سالگرد آغاز فعالیت زندان بدنام آمریکا؛ کابوس مرگ در گوانتانامو

خبرگزاری میزان – صبری القرشی، زندانی که دو دهه از زندگی خود را در زندان گوانتانامو سپری کرده، پایانی برای رهایی خود از این دام نمی‌بیند.

به گزارش «اینترسپت»، القرشی کابوس مرگ را در قفسی در گوانتانامو، زندان بدنام آمریکا در خلیجی به همین نام در کوبا زندگی کرد؛ او اکنون همه وعده‌های مبنی بر آغاز دوباره زندگی پس از رهایی را بر باد رفته می‌بیند.

او که پس از آزادی از گوانتانامو در پی امضای قرارداد اسکان مجدد محرمانه با وزارت خارجه آمریکا برای ادامه زندگی به عنوان یک فرد آزاد به قزاقستان فرستاده شد، می‌گوید: من وضعیت اقامت رسمی، کارت شناسایی، حق کار و تحصیل و حق ملاقات با خانواده را ندارم؛ به من گفته اند که هیچ حقی ندارم.

او که در گوانتانامو استعداد نقاشی را در خود کشف کرد، اکنون دیگر حتی علاقه ای به طراحی‌های مفهومی و پیچیده ندارد.

این فقط القرشی نیست که در ساختمانی که برای او تدارک دیده شده، زندانی است، وضعیت برای دیگر زندانیان آزاد شده از گوانتانامو مشابه است و آن‌ها برای حتی کوچک ترین امور روزمره باید از سازمان‌های امدادی کمک بخواهند، زیرا بدون داشتن کارت شناسایی و هویت هیچ اداره یا نهادی به آنان خدمات ارائه نمی‌کند.

آن‌ها حتی هیچ امکانی برای طرح اعتراض قانونی به شرایطی که در آن گرفتار شده اند، ندارند.

 در واقع وی در شرایطی زندگی می‌کند که کاملا در تضاد با ثباتی ست که وزارت خارجه آمریکا مدعی تضمین آن در قراردادش بود.

اکنون وزارت خارجه و اداره مبارزه با تروریسم آمریکا ادعا می‌کنند که پس از پایان قراردادهای امنیتی در مورد اسکان مجدد، مسئولیت رفتار با بازداشت شدگان سابق بر عهده دولت‌های میزبان است؛ در حالی که دولت‌های میزبان تشویق می‌شوند تا با ما مشورت کنند، دولت آمریکا هیچ گونه نظارتی بر رفتار با افراد اسکان داده شده، اعمال نمی‌کند؛ ما فقط دولت‌های میزبان را تشویق می‌کنیم که مسئولیت‌های خود را به صورت انسانی با در نظر گرفتن تدابیر امنیتی مناسب انجام دهند.

یکی از اعضای گروه حقوق بشر  Reprieve می‌گوید که زمانی که قرارداد دو ساله بین کشورهای میزبان مانند قزاقستان، امارات و سنگال و وزارت خارجه منقضی شود، دیگر ابزاری برای حفظ این موضوع وجود ندارد که کشورهای میزبان با زندانیان اسکان داده شده با رعایت حقوق اولیه بشر رفتار کنند.

وی افزود: همین امر سبب می‌شود تا آنان هرگونه که بخواهند با افرادی که آمریکا به آن‌ها انگ تروریست زده، رفتار کنند؛ به عنوان مثال، سنگال اقدام به زندانی کردن یا اخراج اجباری آنان به لیبی کرد.

گوانتانامو، مرکز شکنجه متهمان

بر اساس گزارش مرکز حقوق اساسی، 86 درصد از مردان زندانی در گوانتانامو برای جایزه فروخته شدند؛ با وجود این، زندانیان گوانتانامو به شکلی وحشیانه شکنجه شده و از ابتدایی ترین حقوق زندگی خود محروم می شدند.

شدت شکنجه‌ها و آسیب‌های جسمی و روانی به این زندانیان که عمدتا بدون ارتکاب جرم دستگیر شده و هیچگاه محاکمه نشدند، به حدی بالا بود که برخی از آن‌ها اندک زمانی پس از آزادی مردند.

• بیشتر بخوانید:
•  مسن ترین زندانی گوانتانامو پس از ۱۷ سال حبس آزاد شد
• تاریخ فاجعه‌بار زندان گوانتانامو

افزایش درخواست‌ها از آمریکا برای بستن گوانتانامو

اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا  ACLU در بیست و یکمین سالگرد فعالیت گوانتانامو با انتشار بیانیه ای اعلام کرد: 21 سال از نخستین باری که دولت آمریکا در پی آغاز طولانی ترین جنگ خارجی تاریخ خود زندانیان را به زور به زندان نظامی خود در خلیج گوانتانامو آورد، می‌گذرد؛  از سال 2002، 779 مرد و پسر مسلمان در گوانتانامو زندانی شده‌اند که تقریبا علیه هیچ یک از آن‌ها اتهامی مطرح نشده و هیچ یک دادگاهی نشده اند.

در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: در حال حاضر، 35 مرد به طور نامحدود در آن جا بازداشت هستند، 23 نفر از آن‌ها هرگز به جرمی متهم نشده اندو 20 نفر از آن‌ها در انتظار انتقال یا آزادی هستند که برخی از آن‌ها سال‌هاست که تبرئه شده اند؛  بسیاری از این مردان بازماندگان شکنجه هستند و برخی قبل از فرستاده شدن به گوانتانامو در سایت‌های سیاه سیا ناپدید شدند؛ همه آن‌ها در معرض آسیب‌های جسمی و روانی ناشی از بازداشت طولانی مدت نامحدود قرار گرفته اند.

مدیر پروژه امنیت ملی ACLU تاکید کرد: ما هرگز نمی‌توانیم وحشت‌های شکنجه، بازداشت نامحدود و محاکمه‌های ناعادلانه را که گوانتانامو را برای بیش از دو دهه تعریف کرده‌اند، فراموش کنیم یا بپذیریم؛ تصاویر نمادین زندانیان به طور شرم آور و در سطح جهانی پاک نشدنی باقی می‌مانند؛ ... نسل‌ها آمده و رفته است، اما بی‌عدالتی گوانتانامو همچنان پابرجاست؛ مسیر پیش رو روشن است و دولت بایدن باید مردانی را که متهم به جرمی نشده و کسانی که سال‌ها تبرئه شده‌اند، آزاد کند؛ بایدن باید سرانجام گوانتانامو را به پایانی مسئولانه برساند.

سازمان عفو بین الملل نیز ضمن محکوم کردن نقض مداوم حقوق بشر در گوانتانامو طی 21 سال، اعلام کرد: این غم انگیز است که 21 سال پس از افتتاح یک بازداشتگاه دریایی که به طور خاص برای فرار از حاکمیت قانون طراحی شده است، دولت آمریکا به بازداشت 35 مرد در این بازداشتگاه ادامه می‌دهد.

در بخشی از بیانیه این سازمان آمده است: کمیسیون‌های نظامی که برای محاکمه برخی از بازداشت‌شدگان ایجاد شده‌اند، ناکارآمد و ناعادلانه بوده و از داوری بی‌طرف و دسترسی متهمان به شواهد حیاتی محروم شده‌اند؛ بایدن بالاخره باید این اشتباه را اصلاح کند و باید تمام زندانیان باقیمانده را که متهم به جنایات نشده اند، به کشورهایی منتقل کند که در آن امن باشند و حقوق بشر آن‌ها رعایت شود؛ این امر باید از طریق حل و فصل عادلانه قضایی و بدون توسل به مجازات اعدام انجام شود.

در بیانیه مذکور تاکید شده است که گوانتانامو لکه‌ای محو نشدنی در تاریخ آمریکاست و بیش از دو دهه پس از افتتاح آن، بایدن بالاخره باید این فصل را ببندد و اطمینان حاصل کند که هرگز تکرار نخواهد شد.

انتهای پیام/