حمایت‌ها در ارتقا بخش کشاورزی کافی نیست
یک کارشناس کشاورزی گفت: کار کشاورزی با همکاری، همیاری و به صورت متحد با ارگان‌ها و سازمان‌های مربوطه به نتیجه خواهید رسید.
خبرگزاری میزان -
با توجه به افزایش قیمت جهانی غذا، با فعال شدن ظرفیت‌های بالقوه و کشف نشده در بخش کشاورزی فرصت ایجاد اشتغال و رشد و توسعه بسیاری از صنایع وابسته فراهم می‌گردد و کشاورزی و صنعت بعنوان مکمل یکدیگر می‌توانند همدیگر را پشتیبانی نمایند، ولی متأسفانه تسهیلات مناسب و کارآمدی از سوی دولت برای پیشبرد خط تولید وتجارت در اختیار کشاورزان و تجار قرار نمی‌گیرد و استفاده از این شرایط بالقوه برایشان محیا نیست.
در همین راستا با اسماعیل شهبازی کارشاس کشاورزی به گفت و گویی مشروح پرداختیم تا ضمن آگاهی از مشکلات و چالش‌های حوزه‌ی کشاورزی، با روش‌ها و انواع حمایت‌هایی که می‌تواند این حوزه را ارتقاء بخشد، بیشتر آشنا شویم.
میزان: حوزه‌ی کشاورزی در هر کشور به چه میزان اهمیت دارد؟
شهبازی: همان گونه که یک میزبان برای میهمانان خود ارزش قائل است، تمامی بوته‌ها و درخت‌ها موجودات زنده‌ای هستند که بر روی زمین‌های کشاورزی مهمان هستند و باید از سوی مسئولین ذی ربط به صورت کاملا اصولی پذیرایی شوند و در این میان کشاورزان تنها وظیفه‌ی اجراء را دارند، این تشبیه خوبی است تا ارزش کشاورزی و تولید محصول کشاورزی در کشور بیشتر دانسته شود.
میزان: در گذشته با وجود کمتر بودن امکانات و علوم، چطور مشکلات کشاورزی کمتر احساس می‌شد؟
شهبازی: در گذشته که هیچ سازمان و ارگانی وجود نداشت، کشاورزان و دامداران وظایف خود را با نظم و اصول هرچه تمام‌تر انجام می‌دادند و فقط تعداد افراد انگشت شماری بر کار این افراد نظارت می‌کردند و درحال حاضر که علم پیشرفت کرده است و افراد زیادی برای رشد کشاورزی کمک می‌کنند، ولی مهم‌ترین بخش که بخش نظارتی است وظیفه‌ی خود را به خوبی انجام نمی‌دهد.
میزان: حال که علم پیشرفت کرده چه اقداماتی می توان برای رفع مشکلات در حوزه کشاورزی انجام داد؟
شهبازی: با پیشرفت علم و تخصصی شدن الگو‌های کشت، سازمان‌های حمایتی باید دایره فعالیت‌های خود را بیشتر و بیشتر کنند تا ضمن نداشتن مشکلاتی از نظیر کمبود، هیچ کشاورزی متحمل ضرر و زیان نشود.
میزان: وظیفه‌ی افرادی که کار نظارت را باید انجام دهند چیست؟
شهبازی: افرادی که نظارت‌های لازم را انجام می‌دهند باید مشکلات پیش روی پیشرفت کشاورزان را به ارگان‌های مربوطه انتقال دهند تا این ارگان‌ها مشکلات را بررسی و در نهایت به آن‌ها رسیدگی کنند.
میزان: مشکلات اساسی کشاورزان و راه حل این مشکلات چیست؟
شهبازی: کشاورزان در حال حاضر دو مشکل اساسی دارند که مشکل نخست باید از سوی وزارت جهاد کشاورزی با ارایه‌ی الگو‌های کشت و پیش بینی شرایط آب و هوایی حل شود و مشکل دوم را دولت باید از طریق تخصیص تسهیلات و اعتبارات به آن‌ها حل کند.
میزان: به غیر از دولت چه نهاد‌هایی می‌توانند یاری دهنده‌ی کشاورزان باشند؟
شهبازی: از تشکیلات تجاری و بازرگانی انتظار می‌رود تا کشاورزان را در راستای استاندارد سازی و بسته بندی محصول یاری دهد تا محصولات خود را با استاندارد‌های جهانی به بازار‌های بین المللی صادر کنند.
میزان: آیا استفاده از علوم وفنون نوین در کشاورزی را موثر می‌دانید؟
شهبازی: با توجه به پبشرفت‌هایی که در زمینه‌ی علم وفناوری صورت گرفته است باید از این پیشرفت‌ها و فنون نوین در حوزه‌ی کشاورزی نیز استفاده شود تا هم از هزینه‌های تولید کاسته شود و هم کمک یار کشاورزان در تمامی مراحل کشت باشد.
میزان: حمایت‌ها باید چه ضوابطی داشته باشند؟
شهبازی: حمایت‌ها باید به موقع، هدف‌مند و همراه با مطالعه دقیق و متناسب با شرایط و ضوابط زمین‌های کشاورزی صورت گیرد تا هیچ یک از مشکلاتی که هم اکنون با آن‌ها مواجه هستیم برایمان تکرار نشود، از کشاورز گرفته تا مصرف کننده همگی افرادی هستند که با مشکل روبرو هستند.
میزان: در قیمت گذاری از نظرات چه کسانی باید استفاده شود؟
شهبازی: تمام افراد و سازمان‌هایی که وظیفه‌ی قیمت گذاری در هر محصول را دارند باید از رئیس اتحادیه‌ی آن محصول مشاوره بگیرند تا نظرات همه ی افراد با یک دیگر همخوانی داشته باشد، این عدم همخوانی افکار به وضوح در بین اینگونه افراد دیده می‌شود.
میزان: آیا با تکمیل حمایت‌ها و اجراء تصمیمات، مشکلات حل می‌شود؟
شهبازی: خیر، اقداماتی که از سوی هر ارگان وسازمانی صورت می‌گیرد باید در راه تکمیل پروژه‌ی خود نتایج این اقدامات را بررسی کنند و مورد ارزیابی قرار دهند، اما متاسفانه این وظیفه نیز به درستی و کامل انجام نمی شود و این امر موجب می شود تا برای اقدامات آینده‌ی خود اطلاعات کافی نداشته باشند.
میزان: آیا معلومات کافی برای توسعه‌ی حوزه کشاورزی در کشور را داریم؟
شهبازی: ادعا می‌کنم که از نظر معلومات، اطلاعات و دانش در توسعه‌ی پایدار کشاورزی، بالاتر از سطح جهانی قرار داریم، اما نیرو‌های انسانی ایرانی متاسفانه به کار گرفته نمی‌شوند و نتیجه‌ی آن بیکاری این افراد است.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، بخش کشاورزی می‌تواند بستر ساز توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور محسوب شود و بسیاری از شاخه‌های صنعتی را راه اندازی و پشتیبانی نماید.
با توجه به افزایش قیمت جهانی غذا، با فعال شدن ظرفیت‌های بالقوه و کشف نشده در بخش کشاورزی فرصت ایجاد اشتغال و رشد و توسعه بسیاری از صنایع وابسته فراهم می‌گردد و کشاورزی و صنعت بعنوان مکمل یکدیگر می‌توانند همدیگر را پشتیبانی نمایند، ولی متأسفانه تسهیلات مناسب و کارآمدی از سوی دولت برای پیشبرد خط تولید وتجارت در اختیار کشاورزان و تجار قرار نمی‌گیرد و استفاده از این شرایط بالقوه برایشان محیا نیست.
در همین راستا با اسماعیل شهبازی کارشاس کشاورزی به گفت و گویی مشروح پرداختیم تا ضمن آگاهی از مشکلات و چالش‌های حوزه‌ی کشاورزی، با روش‌ها و انواع حمایت‌هایی که می‌تواند این حوزه را ارتقاء بخشد، بیشتر آشنا شویم.
میزان: حوزه‌ی کشاورزی در هر کشور به چه میزان اهمیت دارد؟
شهبازی: همان گونه که یک میزبان برای میهمانان خود ارزش قائل است، تمامی بوته‌ها و درخت‌ها موجودات زنده‌ای هستند که بر روی زمین‌های کشاورزی مهمان هستند و باید از سوی مسئولین ذی ربط به صورت کاملا اصولی پذیرایی شوند و در این میان کشاورزان تنها وظیفه‌ی اجراء را دارند، این تشبیه خوبی است تا ارزش کشاورزی و تولید محصول کشاورزی در کشور بیشتر دانسته شود.
میزان: در گذشته با وجود کمتر بودن امکانات و علوم، چطور مشکلات کشاورزی کمتر احساس می‌شد؟
شهبازی: در گذشته که هیچ سازمان و ارگانی وجود نداشت، کشاورزان و دامداران وظایف خود را با نظم و اصول هرچه تمام‌تر انجام می‌دادند و فقط تعداد افراد انگشت شماری بر کار این افراد نظارت می‌کردند و درحال حاضر که علم پیشرفت کرده است و افراد زیادی برای رشد کشاورزی کمک می‌کنند، ولی مهم‌ترین بخش که بخش نظارتی است وظیفه‌ی خود را به خوبی انجام نمی‌دهد.
میزان: حال که علم پیشرفت کرده چه اقداماتی می توان برای رفع مشکلات در حوزه کشاورزی انجام داد؟
شهبازی: با پیشرفت علم و تخصصی شدن الگو‌های کشت، سازمان‌های حمایتی باید دایره فعالیت‌های خود را بیشتر و بیشتر کنند تا ضمن نداشتن مشکلاتی از نظیر کمبود، هیچ کشاورزی متحمل ضرر و زیان نشود.
میزان: وظیفه‌ی افرادی که کار نظارت را باید انجام دهند چیست؟
شهبازی: افرادی که نظارت‌های لازم را انجام می‌دهند باید مشکلات پیش روی پیشرفت کشاورزان را به ارگان‌های مربوطه انتقال دهند تا این ارگان‌ها مشکلات را بررسی و در نهایت به آن‌ها رسیدگی کنند.
میزان: مشکلات اساسی کشاورزان و راه حل این مشکلات چیست؟
شهبازی: کشاورزان در حال حاضر دو مشکل اساسی دارند که مشکل نخست باید از سوی وزارت جهاد کشاورزی با ارایه‌ی الگو‌های کشت و پیش بینی شرایط آب و هوایی حل شود و مشکل دوم را دولت باید از طریق تخصیص تسهیلات و اعتبارات به آن‌ها حل کند.
میزان: به غیر از دولت چه نهاد‌هایی می‌توانند یاری دهنده‌ی کشاورزان باشند؟
شهبازی: از تشکیلات تجاری و بازرگانی انتظار می‌رود تا کشاورزان را در راستای استاندارد سازی و بسته بندی محصول یاری دهد تا محصولات خود را با استاندارد‌های جهانی به بازار‌های بین المللی صادر کنند.
میزان: آیا استفاده از علوم وفنون نوین در کشاورزی را موثر می‌دانید؟
شهبازی: با توجه به پبشرفت‌هایی که در زمینه‌ی علم وفناوری صورت گرفته است باید از این پیشرفت‌ها و فنون نوین در حوزه‌ی کشاورزی نیز استفاده شود تا هم از هزینه‌های تولید کاسته شود و هم کمک یار کشاورزان در تمامی مراحل کشت باشد.
میزان: حمایت‌ها باید چه ضوابطی داشته باشند؟
شهبازی: حمایت‌ها باید به موقع، هدف‌مند و همراه با مطالعه دقیق و متناسب با شرایط و ضوابط زمین‌های کشاورزی صورت گیرد تا هیچ یک از مشکلاتی که هم اکنون با آن‌ها مواجه هستیم برایمان تکرار نشود، از کشاورز گرفته تا مصرف کننده همگی افرادی هستند که با مشکل روبرو هستند.
میزان: در قیمت گذاری از نظرات چه کسانی باید استفاده شود؟
شهبازی: تمام افراد و سازمان‌هایی که وظیفه‌ی قیمت گذاری در هر محصول را دارند باید از رئیس اتحادیه‌ی آن محصول مشاوره بگیرند تا نظرات همه ی افراد با یک دیگر همخوانی داشته باشد، این عدم همخوانی افکار به وضوح در بین اینگونه افراد دیده می‌شود.
میزان: آیا با تکمیل حمایت‌ها و اجراء تصمیمات، مشکلات حل می‌شود؟
شهبازی: خیر، اقداماتی که از سوی هر ارگان وسازمانی صورت می‌گیرد باید در راه تکمیل پروژه‌ی خود نتایج این اقدامات را بررسی کنند و مورد ارزیابی قرار دهند، اما متاسفانه این وظیفه نیز به درستی و کامل انجام نمی شود و این امر موجب می شود تا برای اقدامات آینده‌ی خود اطلاعات کافی نداشته باشند.
میزان: آیا معلومات کافی برای توسعه‌ی حوزه کشاورزی در کشور را داریم؟
شهبازی: ادعا می‌کنم که از نظر معلومات، اطلاعات و دانش در توسعه‌ی پایدار کشاورزی، بالاتر از سطح جهانی قرار داریم، اما نیرو‌های انسانی ایرانی متاسفانه به کار گرفته نمی‌شوند و نتیجه‌ی آن بیکاری این افراد است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *