سیاست‌های ضدمهاجرتی غرب؛ تراژدی بی‌پایان مرگ پناهجویان
سیاست‌های ضد مهاجرتی کشورهای غربی سبب شده‌اند تا برخی از کلمات از معنای معمول خود خارج شده و رنگ‌وبوی مرگ بگیرند؛ از جمله آن‌ها معماری مرگ و وسایل حمل‌ونقل مرگ هستند.
خبرگزاری میزان – سختگیرانه‌تر شدن روزافزون سیاست‌های مهاجرتی کشورهای غربی سبب می‌شود تا شمار بیشتری از مهاجران بر سر جان خود قمار کرده و پا در مسیر‌های مخاطره‌آمیز مهاجرت زمینی یا دریایی بگذارند.
سیاست‌های مذکور که بدون توجه به شرایط و وضعیت مهاجران در سرزمین‌های مبدا با هدف به عقب راندن آن‌ها اجرا می‌شوند، در نهایت مهاجران را به کام مرگ می‌کشانند.
این سیاست‌ها سبب می‌شوند تا وسایل حمل‌و‌نقلی که برای تسهیل تردد انسان‌ها به کار می‌روند، برای مهاجران مرگبار شوند؛ از جمله آن‌ها می‌توان به قایق‌های مرگ در آب‌های اروپا، کامیون‌ها و قطارهای مرگ در مرز آمریکا اشاره کرد.
نیم میلیون مهاجر؛ مسافران سالانه قطارهای مرگ در مکزیک
با سختگیرانه‌تر شدن سیاست‌های مهاجرتی آمریکا به‌ویژه در سال‌های پس از ریاست جمهوری «دونالد ترامپ»، مهاجران مسیر‌ها و وسایل مرگباری را برای مهاجرت انتخاب می‌کنند.
یکی از این وسایل مرگبار قطارهای باری هستند که از مکزیک به آمریکا می‌روند؛ این قطار‌ها به دلیل مخاطراتی که برای مهاجران ایجاد می‌کنند به «لابستیا» به معنای «جانور» یا قطار مرگ معروف شده‌اند.
قطارهای مرگ عنوانی است که به قطارهای باری مکزیکی به مقصد آمریکا داده شده است؛ مهاجران با وجود مخاطرات فراوان غالبا بر این قطار‌ها سوار می‌شوند تا با طی صد‌ها مایل سفر مخاطره‌آمیز از پس سد سیاست‌های سختگیرانه ضد مهاجرتی آمریکا برآیند.
هر ساله بیش از نیم میلیون مهاجر از آمریکای مرکزی با عبور از مکزیک با سوار «جانور» شدن جان خود را به خطر می‌اندازند.
در حالی که استفاده از قطارهای مرگ حامل غلات، سیمان و دیگر مواد صنعتی، راهی سریع و ارزان برای مهاجرت است، استفاده از آن‌ها مهاجران را در معرض خطر حمله، تجاوز جنسی و کشته شدن به دست قاچاقچیان انسان، مرگ و ناقص شدن بر اثر حوادثی مانند سقوط از قطار قرار می‌دهد.
به تازگی، «فرومکس»، اپراتور بزرگ‌ترین شبکه راه‌آهن مکزیک در پی بروز حادثه منجر به مرگ و زخمی شدن شماری از مهاجران، حرکت ۶۰ قطار باری خود به سمت آمریکا را به‌صورت موقت متوقف کرد؛ این حادثه مرگبار پس از آن رخ داد که ویدئویی از قطار باری حامل مهاجران شاد در مسیر آمریکا منتشر شد.
این شرکت اعلام کرد افزایش قابل‌توجه جریان مهاجران و خطر شدید سوار شدن مخفیانه در قطار‌ها دلیل اصلی برای توقف حرکت قطارهایش با وجود ضرر قابل توجه ناشی از این روند است.
«فرومکس» همچنین بدون اشاره به آمار و ارقام گفت: در روز‌های اخیر، ده‌ها مورد ناگوار جراحت یا مرگ در میان گروه‌هایی از مهاجران که به‌صورت فردی یا خانوادگی سوار قطار باری می‌شدند، ثبت کردیم.
در بیانیه این شرکت آمده است که شمار مهاجران در واگن‌های ریلی و محوطه‌های راه آهن این شرکت در روز‌های اخیر به شکل قابل‌توجهی افزایش یافته و به بیش از ۴ هزار نفر در چند شهر در سراسر مکزیک رسیده است.
یکی از مهاجرانی که قصد دارد از مکزیک با قطارهای باری به آمریکا برود، به «رویترز» گفت: ما همه چیز خود را با سوار شدن بر این قطار‌ها به خطر می‌اندازیم، زیرا راهی برای بازگشت نداریم
با وجود اینکه آمار دقیقی از شمار کشته‌شدگان و زخمی‌های قطارهای مرگ وجود ندارد، اما گزارش‌های مربوط به مرگومیر مهاجران سوار بر قطارهای مرگ یا حادثه‌دیده در مسیر حرکت این قطار‌ها مرتبا منتشر می‌شوند.
در اواخر ماه جولای، یک مهاجر اکوادوری ۳۱ ساله پس از سقوط از یکی از واگن‌های قطار مرگ جان خود را از دست داد؛ در ماه ژوئن نیز یک مهاجر ۲۹ ساله هندوراسی بر اثر حادثه‌ای مشابه جان باخت؛ در ماه آوریل، یک مهاجر حدودا ۴۰ ساله ونزوئلایی که روی ریل منتظر رسیدن قطار مرگ بود، به زیر قطار رفت و جان خود را از دست داد؛ در ماه مارس، یک مهاجر ۱۹ ساله اکوادوری به دلیل سقوط از قطار مرگ، پای چپ خود را از دست داد؛ ...
در سال ۲۰۱۴، یکی از قطارهای مرگ با هزار و ۳۰۰ مهاجر از ریل خارج شد.
گذشته از این موارد، شمار قابل‌توجهی از مهاجران خسته از مسیر مرگبار و مخاطره‌آمیز مهاجرت با انداختن خود در مسیر حرکت این قطار‌ها دست به خودکشی می‌زنند.
توقف‌های این قطار‌ها برای مسافرانش فرصتی است تا با ورود به جنگل وحشی غذایی برای خوردن پیدا کنند، زیرا این افراد عمدتا بی‌پول بوده و سبک سفر می‌کنند.
براساس اعلام سازمان بین‌المللی مهاجرت، از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۸ هزار و ۲۰۰ مهاجر در قاره آمریکا کشته یا ناپدید شده‌اند؛ بیشتر این موارد در مسیر رسیدن به آمریکا از طریق مکزیک رخ داده‌اند.
در گزارشی از موسسه سیاست مهاجرت، یک اندیشکده مستقر در واشنگتن که سیاست مهاجرت را بررسی می‌کند، آمده است: قطارهای باری که در چندین خط حرکت می‌کنند، محصولات را برای صادرات به آمریکا حمل می‌کنند؛ از آنجایی که واگن مسافری وجود ندارد، مهاجران باید سوار قطارهای در حال حرکت شوند و در صورت سقوط یا هل دادن با خطرات فیزیکی از قطع عضو تا مرگ مواجه شوند؛ آن‌ها همچنین در شب با سرمای شدید بالای خودرو‌ها و گرمای طوفانی در روز‌های سوزان تابستان مواجه هستند؛ مهاجرانی که سوار این قطار‌ها می‌شوند غالبا نوزادان و خردسالان را همراه دارند.
براساس گزارش‌ها، راهبران قطارهای مرگ برای اجازه دادن به زنان و کودکان برای سوار شدن به قطار پیش از حرکت رشوه می‌خواهند و مسئولان قطارهای مرگ نیز بخشی از زنجیره اخاذی هستند که گاهی اوقات تقاضای رشوه می‌کنند، به‌ویژه از زنان و خانواده‌های دارای فرزند که می‌خواهند قبل از شروع حرکت قطار سوار شوند.
در عین‌حال، مقام‌های مکزیکی می‌گویند که گشت‌زنی در راه‌آهن از اولویت‌های اجرایی سیاست‌های مهاجرتی مکزیک نیست؛ ماموران مرزی مکزیک و گارد ملی بر روی گشت‌زنی در جاده‌ها تمرکز کرده‌اند.
تراژدی بی‌پایان قایق‌های مرگ
غرق شدن قایق‌های حامل پناهجویان در آب‌های سراسر جهان پیش از آنکه به حادثه‌ای روزانه تبدیل شود، موضوعی بود که به‌عنوان یک تراژدی مورد بحث و بررسی قرار می‌گرفت، اما تکرار این تراژدی مرگبار عمدتا به دلیل سیاست‌های ضد مهاجرتی کشورهای مقصد سبب شد تا این موضوع به ارائه آمار جان‌باختگان، مفقودان و نجات‌یافتگان از یک‌سو و بیانیه‌های مطبوعاتی مبنی بر ابراز تاسف از سوی دیگر محدود شود.
قایق‌های حامل پناهجویان که بیشتر با نام قایق‌های مرگ شناخته می‌شوند، حامل پناهجویان ناامید و هراسیده از جنگ و بی‌ثباتی هستند که جان و مال خود را در اختیار قاچاقچیان انسان قرار داده و سفری مرگبار را آغاز کنند.
قایق‌های مرگ، قایق‌های عمدتا فرسوده و فاقد امکاناتی هستند که با ازدحام جمعیت پناهجویان پر می‌شوند؛ سرنشینان این قایق‌های عمدتا بدون کاپیتان و ناخدا، در مسیر سفر خود در بهترین حالت با تشنگی، گرسنگی و طوفان‌های دریایی مواجه می‌شوند، اما پایان سفر آن‌ها در صورت پشت سر گذاشتن همه مصائب مذکور، به تصمیم کشورهای مقصد بستگی دارد که عموما در قالب به عقب راندن، نگهداری طولانی مدت در قایق‌ها و اخراج خود را نمایان می‌کند.
البته شمار قابل‌توجهی از پناهجویان خوش شانسی که از قایق‌های مرگ پیاده شده و پا در خشکی کشورهای مقصد می‌گذارند، تا سال‌ها باید برای قاچاقچیان انسان بیگاری کنند و از زندگی انسانی محروم باشند.
سرنشینان قایق‌های مرگ، پناهجویانی هستند که از مناطق درگیری، جنگ، بیگاری، فقر، تهدید‌های شخصی، قحطی و بی‌ثباتی با امید و رویای زندگی در شرایطی بهتر سوار این قایق‌ها می‌شوند؛ خطر سوءاستفاده از سوی قاچاقچیان و خطر سفر دریایی هر ۲ در طول سفر‌های طولانی، زمانی که بندر امن برای پیاده شدن یافت نمی‌شود، تشدید می‌شود.
مقصد این قایق‌ها عموما کشورهای اروپایی هستند؛ کشور‌هایی که در سال‌های اخیر و با قدرت گرفتن احزاب دست راستی به بهانه‌های مختلف سیاست‌های مهاجرتی خود را سختگیرانه‌تر کرده اند.
آمار موثقی در مورد مرگومیر پناهجویان سوار بر قایق‌های مرگ در گذرگاه‌های مخفی مخاطره‌آمیز وجود ندارد؛ بر اساس گزارش اطلاعاتی از سنای فرانسه که در اوایل دهه ۲۰۰۰ منتشر شد، سالانه حدود هزار نفر در گذرگاه‌های مذکور جان خود را از دست می‌دهند.
کمک‌رسانی به این قایق‌ها عمدتا در پشت پرده ابراز نگرانی دولت‌ها و سیاستمداران اروپایی در رسانه‌های غربی، از طریق تهدید ممنوع می‌شود.
پناهجویان در قاره آمریکا نیز سوار قایق‌های مرگ به مقصد کانادا و آمریکا می‌شوند، اما سرنوشت متفاوتی با سرنشینان قایق‌های مرگ دیگر آب‌های جهان در انتظار آن‌ها نیست.
بیش از هزار و ۳۶۸ نفر در سال ۲۰۲۲ در دریای مدیترانه جان خود را از دست داده‌اند که به آمار وحشتناک مرگومیر تقریبا ۲۵ هزار نفری از سال ۲۰۱۴ اضافه شده است؛ در حالی که این تراژدی بی‌پایان دلایل بسیاری دارد، تصمیم دولت‌های اروپایی برای اولویت دادن به کنترل مرز‌ها بر نجات در دریا اهمیت زیادی دارد.
براساس گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت، از سال ۲۰۱۴، بیش از ۲۶ هزار پناهجو در حین عبور از دریای مدیترانه غرق شده یا ناپدید شده‌اند؛ این رقم در سال جاری به ۵۰۳ نفر می‌رسد.
در عین حال، سازمان بین‌المللی مهاجرت تخمین می‌زند که از سال ۲۰۱۴ تاکنون ۲۰۵ مهاجر در کانال مانش مفقود شده اند.
سرنشینان قایق‌های مرگ در حین سفر از خشونت فیزیکی و روانی رنج می‌برند، با گرسنگی و تشنگی دست‌وپنجه می‌کنند و ممکن است بر اثر گرسنگی یا تشنگی یا هر ۲ جان خود را از دست بدهند.
شمار قابل‌توجهی از آن‌ها برای بیگاری یا استثمار جنسی قاچاق می‌شوند.
زندگی‌های بسیاری در این قایق‌ها که در پی رسیدن به اروپا هستند، روی آب‌ها از دست می‌روند؛ در حالی که آمار رسمی از مرگومیر پناهجویان روی آب‌ها وجود ندارد، بررسی‌ها نشان می‌دهد که سالانه هزاران سرنشین قایق‌های مرگ جان خود را از دست می‌دهند.
تشنگی و خفگی؛ پایان سفر با کامیون‌های مرگ
فرا رسیدن فصل گرما مخاطرات جدی، اما تکراری را متوجه مهاجرانی می‌کند که در مسیر مرز‌های آمریکا حرکت می‌کنند؛ یکی از این مخاطرات، گرفتار شدن در گرمای شدید در کامیون‌های فاقد امکانات تهویه است که قاچاقچیان انسان از آن‌ها برای جابجایی مهاجران استفاده می‌کنند.
ترافیک کامیون‌های مرگ در مرز‌های آمریکا یکی از مهم‌ترین پیامد‌های ضد حقوق بشری سیاست‌های ضد مهاجرتی این کشور هستند.
در نیمه ژوئن سال جاری، موسسه ملی مهاجرت مکزیک (INM) با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که مقام‌های مکزیکی ۱۲۹ مهاجر را در یک کامیون پیدا کردند؛ مهاجران اتباع کشورهای گواتمالا، هندوراس و السالوادور بودند.
۱۹ خردسال نیز در میان مهاجران قرار داشتند؛ در جریان کشف این کامیون چهار نفر دستگیر شدند و کودکان مهاجر تحت سرپرستی دولت قرار گرفتند.
دمای هوا در منطقه‌ای که کامیون حامل مهاجران در آن پیدا شد، بیش از ۴۵ درجه سانتیگراد اعلام شد.
موسسه ملی مهاجرت مکزیک در اوایل ماه مه سال جاری نیز یک کامیون حامل ۱۷۵ مهاجر عمدتا اهل آمریکای مرکزی را کشف کرده بودند؛ ۲۸ نفر از مهاجران کودکان بدون همراه بودند.
کشف این کامیون در پی آن رخ داد که مهاجران در ایست بازرسی اقدام به فریاد زدن و کوبیدن به دیوار‌های کانتینر کردند.
در ماه مارس نیز یک کامیون حامل ۳۴۳ مهاجر اهل گواتمالا، هندوراس، السالوادور و اکوادور در یک ایست بازرسی در مکزیک کشف شد؛ ۱۰۳ نفر از این مهاجران، کودکان بدون همراه بودند.
قاچاقچیان انسان در سال‌های اخیر به دنبال سخت‌تر شدن سیاست‌های مهاجرتی آمریکا، فعالیت خود را گسترش داده و اقدام به رد کردن مهاجران از مرز‌های آمریکا از طریق کامیون می‌کنند.
انتقال مهاجران با کامیون یکی از خطرناک‌ترین روش‌هایی است که قاچاقچیان انسان برای انتقال مهاجران از آن استفاده می‌کنند و عمدتا به رقم خوردن تراژدی‌های وحشتناک انسانی می‌انجامد.
از اوایل دهه ۱۹۹۰ استفاده از «Big Rigs» (کامیون بزرگ با یک تریلر متصل که برای حمل بار استفاده می‌شود) به عنوان روش رایج قاچاق در «تگزاس» به عنوان شلوغ‌ترین کریدور‌های مهاجرتی آمریکا، ظهور کرد؛ دشوار شدن تردد‌های مرزی در آمریکا پس از سال ۲۰۰۱، شیوه‌های مهاجرت به این کشور را مخاطره آمیزتر و گران‌تر کرد.
گرما یک خطر جدی برای انتقال مهاجران با کامیون‌ها ایجاد می‌کند، به‌ویژه زمانی که دما در داخل وسایل نقلیه به شدت افزایش می‌یابد.
کامیون‌های مذکور که فاقد امکانات اولیه مانند دریچه‌های تهویه هوا هستند، عمدتا مرگبار می‌شوند؛ در ژوئن سال گذشته جسد ۵۳ مهاجر در یک کامیون رها شده در ایالت تگزاس آمریکا پیدا شد.
باید توجه داشت که کامیون‌های حامل مهاجران که امسال کشف شدند، دارای دریچه‌های تهویه هوا بودند؛ به نظر می‌رسد قاچاقچیان انسان جهت از دست ندادن فرصت به وجود آمده، خود را برای مواجهه با سناریو‌های مختلف آماده کرده اند.
مخاطرات دیگری نیز متوجه این کامیون‌ها است؛ در دسامبر ۲۰۲۱ نیز واژگون شدن یک کامیون حامل مهاجران در جنوب مکزیک به مرگ ۵۶ مهاجر و زخمی شدن ده‌ها مهاجر دیگر منجر شد.
۱۰ مهاجر در سال ۲۰۱۷ پس از گیر افتادن در یک کامیون پارک شده در ایالت تگزاس جان خود را از دست دادند.
در سال ۲۰۰۳ نیز جسد ۱۹ مهاجر در یک کامیون پارک شده در ایالت تگزاس پیدا شد.
داده‌های گشت مرزی آمریکا در اکتبر ۲۰۲۲ نشان می‌داد که دستکم ۸۵۳ مهاجر در تلاش برای عبور غیرقانونی از مرز آمریکا و مکزیک طی ۱۲ ماه گذشته جان خود را از دست دادند.
آمار مذکور سبب شد تا سال مالی ۲۰۲۲ یکی از مرگبارترین سال‌های ثبت شده برای مهاجران در آمریکا باشد؛ در سال ۲۰۲۱ نیز ۵۵۷ مهاجر جان خود را در مرز‌های آمریکا از دست دادند و مرگ ۲۴۷ مهاجر در سال ۲۰۲۰ ثبت شده است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *