فرودگاه بینالمللی رهاشده در پایتخت!
به گزارش خبرگزاری میزان، فرودگاههای بینالمللی در جهان نقشی مهم در اقتصاد کشورها ایفا میکنند، همین امر موجب شده طی یک دهه اخیر توسعه هرچه بیشتر این فرودگاهها به خصوص در منطقه غرب آسیا در دستور کار دولتها قرار گیرد به طوری که حالا این منطقه به عنوان یکی از مقاصد پر ترافیک هوایی در دنیا شناخته میشود.
تجهیز، احداث و بهرهبرداری از فرودگاههای متعدد در غرب آسیا در کنار افزایش ناوگان شرکتهای هواپیمایی و برقراری مسیرهای پروازی پرشمار، هرکدام از این فرودگاهها را به یک شتابدهنده قدرتمند برای اقتصاد کشورهای منطقه مبدل ساخته است.
با افتتاح فاز نخست فرودگاه بینالمللی امام خمینی(ره) با ظرفیت اعزام و پذیرش سالیانه 5 میلیون مسافر در سال 1384، طرح ایجاد یک فرودگاه با ظرفیت بالای اعزام و پذیرش مسافر و ارسال و دریافت بار در کشورمان کلید خورد.
شش سال پس از افتتاح فاز نخست فرودگاه بینالمللی امام خمینی(ره) دولت در برنامه پنجم توسعه (برای اجرا در فاصله سال های 1390 تا 1394) طرح تبدیل این فرودگاه به شهر فرودگاهی را برای تقویت موقعیت کشور در شبکه حمل و نقل هوایی منطقه غرب آسیا به تصویب رساند و بالاخره در سال 1394 شرکت شهر فرودگاهی امام خمینی(ره) درست ده سال پس از افتتاح فاز نخست فرودگاه امام ؛ تاسیس شد و آغاز بکار کرد.
با تاسیس شرکت شهر فرودگاهی امام خمینی(ره) برنامه توسعه این مجموعه برای اجرا در بازههای زمانی پنج، ده و پانزده ساله در سال 1397 تصویب شد تا پس از سی سال فرودگاه بینالمللی امام خمینی(ره) به قطب اول بار و قطب دوم مسافر در منطقه تبدیل شود.
تاسیس شهر فرودگاهی و تنظیم سند توسعهای برای آن متشکل از فرودگاه بینالمللی، منطقه آزاد تجاری و ویژه اقتصادی دربرگیرنده همه الزامات و زیرساختهای مورد نیاز برای ایجاد یک مجموعه سودآور اقتصادی بود، اما نکات مهمی در خصوص آن وجود دارد، تعیین بازه زمانی سی ساله برای تبدیل فرودگاه امام به قطب دوم مسافر در منطقه در شرایطی است که این مهم نیازمند توسعه ناوگان هوایی و مقاصد پروازی است در حالیکه هیچ چشم اندازی برای توسعه ناوگان هوایی کشور وجود ندارد، کندی اجرای پروژهها در مجموعه شهر فرودگاهی نیز یکی دیگر از نکات حائز اهمیت است، به طور مثال ساخت ترمینال دوم آن با ظرفیت 5 میلیون مسافر در سال از شهریور 1389 شروع شد و پس از کش و قوسهای فراوان در خرداد 1398 به پایان رسید و مورد بهرهبرداری قرار گرفت.
این در حالی است که در همین بازه زمانی و شاید کمتر از آن، پروژههای فرودگاهی در مقیاس بسیار بزرگتر در کشورهای غرب آسیا به بهرهبرداری رسید و به نظر نمیرسد حتی در صورت تکمیل سند توسعهای شهر فرودگاهی (به فرض افزایش ناوگان هوایی و مقاصد پروازی) این مجموعه به جایگاهی که برای آن تعریف شده برسد.
مثال دیگری از کندی روند پروژهها در شهر فرودگاهی، ساخت ترمینال سوم این مجموعه است، بر اساس برنامه توسعهای شهر فرودگاهی فاز نخست این ترمینال میبایست تا سال 2022 مورد بهرهبرداری قرار میگرفت اما علیرغم وعدههای متعدد مدیران عامل شهر فرودگاهی؛ هنوز حتی خبری از شروع عملیات احداث این ترمینال نیست.
اداره فرودگاه همچنان با سرپرست
مرحوم قاسمی وزیر سابق راه و شهرسازی در یکی از آخرین برنامههایی که در بین خبرنگاران حضور داشت این فرودگاه را در مقایسه با فرودگاههای دنیا به شهر بزرگ در مقابل روستا تشبیه کرد.
شهر فرودگاهی امام خمینی (ره) از بدو تاسیس تاکنون هفت مدیرعامل و سرپرست داشته، در این بین برخی افراد به چشم میخورند که هیچ سابقهای در صنعت فرودگاهی نداشتند و به یکباره سکان این مجموعه را به دست گرفتند، به طور مثال محمد مهدی کربلایی مدیرعامل اسبق فروشگاههای اتکا با حکم محمد اسلامی در دی ماه 1398 به سمت مدیرعاملی شهر فرودگاهی رسید، انتصاب او در حالی صورت گرفت که نه تنها در حوزه هوانوردی و فرودگاهی، حتی در حوزه حملونقل نیز سابقهای نداشت.
تغییرات متعدد مدیران را شاید بتوان مهمترین بخش کارنامه کاری او در طول 2 سال و چهار ماه سکانداری شهر فرودگاهی دانست که البته طولانی ترین دوره مدیرعاملی این شرکت به حساب می آید، بطوریکه حتی یک فرد را ابتدا از سمتش عزل و سپس دوباره او را به هم سمت منصوب کرد!
بی نظمی و ازدحام جمعیت در ترمینال و گلایههای مسافران درحین عملیات اربعین 1400، بخش دیگری از کارنامه کاری او را شکل میدهد.
به هر ترتیب محمد مهدی کربلایی در خرداد 1401 کنار رفت و جای خود را به سعید چلندری داد و از آن تاریخ تاکنون آقای چلندری سرپرست شرکت شهر فرودگاهی امام خمینی(ره) است و با گذشت 8 ماه از انتصاب او، شهر فرودگاهی همچنان با سرپرست اداره میشود.
این عدم ثبات مدیریت و انتصاب افراد بدون تخصص در حوزه فرودگاهی را شاید بتوان یکی دیگر از مشکلات و موانع توسعه مهمترین فرودگاه بینالمللی کشور قلمداد کرد، موضوعی که توجه بیش از پیش وزارت راه و شهرسازی را میطلبد.
فرودگاه بینالمللی امام خمینی(ره) به عنوان اصلیترین درگاه ورودی و خروجی کشور باید جلوهای از فرهنگ، تمدن و پیشرفتهای کشور در عرصههای گوناگون اجتماعی و اقتصادی باشد، اما عدم توجه کافی به این مساله انتقاد گسترده وزیر راه و شهرسازی را در زمان حیات خود به همراه داشت.
انتهای پیام/