گفت‌وگو|
هادی‌پور: برای عدم کسب طلا در هانگژو بهانه می‌آورند/ اسم تکواندو می‌آید، حالم بد می‌شود
ملی‌پوش سابق تکواندو معتقد است صحبت‌هایی که مسئولان فدراسیون برای عدم کسب مدال طلا در هانگژو انجام می‌دهند تماما بهانه است.
خبرگزاری میزان -
آرمین هادی‌پور در گفت‌وگو با میزان، در خصوص نتایج تیم ملی تکواندو در هانگژو اظهار داشت: عملکرد ملی پوشان خوب بود و هیچ ایرادی به بازیکنان وارد نیست و تنها یکسری مسائل فنی و ارنج‌های اشتباه باعث شد به طلا نرسیم. بالاخره بازیکن به حرف کوچ گوش می‌کند و حیف شد که نتوانستیم حتی یک طلا دشت کنیم.
وی درباره میانگین سنی پایین تیم ملی گفت: اصلا بحث جوانی و کم تجربگی را قبول ندارم و این‌ها تنها بهانه‌ای است که برخی‌ها می‌آوردند تا فقط یک حرفی زده باشند! بازیکن جوان ما ۲ میدان جهانی دیده و خیلی هم پرافتخار است و چگونه می‌شود امثال متین رضایی، حاجی موسایی یا مهران برخورداری را کم تجربه بدانیم؟
دارنده مدال طلای آسیا و نقره جهان ادامه داد: برخی اشتباهات مربیان باعث می‌شود که فقط ملی‌پوشان ضرر کنند، چون عمر قهرمانی در ورزش ایران کوتاه است و حیف است که طلای یک بازیکن با کم کاری شخص دیگری بر باد برود.
وی درخصوص شانس کسب سهمیه المپیک تیم تکواندو گفت: دوستان همیشه معترض، بحث المپیک را برای تکواندو کوچک کرده اند و حالا سقف آرزو‌ها را کسب سهمیه می‌دانند. اصلا داستان المپیک فرق می‌کند و اگر سهمیه گرفتیم قرار است بعدش چکار کنیم؟ چهار دوره مسابقات مختلف پشت مدال بانوان پنهان شده‌اند، اما دیگر از این خبر‌ها نیست و المپیک جایی نیست که بشود فرار رو به جلو کرد.
هادی پور در ادامه گفت: اینکه داوری‌ها بد بود، زمین کج بود، وزن کم کردیم و این‌ها فقط بهانه است. این حرف‌ها را می‌زنند تا گوش مردم را پر کنند، چون می‌دانند مردم از تکواندو طلا می‌خواهند. متاسفانه دیگر کسی روی این رشته حساب باز نمی‌کند و حیف از این نسل طلایی که به دست برخی‌ها در حال خراب شدن است.
هادی پور در خصوص اینکه آیا قضد بازگشت به میادین را دارد یا خیر تصریح کرد: هنوز ۳۰ سالم نشده، اما دوستان با من کاری کردند که هروقت قرار است تکواندو کار کنم حالم بد می‌شود! شاید این واژه درست نباشد، اما هروقت تصمیم می‌گیرم تمرین کنم، حرف‌ها و رفتار آقا و خانم پرادعا در ذهنم تداعی می‌شود و می‌فهمم بهتر است عطای تکواندو را به لقایش ببخشم.
قهرمان تکواندو در پایان خاطرنشان کرد: دیگر حتی به عنوان مربی هم نمیخواهم به تکواندو برگردم بچه برسد به بازیکن! من از ۸ سالگی در این رشته بوده‌ام و تمام زندگیم را برای تکواندو گذاشتم، اما از اشتباهاتم درس گرفتم. این حرف خیلی برایم سنگین است، اما اسم تکواندو را که می‌شنوم حالم بد می‌شود. فقط امیدوارم بلایی که سر من آمد را سایر تکواندوکاران جوان تجربه نکنند و انشاالله همه ملی‌پوشان موفق باشند، چون آن‌ها مشکل فنی ندارند، مشکل از جای دیگری است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *