خبرگزاری میزان – در ماه نوامبر سال 2005، تفنگداران دریایی آمریکا طی عملیاتی دست به کشتار ده‌ها غیرنظامی عراقی زدند.
به گزارش «آتلانتیک»، تفنگداران آمریکایی به مدت پنج ساعت در شهر «حدیثه» عراق اقدام به یک کشتار جمعی کرده و 24 غیرنظامی غیرمسلح از جمله زنان، سالمندان و کودکان را به قتل رساندند.
همه قاتلانی که به خاطر این قتل عام دستگیر شدند، تحت پیگرد قانونی قرار نگرفته و یا زندانی نشدند.
به گفته شاهدان و مقامات محلی، پس از آن که یک بمب کنار جاده‌ای منجر به کشته شدن یک تفنگدار آمریکایی شد، تفنگداران دریایی در شهر «حدیثه» به خشونت پرداختند.
بسیاری از قربانیان به شیوه اعدام کشته شدند؛ گلوله به سر یا پشت قربانیان در یک خانه شلیک شد.
تفنگداران دریایی آمریکا 5 شهروند عراقی، یک راننده و 4 نوجوان را به زور از خودرو پیاده و سپس آنها را به قتل رساندند.
در موردی دیگر، تفنگداران دریایی نارنجک پرتاب کردند و با مسلسل به خانه‌های مجاور شلیک کردند و سپس به خانه‌ها یورش بردند و 15 نفر را به قتل رساندند.
هشت تفنگدار دریایی آمریکا به دلیل جنایات جنگی در شهر «حدیثه» با اتهاماتی روبرو شدند، اما در نهایت تمام اتهامات قتل لغو شد؛ یکی از آنها به دلیل ترک وظیفه محکوم شد و در نهایت هیچ کدام دوران زندان را سپری نکردند.
«فرانک ووتریچ»، به عنوان فرمانده گروه تفنگداران دریایی در این عملیات کشتار در دادگاه آمریکا به سه ماه حبس تعلیقی محکوم شد؛ این حکم با انتقادات بسیاری در سراسر جهان مواجه شد.
اگرچه او به سه ماه حبس محکوم شد اما در واقع به هیچ وجه حبس نداشت؛ او تنها به دلیل قصور از انجام وظیفه به گناه خود اعتراف کرد و با صدور بیانیه‌ای عمومی از خانواده قربانیان عذرخواهی کرد، اما شلیک گلوله یا قصد کشته شدن غیرنظامیان را رد کرد.
حادثه کشتار جمعی 19 نوامبر 2005 جنجال تلخی را در حتی در داخل آمریکا به راه انداخت؛ گزارش‌های اولیه رسانه‌ها و تحقیقات اولیه نظامی این حادثه را به عنوان یک قتل عمدی نشان می‌داد.
تحقیقات «نیویورک تایمز» در دسامبر 2011، بر اساس حدود 400 صفحه بازجویی که بسیاری از آنها طبقه‌بندی شده بودند و به دلایلی هنگام خروج نیروهای آمریکایی از عراق در انبار زباله رها شده بودند، تنها به این خشم دامن زد.
این تحقیقات، فرهنگی را به تصویر کشیدند که در آن کشتار غیرنظامیان به امری عادی تبدیل شده است.
جنگ عراق، حتی بیشتر از ویتنام، نیروهای آمریکایی را در برابر عیرنظامیان قرار داد که در برخی مواقع با خوشحالی از غیرنظامیان و از جمله زنان و کودکان برای انجام حملات استفاده می‌کردند.
