جنجال و نژادپرستی؛ میراث هالیوود برای اسکار

خبرگزاری میزان – نود و پنجمین مراسم اسکار به عنوان بزرگ‌ترین جایزه سینمایی جهان در حالی برگزار شد که جنجال و نژادپرستی همچنان به عنوان دو مشخصه اصلی آن شناخته و دانسته می‌شوند.

جایزه اسکار مراسم سینمایی سالانه‌ای است که در سال‌های برگزاری خود به شدت تحت تاثیر خصیصه‌های منفی مانند نژادپرستی، زن ستیزی و جنجال سینمای آمریکا قرار داشته است و اگرچه در پی رسوایی نژادپرستانه دهه ۱۹۷۰ ناچار به عذرخواهی شد، اما نتوانست گام موثری در رفع برتری سفیدپوستان در ساختار خود انجام دهد.

در واقع اسکار در این زمینه در مسیر صنعت جزیره‌ای هالیوود گام بر می‌دارد که تاریخش مملو از رویکرد‌های نژادپرستانه است و سیاهپوستان و آسیایی تبار‌ها را هدف قرار می‌دهد؛ صنعت سینمای آمریکا استعداد‌های رنگین پوست به ویژه سیاهپوست را یا به خود نمی‌پذیرد یا فضای محدودی برای هنرنمایی به آن‌ها می‌دهد و در عین حال، کلیشه‌های نژادپرستانه را منعکس کرده و تعمیق می‌بخشد.

بررسی‌های آماری واقعیت هولناک نژادپرستی در سینمای آمریکا را بهتر آشکار می‌کنند؛ در شرایطی که رنگین پوستان ۳۷ درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند و خریدار حدود ۵۰ درصد بلیط‌های سینما هستند، صنعت سینمای آمریکا تحت سیطره مردان سفیدپوست زیر ۶۵ سال قرار دارد و تقریبا هر شش استودیو بزرگ هالیوود توسط سفیدپوستان و عمدتا مردان سفیدپوست اداره می‌شوند.

همین رویه را در جایزه اسکار نیز می‌توان مشاهده کرد؛ مردان سفیدپوست غالب جایزه‌ها در بخش‌های مختلف را درو می‌کنند و زنان و رنگین پوستان به شکل استثنایی می‌توانند پیروز این نبرد نابرابر باشند.

البته مشکل در آکادمی اسکار درست از نقطه بالا یعنی از هیئت مدیره تقریبا کامل سفیدپوست آغاز می‌شود و نقطه پایانی برای آن متصور نیست، زیرا کسانی که نامزد جایزه اسکار می‌شوند، به طور خودکار به آکادمی ملحق می‌شوند!

نود و پنجمین جایزه اسکار در حالی با اعلام نام چهار نامزد آسیایی برای نخستین بار در یک قرن گذشته پیش رفت که چهره نژادپرستانه این آکادمی همچنان چهره شناخته شده‌ای است.

نکته قابل تامل این که ۸۱ درصد رای دهندگان آکادمی اسکار ۲۰۲۳ سفیدپوست و ۶۷ درصد آنان مرد بودند.

اسکار هرگز حتی سعی نکرده که تعصب خود را نسبت به بازیگران و فیلمسازان سفیدپوست پنهان کند و این رویکرد حتی امسال در بخش معرفی بهترین فیلم بین المللی نیز خود را از طریق نامزدی نهایی چهار فیلم اروپایی به کارگردانی چهار مرد سفیدپوست نشان داد و بار دیگر ثابت کرد که تعصب نژادپرستانه و اروپایی، محور نگاه آن‌ها بوده است.

اسکار همچنان برای رنگین پوستان به ویژه زنان رنگین پوست یک اتفاق ناخوشایند است؛ در سال ۲۰۰۲، هالی بری، نخستین زن سیاهپوستی بود که برنده بهترین بازیگر زن اسکار شد و ۲۰ سال بعد، هنوز هم او نخستین و تنها بازیگر زن سیاهپوست دارنده این عنوان است.

در واقع، غیرمعمول نیست که مردم با این تصور که هیچ فیلم خوبی توسط زنان یا رنگین پوستان ساخته نشده، تعصبات نژادی و جنسیتی اسکار را نادیده بگیرند، اما بیشتر اوقات، فیلم‌هایی که توسط افراد رنگین پوست یا زنان کارگردانی می‌شوند، اصلا به رقابت راه داده نمی‌شوند

این سیستم تبعیض آمیز در اسکار همچنان ادامه دارد، زیرا صدا‌های غیرسفید به اندازه کافی مهم نیستند که گفته یا شنیده شوند.

به همین دلیل نیاز به تغییر انقلابی در کالیدوسکوپ فیلمسازی وجود دارد و این تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که فرهنگی که بین «ما» و «آن ها» شکاف ایجاد می‌کند، اگر نه نابود، دستکم کاهش یابد.

انتهای پیام/