد نه یک هفته.
وی در ادامه افزود: متاسفانه عدم رصد و پایش یکی دیگر از دلایلی است که مانع از پیشرفت این رشتهها میشود. رشتههای رزمی اکنون رواج زیادی پیدا کردهاند و حتی مسابقات آنها به صورت زیرزمینی برگزار میشود که مبالغ کلانی در آن شرطبندی میشود؛ موضوعی که بسیار خطرناک و آسیبزاست و عدم نظارت به وجهه ورزشهای رزمی آسیب میزند. از سوی دیگر با توجه به علاقهای که در جامعه در رشتههای رزمی به خصوص دفاع شخصی وجود دارد، میتوان با همگانی کردن آنها گام مثبتی در سلامت جامعه برداشت و حتی از آسیبهای اجتماعی جلوگیری کرد.
این مربی و پیشکسوت رشتههای رزمی درباره راهکارش برای کاهش این معضلات گفت: از منظر عمومی میتوان با گماشتن بازرسان ویژه در این رشتهها و حضور سرزده آنها در باشگاهها و بررسی عملکرد مربیان آنها مورد ارزیابی و پالایش دقیقتری قرار داد تا از رشد قارچ گونه این باشگاههای غیر اصولی جلوگیری کرد. متاسفانه روی بسیاری از مربیان و باشگاههای ما نظارت مطلوبی وجود ندارد و بدون مجوز و مدارک لازم به فعالیت پردازند که باید جلوی آنها گرفته شود.
انتهای پیام/