آقاجانیان: مقابل آمریکا برای تساوی به زمین نرفتیم/ اختلاف فوتبال ایران با انگلیس 6 گل نیست

خبرگزاری میزان - مارکار آقاجانیان، مربی تیم ملی فوتبال ایران و دستیار کارلوس کی‌روش درباره عملکرد ایران در جام جهانی 2022 صحبت‌هایی انجام داد که در زیر می‌خوانید.

*سال ۶۱ یا ۶۲ در زمان سرمربیگری ناصر حجازی در شرایطی که ۱۸ سال داشتم،  ۴-۳ بازی برای استقلال انجام دادم و شاگردی حجازی باعث افتخار من بود.

*یاد باشگاه پاس به خیر، اما مقداری درباره سابقه مربیگریم را بگویم. جوانانی که سن‌شان نمی‌رسد یا اطلاعی ندارند، فکر می‌کنند من از دوره حضور کی‌روش در تیم ملی مربیگری را شروع کردم. در شرایطی که از سال ۲۰۰۶ مربیگری را شروع کردم. سرمربی عقاب و کل تیم‌های متعلق به داماش بودم. مربی تیم ملی المپیک و تیم ب بودم که با پرویز مظلومی قهرمان غرب آسیا شدیم. آنالیزور امیر قلعه نویی در جام ملت‌های ۲۰۰۷ بودم. 

*قبل از آغاز همکاری با کی‌روش با تیم داماش ایرانیان تهران از لیگ دسته دوم به لیگ یک صعود کردیم و سپس به تیم ملی آمدم. در آن زمان علیرضا جهانبخش را در شرایطی که ۱۶ سالش بود در تیم بزرگسالان بازی دادم و خودم به کی‌روش معرفی‌اش کردم. 

*دوره ای در تیم امید دستیار منصوریان بودم. در سال ۲۰۰۹ مدرک حرفه ای پرولایسنس گرفتم. قبل از آغاز کرونا، در ارمنستان دوره ای با تدریس دل بوسکه را گذراندم. بحث هایی شده که چرا در ایران تیم نگرفتم. تیم گرفتن دست من نیست. همیشه اعلام آمادگی کردم اما نخواستند. وقتی هم به آمریکا رفتم با یک تیم زیر ۱۶ سال که در لیگ آکادمی کالیفرنیا حضور داشت کار کردم. در سه تورنمنت سوم و در یک تورنمنت دوم شدیم. در یک جام حذفی نیز از ۶۴ تیم چهارم شدیم. آن باشگاه امکانات زیادی داشت. در کل مربیگری را از تیم ملی شروع نکردم بلکه قبل از آن هم مربی بودم.

*هر کدام چالش‌های خودش را داشت. در جام جهانی ۲۰۱۴ تیم ما باتجربه تر بود و بازیکنان از لحاظ سنی و تجربه شرایط خیلی بهتری داشتند. در دیدار اول مقابل تیم قوی نیجریه خوب کار کردیم و برابر آرژانتین هم بچه‌ها هرچه داشتند، گذاشتند. در دیدار پایانی مقابل بوسنی به لحاظ بدنی افت داشتیم که طبیعی بود. 

*اگر در آن زمان VAR بود، شاید پنالتی روی دژاگه هم اعلام می‌شد و شرایط به شکل دیگری رقم می‌خورد. در جام جهانی ۲۰۱۸ با کسب چهار امتیاز صعود نکردیم، اما در ۲۰۲۲ با همین تعداد امتیاز می‌توانستیم صعود کنیم. در ۲۰۱۸ شرایط آماده سازی  بهتر بود. با تیم‌هایی مثل تونس، الجزایر، شیلی و سایر تیم‌های خوب بازی کردیم. آخرین اردوی تیم ملی نیز در ترکیه بود که ۲۰ روز زمان داشتیم. یک بازی خیلی خوب هم با این تیم داشتیم که هرچند باختیم اما خیلی به ما کمک کرد.

*۵۰ درصد ارنج تیم ملی در دیدار با مراکش نسبت به بازی با ترکیه تغییر کرد. یک هفته یا ۱۰ روز زودتر به روسیه رفتیم و زمان خوبی داشتیم، اما این جام جهانی قطر شرایط خیلی متفاوت بود.

*برای سطح فوتبالی که ما داریم، این اردوها خیلی می‌تواند کمک کند. یک هفته قبل از شروع جام جهانی  قطر همه بازیکنان را ما اضافه شدند، اما فرق ما با تیم‌های دیگر این بود که اکثر بازیکنان تیم‌های دیگر هر ۴،۵ یا شش روز بازی می‌کردند. درحالیکه به جز ۶-۵ نفر بیشتر بازیکنان ما تعویضی بودند و از لحاظ بدنی شرایط خوبی نداشتند. زمان آماده سازی برای ما خیلی مهم بود اما طبق آمار ایران جزء دونده ترین تیم‌ها بود.

*بیشتر شرایط روحی و روانی بود. می‌دانستیم آمریکا به این دلیل که نیاز به برد دارد، اما بازی قبلی‌اش با انگلیس را در ورزشگاه مشاهده کردیم. مشکل این تیم این بود که با وجود رو اختیار داشتن توپ، نمی‌توانست موقعیت درست کند. این‌ها را می‌دانستیم. اگر توجه کنید با وجود اینکه مقابل ما در نیمه اول مالکیت توپ را در اختیار داشتند اما موقعیت خاصی ایجاد نکردند. همیشه کی‌روش می‌گوید یک غفلت یا اشتباه در سطح جام جهانی سبب می‌شود تیم‌ها استفاده کنند. برزیل با یک اشتباه از جام حذف شد. 

*برای مساوی به زمین نرفته بودیم. به نظرات و نقد افرادی مثل چراغپور، محصص  و مربیان کارنامه دار که واقعا کارشناس هستند، واقعا احترام می‌گذارم و از آن استفاده می‌کنم. برخی دوستان اصلا این سطح را ندیده و اظهارنظر می‌کنند ولی واقعیت این است با جسارت، دو مهاجم و ۲-۴-۴ بازی را شروع کردیم. سردار آزمون و مهدی طارمی دو مهاجم ما بودند.

*مقابل آمریکا کار را با ۲ مهاجم شروع کردیم. شاید اگر با یک مهاجم شروع می‌کردیم یک بحث دیگر داشتند و می‌گفتند تیم دفاعی است. یک نمونه مثال بزنم. بازی آمریکا و هلند را دیدید. به آمار نیمه اول نگاه کنید که چند درصد مالکیت توپ دست آمریکا بود و چه قدر آمریکا حمله کرد و چه قدر هلند. هلند روی دو ضد حمله گل زد و خیلی عقب‌تر بازی کرد‌‌. هلند هم به این دلیل که می‌دانست آمریکا چگونه بازی می‌کند، عقب نشست اما ما از وسط زمین دفاع می‌کردیم و تا این حد عقب نشسته بودیم. 

*می‌دانستیم آمریکا توپ را در اختیار دارد اما نمی‌توانست موقعیت ایجاد کند. همه تیم‌ها همدیگر را آنالیز می‌کنند و جزییات کوچک مثل یک اشتباه نتیجه را عوض می‌کند. در نیمه دوم فرصت‌هایی مثل موقعیت طارمی و سامان قدوس را داشتیم که گل نشد. فکر نمی‌کنم آمریکا دو موقعیت داشت.

*در آن بازی بچه‌ها تمرکز کامل نداشتند. اختلاف ما با انگلیس شش گل نیست و 10 بار دیگر هم بازی کنیم، این اتفاق نمی‌افتد اما برخی مشکلات سبب شد بچه‌ها تمرکز کامل نداشته باشند اما اینکه پس از نتیجه شش بر دو، یک مربی در چهار روز تیم را بازگرداند، کار هر مربی‌ای نیست، اما کی‌روش باخت را به گردن گرفت و توانست این کار را بکند.

*در رختکن به بازیکنان گفت به بازی با ولز تمرکز کنید و آن‌ها را برای آن دیدار از لحاظ روحی و روانی آماده کردیم. من خودم در آمریکا بودم. این کشور به همراه مکزیک و کانادا میزبان جام جهانی ۲۰۲۶ هستند. از سه سال قبل کار خودشان را برای آن جام جهانی شروع کرده و همه بازیکنان‌شان در اروپا بازی می‌کنند. کاپیتان ۲۲ ساله آمریکا در لیدزیونایتد و سرجینیو دست، دفاع راست ۲۳ ساله آن‌ها در میلان بازی می‌کنند. وستون مک کنی برای یوونتوس بازی می‌کند. سبک بازی آمریکا روی همان ریتم جلو رفته است.

انتهای پیام/