زندان شناور پناهجویان؛ نماد بی‌توجهی انگلیس به جان انسان‎ها

خبرگزاری میزان – بی توجهی انگلیس به انسانیت و حقوق بشر موضوعی است که ریشه در تاریخ این کشور دارد و تاکنون به شکل‌های مختلف خود از استعمارگری تا جنایت جنگی و سیاست‌های ضد مهاجرتی را نمایان کرده است.

اسکان پناهجویان در کشتی «بی‌بی استکهلم»، نتیجه رویکرد دولت محافظه کار انگلیس به موضوع‌های انسانی و بشری است.

محافظه کاران انگلیسی که در ۱۳ سال گذشته قدرت را در این کشور در دست داشتند، به کرات با تصمیم گیری‌های خود نشان دادند که منافع حزبی و شخصی همواره اولویت و انگیزه سیاستمداران بوده است.

سیاست پناهجویی انگلیس؛ نتیجه فرهنگ سیاسی سمی حاکم بر این کشور

سیاست پناهجویی انگلیس فقط یکی از نتایج فرهنگ سیاسی سمی حاکم بر انگلیس است؛ تاکنون قربانیان زیادی به دام این سیاست افتاده، در اقامتگاه‌های پناهجویی پر ازدحام حبس شده یا در یک زندان شناور سمی گیر کرده‌اند.

بدتر از همه این که هیچ‌یک از سیاست‌های پناهجویی انگلیس برای حل چنین مشکلی طراحی نشده اند؛ در واقع چنین سیاست‌هایی نشان می‌دهند که دولت انگلیس تا چه اندازه از خارجی‌ها، جوانان، فقرا و افراد آسیب پذیر متنفر است.

«رابرت جنریک»، وزیر مهاجرت انگلیس اخیرا اعتراف کرد که سیاست‌های مهاجرتی و پناهجویی این کشور با هدف جلوگیری از ارائه درخواست‌های بیشتر در این زمینه طراحی شده اند.

با توجه به هزینه سالانه ۶ میلیارد پوندی سیاست پناهجویی انگلیس به خوبی می‌توان دریافت که این رویکرد یک انتخاب سیاسی عامدانه است.

نکته مهم این که در سیاست پناهجویی انگلیس هیچ چیزی ریشه در کرامت انسانی و کاهش رنج انسان‌ها یا حتی حفظ پول نیست؛ بلکه تمرکز این سیاست بر کاشت بذر ترس از دیگری استوار شده است.

انگلیس تاکنون طرح‌های غیرانسانی متعددی در این زمینه معرفی و تا حدی اجرایی کرده است؛ فرستادن پناهجویان به روآندا که در سال ۲۰۲۰ از طریق طرح فرستادن پناهجویان به جزیره‌ای در جنوب اقیانوس آرام، مولداوی، مراکش و حتی پاپوآگینه نو دنبال می‌شد و اسکان پناهجویان در کشتی‌های بلااستفاده مانند «بی‌بی استکهلم» از آن جمله اند.

دستور رقم زدن فاجعه

«بی‌بی استکهلم» که در دهه ۱۹۷۰ ساخته شده، از اوایل دهه ۱۹۹۰ برای اقامت در شرایط خاموش بودن در نظر گرفته شد؛ این کشتی دارای ۲۲۲ اتاق در سه طبقه است و جدیدترین پرچمدار سیاست پناهجویی انگلیس محسوب می‌شود.

دولت انگلیس قصد داشت که بیش از ۵۰۰ پناهجو را در این کشتی مستقر در «پورتلند» که برای مدت ۱۸ ماه اجاره شده، اسکان دهد و این روند را از اول آگوست آغاز کرد؛ در میانه ادعا‌های مختلف انگلیس برای رد انتقاد‌های مبنی بر زندانی کردن پناهجویان در زندان شناور «بی‌بی استکهلم» مشخص شد که محدودیت تردد برای پناهجویان ساکن در این کشتی تعیین شده است.

تردد پناهجویان محدود به ساعت‌های خاصی و در محدوده خاصی است؛ ورود و خروج پناهجویان به شدت از سوی مقام‌های انگلیسی کنترل می‌شود و خود کشتی در یک منطقه با امنیت بالا، محصور در پشت حصار‌ها و تحت نظارت قرار دارد؛ پناهجویان حق کار در انگلیس را ندارند.

پیشتر گزارش‌هایی درباره تجهیزات ناکافی و نگرانی‌های جدی در مورد توانایی تخلیه از طریق راهرو‌های باریک در صورت نیاز منتشر شد؛ در عین حال، اتحادیه آتش نشانی انگلیس هشدار داد که نگه داشتن اجباری پناهجویان در این کشتی یک خطر بزرگ سلامتی و ایمنی است.

این اتحادیه تاکید کرد که این کشتی از نظر حرفه‌ای ما یک تله مرگ بالقوه است.

منتقدان تاکید دارند که شرایط در «بی‌بی استکهلم» به معنای اجرای دستورالعمل یک فاجعه است.

همه این انتقاد‌ها و گزارش‌ها از سوی دولت انگلیس رد شدند؛ دولت انگلیس منتقدان خود را به سیاسی کاری متهم کرد، اما این نمی‌تواند منکر واقعیت‌های موجود باشد.

واقعیت این است که اسکان پناهجویانی که سفر‌های دردناک و دلخراش دریایی در قایق‌های پر ازدحام را تجربه کرده اند، در «بی‌بی استکهلم» یا کشتی‌های دیگر نوعی کینه توزی اخلاقی غیرقابل دفاع است که آسیب‌های مختلفی را به افراد زیادی تحمیل می‌کند.

در عین حال، با وجود مشکل نژادپرستی در پلیس انگلیس از یک سو و اعتراض جدی گروه‌های راست افراطی به اسکان پناهجویان در شهر‌های بندری محل اسکان کشتی‌ها از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که باید منتظر حوادث و فجایع متعددی باشیم.

لژیونلا؛ بخشی از دستورالعمل فاجعه

شیوع باکتری کُشنده «لژیونلا» سبب شد تا پناهجویان اسکان داده شده در «بی‌بی استکهلم» تخلیه شوند.

نکته قابل تامل این که، دولت انگلیس برای استقرار پناهجویان تخلیه شده منابع کافی نداشت و به پناهجویان اعلام کرد که از سازمان‌های خیریه درخواست کمک کنند.

«بی‌بی استکهلم» فقط یک نمایش آشکار از نفرت انگلیس به ویژه محافظه کاران از مهاجران و پناهجویان است؛ نفرتی که با لفاظی‌های افراط گرایان تشدید شده و به اکنون به مرحله وحشتناک و مرگباری رسیده است.

بی اعتنایی حزب محافظه کار انگلیس به موضوع انسانیت فقط با هدف تامین رضایت رای دهندگان انجام می‌شود.

«آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل در سال ۲۰۲۰ در این باره گفت که در حالی که همه ما در یک دریا شناور هستیم، واضح است که برخی در سوپرقایق‌های تفریحی هستند و برخی دیگر در قایق‌های پر ازدحام مرگبار.

انتهای پیام/