کولاکوویچ، مربی اشتباهی والیبال ایران/ خداحافظ ایگور

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، کار تیم ملی والیبال ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان با شکست مقابل آمریکا به پایان رسید. هر چند اگر شاگردان کولاکوویچ در این بازی به پیروزی می‌رسیدند شانسی برای صعود به جمع 6 تیم نهایی نداشتند.

ملی‌پوشان والیبال ایران در مرحله اول رقابت‌های قهرمانی جهان عملکرد نسبتا خوبی داشتند و با 4 پیروزی و یک شکست در جایگاه دوم گروه خود قرار گرفتند اما فاجعه در مرحله دوم رخ داد. شکست مقابل بلغارستان همه امیدها را برای صعود به مرحله بعد به یأس تبدیل کرد، این شکست در شرایطی رخ داد که تیم ایران در مرحله اول به راحتی تیم بلغارستان را مغلوب کرده بود اما بلغارها با آنالیز تیم ایران، به راحتی در دیدار دوم به پیروزی برسند تا یک بار دیگر ثابت شود کولاکوویچ در آنالیز تیم‌های حریف و همین طور پلن B هیچ حرفی برای گفتن ندارد.

پس از گذشت 2 سال سرمربی مونته‌نگرویی تیم ملی هنوز بازیکنان اصلی خود را نمی‌شناسد و در هر بازی از یک ترکیب استفاده می‌کند. ضمن این که او در برخی بازی‌ها مثل لیگ ملت‌ها یا تورنمنت 4جانبه اسلوونی از بازیکنان جوان استفاده کرد که این مسئله هم حربه این مربی محسوب می‌شود کولاکوویچ این بازیکنان جوان را مقابل تیم‌هایی به میدان می‌فرستاد که تیم ایران شانسی برای پیروزی نداشت و برای توجیه این شکست‌ها، جوانگرایی می‌توانست بهترین بهانه باشد.

2 سال از قرارداد کولاکوویچ گذشته و مسئولان فدراسیون والیبال به او قول داده‌اند که قراردادش 2 سال دیگر تمدید می‌شود. اشتباهی بزرگ و نابخشودنی که می تواند نابودی والیبال ایران را داشته باشد. هر چند در همین 2 سال هم تیم ملی والیبال ایران به یمن این مربی پسرفت‌های زیادی داشته و کار به جایی رسیده که  مقابل تیم‌های درجه 2 هم با مشکل مواجه می‌شود.

کولاکوویچ، ارثیه‌ای بود که داورزنی برای والیبال ایران به جا گذاشت و ضیایی باید با یک تصمیم درست عذر این مربی را بخواهد. داورزنی در آخرین روزهای ریاستش در فدراسیون والیبال عنوان کرده بود که هدف تیم ملی، حضور در جمع 4 تیم نهایی المپیک 2020 است اما در فاصله 2 سال تا المپیک، این تیم حتی در جمع 6 تیم برتر والیبال دنیا هم حضور ندارد.

در این 2 سال اگر مربی داخلی هدایت تیم ملی والیبال را بر عهده گرفته بود همین نتایج کسب می‌شد، بدون این که این همه دلار صرف حضور یک مربی خارج بی‌کیفیت شود. مربی که آنقدر آپشن در قراردادش گنجانده شده بود که نیمی از سال را به مرخصی می رفت. ای کاش حداقل این آپشن‌ها برای یک مربی طراز اول در نظر گرفته می‌شد، نه مربی که حتی جزو 10 مربی برتر دنیا هم محسوب نمی‌شود.

در حال حاضر هم والیبال ایران می‌تواند از این وضعیت خلاصی پیدا کند، به شرط این که در وهله اول فدراسیون والیبال پروژه تمدید قرارداد کولاکوویچ را به بایگانی بسپارد و سپس با استفاده از نظرات اهالی والیبال یک مربی طراز اول را به کار بگیرد.

آنچه مسلم است جامعه والیبال ایران، ادامه حضور کولاکوویچ را نمی‌پذیرد و فدراسیون والیبال هم با در نظر گرفتن مصالح والیبال ایران عذر این مربی همیشه ناکام را بخواهد.

نوشته از آرش عبدی