تأثیر ویژه ادبیات مکتوب بر مجالس شبیه خوانی

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، کتاب "ادبیات ایران و آیین شبیه خوانی" اثر محمدحسین ناصربخت اخیرا از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شده است. 

ادبیات ایران وآیین شبیه خوانی در سه فصل کلی طراحی شده که هر کدام بخش‌های متعددی را شامل می‌شوند.

فصل اول با عنوان تعزیه و اساطیر، که شاید بتوان آن را مهمترین و بحث برانگیزترین فصل این پژوهش به شمار آورد و حجیم‌ترین بخش کتاب را به خود اختصاص داده است، شامل بخش‌های حضور اساطیر در شبیه خوانی، نمود اندیشه اساطیری و عرفانی در مجالس تعزیه و نگاهی تطبیقی در زمینه شخصیت پردازی در ادبیات ایران و تعزیه است.

فصل دوم تحت عنوان تأثیر ساختار و الگو‌های موجود در قصص ایرانی بر تعزیه شامل دو بخش ساختار مجلس تعزیه و تأثیر ادبیات و قصص ایرانی بر آن و الگو‌های موجود در قصص ایرانی و مجالس تعزیه است.

در بخش دوم این فصل سیزده الگوی رایج در قصص ایرانی که به شبیه خوانی راه یافته‌اند مورد بررسی قرار می‌گیرند از جمله: نبرد پهلوانان، انتقام، خواب، جستجوی عاشق برای رسیدن به معشوق، سفر، گریز به سرزمین بیگانه، آزمون قهرمان، پرهیز قهرمان از عشق آلوده به گناه، قلعه گشایی، هدیه خداوندی، نجات کودک منجی، جستجوی پدر، تعقیب یک حیوان و ماجرایی جدید.

فصل سوم با عنوان حضور شعر کلاسیک در مجالس تعزیه با بخش‌هایی چون: منابع ادبی تعزیه، حضور اشعار شاعران شناخته شده فارسی در مجالس تعزیه، چرا تعزیه به شعر است؟، شعر فارسی چه امکاناتی را در اختیار سراینده مجلس می‌گذارد؟، استفاده از اشعار مشهور با توجه به معنای صوری و درونی آنها، شعر غنایی در خدمت شعر نمایشی و ...، به تاثیرات صوری ومعنوی متون مکتوب شعر کلاسیک بر تعزیه نامه‌ها می‌پردازد.