نمایش بینوایان، هیاهوی بسیار برای هیچ/وقتی سلبریتیها توانایی اجرای نمایش موزیکال را ندارند
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، نمایش موزیکال بینوایان به کارگردانی "حسین پارسایی" این شبها در سالن رویال اسپیناس روی صحنه میرود و توانسته مخاطبان بسیاری را به واسطه حضور چهره های سینمای به خود جذب کند.
پارسایی سال گذشته در چنین تجربهای نمایش موزیکال الیورتوئیست را در تالار وحدت روی صحنه برد و توانست به واسطه فروش بالا ماههای زیادی را با این اثر نمایشی روی صحنه بماند. الیورتوئیست در زمان اجرای خود نقدها و نظرات متفاوتی را به همراه داشت.
حضور بازیگران چهره در الیورتوئیست یکی از نقاط مهم نقد منتقدین بود. منتقدینی که حضور تعداد بالای بازیگران سلبریتی در یک تئاتر تنها برای فروش بیشتر را مخالف با رسالت اصلی این رشته هنری می دانستند. البته الیورتوئیست نقاط مثبت خود را نیز به همراه داشت.
در نمایش الیورتوئیست در کنار بازیگران سلبریتی، بازیگران جوان و آگاه به نمایش موزیکال حضور داشتند که در بسیاری از موارد ضعف های بازیگران چهره در چنین آثاری را پوشش می دادند اما انگار برای اثر تازه پارسایی اتفاقاتی دیگر افتاده است.
بینوایان که از همان ابتدا مورد نقد تمامی اهالی تئاتر بود، این بار با چهره های بیشتری روی صحنه رفت. سالن غیر تخصصی تئاتر اسپیناس پالاس به نوعی مکانی مجلل برای نمایشی پیشه محور ساخته بود. نمایشی که در مقایسه با الیورتوئیست اهمیت کمتری به جوانان داده است.
یکی از نقاط مهم نقد بر نمایش بینوایان عدم توانایی بازیگران سلبریتی آن در خوانش درست متن به صورت موزیکال است. اکثریت تماشاگران این اثر نمایشی معتقد هستند که اکثریت بازیگران این اثر به شدت در ادای درست واژه ها قاصرند و در بیشتر دقایق از متن چیزی را متوجه نمی شوند.
اصرار بر خوانش تک یا تک خوانی از سوی بازیگران چهره به آنجا کشیده که برخی حتی در بخشهایی از نمایش مجبور می شوند از هیاهو و صدای زیاد به سکوت پناه ببرند. بیشترین نقد در این باره معطوف به پریناز ایزدیار، امیرحسین فتحی، نوید محمدزاده و سحر دولتشاهی است که در بخشهای تک خوانی به طرز ملموسی از نا آشنایی خود نسبت به هنر تئاتر موزیکال خبر می دهند.
این بازیگران ریتم را نشناخته و در اکثریت مواقع برای شروع خوانش به اشاره رهبر ارکستر "بردیا کیارس" نیازمندند. بازیگرانی که شاید اگر مثل الیورتوئیست صدایشان زیر صدای بازیگران واقعی این رشته قرار می گرفت اتفاق بهتری روی صحنه می افتاد.
یکی دیگر از نقاط ضعف نمایش بینوایان در مشکلات زیاد صدای سالن است. به نحوی که صدای موسیقی تا حدی بلند است که بیشتر متن از دست مخاطب می رود. اتفاقی که به راحتی می توان در یک سالن اختصاصی تئاتر آن را حل کرد.
مکان دور هتل اسپیناس پالاس و همچنین قیمت هنگفت بلیت دیگر مشکل اصلی نمایشی است که انگار تنها برای ثروتمندان ترتیب داده شده است. به گفته اکثریت تماشاگران صندلیهایی که با مبالغ کمتر به فروش رسیده اند به هیچ وجه دید و صدای خوبی را برای آنان به همراه نداشته است.
بدون شک بینوایان برای کارگردان تازه وارد شده به عرصه تئاتر موزیکال گامی به شدت به عقب بوده و نسبت به اثر قبلی الیورتوئیست اشتباهات فاحشی را پیرامون خود می بیند. نمایشی که با تبعیض در تبلیغات نسبت به سایر آثار نمایشی توانست تبلیغات گسترده ای را در سطح شهر از آن خود کند.
مخاطب نمایش بینوایان با پرداخت بلیت گران قیمت به دیدار نمایشی می رود که تنها زرق و برق دارد. زرق و برقی که خیلی زود خاموش شده و به کسالت و ملالت مبدل می شود. نمایشی که در طراحی صحنه به دلیل مشکلات سالن ضعف های فراوان داشته و می خواهد با ویدئو پروجکشن تمام این ضعف ها را بر طرف کند.
حال باید دید آیا این نمایش همچون الیورتوئیست که به یکباره و بدون رعایت قانون به جشنواره تئاتر فجر راه یافت می تواند بار دیگر طعم فجر را بچشد. اتفاقی که بدون شک تبعیض موجود در تئاتر را به خوبی به نمایش خواهد گذاشت. آن هم در قبال نمایشی که خود را تافته جدا بافته از تئاتر دانسته و برای اجرا به یک هتل پناه برده است.