سهم نامتناسب کشورهای جنوب جهانی از پیامدهای تغییرات اقلیمی

خبرگزاری میزان - پرهزینه‌ترین بلایای اقلیمی در سال ۲۰۲۳ نشان می‌دهد که افراد ضعیف بیشترین هزینه تغییرات اقلیمی را می‌پردازند.

تحقیقات نشان می‌دهد کشور‌هایی که کمتر قادر به ایجاد بحران اقلیمی هستند یا کمترین سهم را در بحران آب و هوایی داشته‎اند، بدترین آسیب را می‌بینند.

بر اساس یک تحلیل، فهرستی از ۲۰ فاجعه اقلیمی پرهزینه در سال ۲۰۲۳، یک «قرعه کشی جهانی علیه فقرا» را نشان می‌دهد.

تحقیقات یک موسسه خیریه در انگلیس نشان می‌دهد که آتش‌سوزی‌های جنگلی و سیل‌های ویرانگر به کسانی ضربه می‌زند که کمترین هزینه‌های بازسازی را دارند و همچنین کشور‌هایی که با سوزاندن سوخت‌های فسیلی کمتر نسبت به کشور‌های ثروتمند، کمترین سهم را در بحران آب و هوا داشته‌اند.

این هزینه‌ها از بیش از ۴ هزار دلار برای هر نفر به دلیل آتش‌سوزی در هاوایی و ۹ دلار برای هر نفر به دلیل سیل در پرو متغیر است.

این تحقیق، ۲۰ بلای طبیعی تشدید شده به وسیله فروپاشی اقلیمی که در سال گذشته ۱۴ کشور را تحت تاثیر قرار داده است مورد بررسی قرار داد.

 بالاترین هزینه سرانه، آتش‌سوزی‌های جنگلی در هاوایی در ماه آگوست گذشته بود که به مراتب بیشتر از دومین فاجعه پرهزینه، یعنی طوفان‌های گوام در ماه می‌ گذشته، با هزینه نزدیک به هزار و ۵۰۰ دلار برای هر نفر، است.

تحلیلی که روز چهارشنبه، ۶ دی، منتشر شد نشان می‌دهد کشور‌هایی که زیرساخت‌های بدتر و مسکن ضعیف‌تری دارند، پس از یک فاجعه آب‌وهوایی با هزینه‌های بیشتری مواجه می‌شوند، زیرا مناطق مسکونی آن‌ها راحت‌تر تخریب می‌شود.

 در مناطقی که مردم با بالاترین هزینه‌ها مواجه شده‌اند، بسیاری در کشاورزی مشغول به کار هستند که در برابر بحران‌های اقلیمی آسیب‌پذیر است و دولت‌ها کمتر در زمینه پیشگیری یا بازسازی سرمایه گذاری می‌کند.

پاتریک وات، مدیر اجرایی  این نهاد خیریه انگلیسی، می‌گوید: وقتی صحبت از بحران آب‌وهوایی به میان می‌آید، یک قرعه‌کشی جهانی وجود دارد که علیه فقرا جمع‌آوری می‌شود.

 در کشور‌های فقیرتر، مردم اغلب آمادگی کمتری برای فجایع مرتبط با آب و هوا دارند و منابع کمتری برای بازسازی پس از این بحران‌ها دارند.

 نتیجه این است که افراد بیشتری می‌میرند و بهبودی کندتر و نابرابرتر است؛ بی‌عدالتی مضاعف در این واقعیت نهفته است که جوامعی که بیشتر تحت تأثیر گرمایش جهانی قرار گرفته‌اند نقش چندانی در ایجاد این مشکل نداشته‌اند.

دولت‌ها باید فورا اقدامات بیشتری را در سطح داخلی و بین‌المللی انجام دهند، تا انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را کاهش دهند و با تأثیرات تغییرات آب و هوایی سازگار شوند.

 در جایی که تأثیرات فراتر از آن چیزی است که مردم می‌توانند با آن سازگار شوند، صندوق ضرر و زیانی باید برای جبران اثرات بحران که به فقیرترین کشور‌ها وارد می‌شود، منابعی را تأمین کند.

ضرر و زیان، که به پرداخت‌هایی از سوی کشور‌های ثروتمندتر و آلوده‌کننده‌تر به کشور‌هایی که سوخت‌های فسیلی کمتری منتشر می‌کنند، اما بار عمده تغییرات اقلیمی را متحمل می‌شوند، اشاره دارد و در سال‌های اخیر به بخشی از مذاکرات تغییرات اقلیمی تبدیل شده است.

 کشور‌های در حال توسعه پس از مواجهه با بلایایی که رفع آن‌ها بسیار پرهزینه بوده است، خواهان عدالت اقلیمی شده‌اند.

 در اجلاس امسال آب و هوای کوپ ۲۸ در دبی، کشور‌های ثروتمندی که بیشترین مسئولیت را در بحران‌های آب و هوایی دارند، در مجموع بیش از ۷۰۰ میلیون دلار (۵۵۶ میلیون پوند) به صندوق ضرر و زیان وعده دادند؛ معادل کمتر از ۰.۲ درصد از اقتصاد غیرقابل برگشت و برگشت‌ناپذیر.

همچنین کشور‌های در حال توسعه هر ساله با زیان‌های غیراقتصادی ناشی از گرمایش جهانی مواجه می‌شوند.

انتهای پیام/